หยางเฟิงในที่สุดก็เอ่ยปากแล้ว
“ได้ เห็นแก่หน้าของคุณผมสามารถปล่อยไป๋กวง!ปล่อยตระกูลไป๋ได้!”
“แต่ครั้งนี้ครั้งเดียว ครั้งหน้าไม่สามารถละเว้นได้!”
“ถ้าหากครั้งหน้าไป๋กวงยังกล้าหาเรื่องผม งั้นก็ไม่ต้องโทษว่าผมไม่เกรงใจแล้ว”
ได้ยิน
ไป๋ปิงปิงโล่งอกแล้วพูด“ขอบคุณ!”
“ไม่ต้องพูดขอบคุณกับผม ไม่มีเรื่องอะไรผมไปก่อนแล้ว!”
“กลับไปช้าแล้ว ภรรยาของผมจะสงสัย”
หยางเฟิงวันนี้ออกมาก็ไม่ได้บอกให้เย่เมิ่งเหยียนรู้
พูดจบเขาก็หมุนตัวออกไปแล้ว
มองเห็นเงาหลังที่ออกไปของหยางเฟิง
น้ำตาหยดหนึ่งลื่นตกลงมาจากมุมตาของไป๋ปิงปิง
หล่อนรู้ตัวเองฝังลึกความรักที่แอบรักมาสามปี
ยังไม่ทันได้งอกเงยก็ได้แห้งเหี่ยวแล้ว
“ใช่แล้ว คุณมีความสนใจเป็นผู้นำตระกูลของตระกูลไป๋ไหม?”
จู่ ๆ
หยางเฟิงหยุดลงมาแล้ว หันหน้ามาถาม
ได้ยิน
ร่างกายของไป๋ปิงปิงจู่ ๆ ก็สั่น
หัวใจเต้นอย่างรุนแรงขึ้นมา
เหมือนมีความเป็นไปได้ที่จะกระโดดออกมาได้ทุกเวลา
จากนั้นมองหยางเฟิงอยู่ด้วยใบหน้าที่เหลือเชื่อ
“ฮิ ๆ !”
หัวเราะเบา ๆ เสียงหนึ่ง
จากนั้นหยางเฟิงต่างก็ไม่ได้พูดสักประโยคหนึ่ง หมุนตัวออกไปแล้ว
มองเงาหลังที่ออกไปของหยางเฟิง
ไป๋ปิงปิงรู้สึกทำหน้าไม่ถูก
คำพูดนี้ของหยางเฟิงสรุปแล้วหมายความว่ายังไง?
ตัวเองมีความสนใจที่จะเป็นผู้นำตระกูลของตระกูลไป๋หรือเปล่า?
พูดความจริง
เมื่อก่อนความคิดนี้ ไป๋ปิงปิงจะคิดต่างก็ไม่เคยคิด
ถึงแม้หล่อนเป็นคนของตระกูลไป๋
แต่หล่อนยังไงก็เป็นลูกสาวบุญธรรมคนหนึ่ง
ดังนั้นตำแหน่งของผู้นำตระกูลของตระกูลไป๋ไม่ว่ายังไงก็จะตกลงมาไม่ถึงบนหัวของหล่อน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...