หล่อนก็ไม่รู้ บนหัวของทพเจ้าหม่าหวางเย่มีดวงตากี่ดวง!!!
“ลุกขึ้นมาให้ฉัน พาฉันไปหาสวีโหย่วหรง!”
หยางเฟิงยิ้มอย่างเย็นชาเสียงหนึ่ง ในดวงตาเปิดเผยแสงที่เยือกเย็นออกมาเล็กน้อย!
ในเวลาเดียวกัน
บาร์พักผ่อนชั้นสอง
สวีโหย่วหรงในเวลานี้กำลังถือแก้วกาแฟดื่มอย่างสบายใจอยู่
หล่อนเหมือนมองเห็นแล้ว
ภาพลักษณ์สินค้าของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปตกต่ำลงยังไง!
ถูกคนนับหมื่นด่าประนามยังไง!
หล่อนเชื่อ
หลังผ่านเรื่องนี้ไป
ไม่มีคนจะเชื่อเฟิงเมิ่งกรุ๊ปอีกแล้ว
ถึงเวลานั้นเฟิงเมิ่งกรุ๊ปทำได้เพียงถอยออกจากตลาดภาคเหนืออย่างเชื่อฟัง
ฮึ ๆ !
สู้กับฉัน?
และตัวเอง!
สร้างความดีความชอบมากอย่างนั้น
หนิงชิงเฉิงจะต้องให้รางวัลตัวเองอย่างดีแน่นอน
ไม่แน่ว่ายังมีโอกาสกลับไปตอนเด็ก ระหว่างสองคนมีความรู้สึกที่สนิทสนมกันเหมือนกาวที่ติดกันแน่น!
พอคิดถึงที่นี่
มุมปากสวีโหย่วหรงก็เปิดเผยรอยยิ้มที่ภาคภูมิใจออกมาเล็กน้อย
“เลขาสวีบังเอิญจริง ๆ ! คิดไม่ถึงจะเจอที่นี่!”
“ทำไมมีเวลาดื่มกาแฟที่นี่? หรือว่าคืออยากมาดูละครเหรอ?”
จู่ ๆ
เสียงที่คุ้นเคยหนึ่งก็ระเบิดดังที่ข้างหูของสวีโหย่วหรง
หล่อนหันหน้ามาดู ทันใดนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไปมาก พูดร้องเสียงหลง“หยางเฟิง!”
หยางเฟิงนั่งบนโซฟาที่อยู่ตรงข้ามเลยทันที พูดยิ้มกว้าง“เป็นเกียรติมากที่เลขาสวียังรู้จักผม!”
“หยางเฟิง คุณมาที่นี่ทำอะไร?”
สวีโหย่วหรงสูดลมหายใจลึกแล้ว สีหน้าเขียว
“ประโยคนี้น่าจะเป็นผมที่มาถามคุณแล้วล่ะมั้ง!”
“แต่ไม่เป็นไร วันนี้ที่ผมมาคือมาถามหาความผิดกับคุณ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...