เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 866

“และผู้ชายคนนั้นไม่ใช่คนของตระกูลหยางแต่แรก เขาจะเป็นคุณชายอะไร?”

“ตอนนี้เขามีความสามารถมาก เขาเป็นราชาตงไห่แล้ว คงเหยียดหยามตระกูลหยางเล็กๆของเรา!”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้หยางติ่งเทียนเต็มไปด้วยความโกรธ

ครั้งก่อนเขาไปตงไห่ด้วยความหวังดีเพื่อไปหาหลานสาว

ไม่คิดว่าจะถูกหยางเฟิงดูถูกถากถาง

ยังกล้าบอกด้วยว่าหากเขากล้าก้าวเข้ามาตงไห่อีกจะฆ่าเขา!

จะดีจะเลวฉันก็เป็นพ่อของมัน

มันพูดกับฉันแบบนั้น

มันเห็นฉันอยู่ในสายตาที่ไหน?

เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ฟู๋โป๋ก็ไม่กล้าพูดอะไร

อย่างไรเสียพ่อลูกสองคนนี้ก็บาดหมางกันเป็นเรื่องปกติ

ครั้งที่แล้วฟู๋โป๋เตือนหยางติ่งเทียนไม่ให้ไปที่นั่น

แต่หยางติ่งเทียนก็ไม่ฟังและยืนกรานที่จะไป

เกือบจะทำให้เกิดความขัดแย้งนองเลือดระหว่างพ่อลูกทั้งสอง

หากไม่ใช่เพราะเขาเกลี้ยกล่อมเกรงว่าทั้งสองคงสู้กันแน่นอน

อย่างไรก็ตามทั้งสองคนนี้ก็ไม่ใช่คนที่ทำให้เป็นกังวล

ฟู๋โป๋คิดแล้วรู้สึกเหนื่อยใจเล็กน้อย!

พอหายโกรธ

หยางติ่งเทียนโยนพู่กันในมือเขา

“ไม่เขียนแล้ว เขียนไปก็วุ่นวายใจ!”

“นายท่าพวกเราควรทำอย่างไร?”

“ฉันเกรงว่าคนที่ปล่อยข่าวน่าจะมีแรงจูงใจซ่อนเร้น!”

ฟู๋โป๋กล่าวด้วยความกังวลโดยไม่ได้สนใจสีหน้าของหยางติ่งเทียน

ตอนนี้ตระกูลหยางขึ้นหลังเสือแล้ว

ยอมรับก็ไม่ได้ไม่ยอมรับก็ไม่ได้

หากตระกูลหยางยอมรับว่าหยางเฟิงเป็นคุณชายที่ถูกทอดทิ้งของตระกูลหยาง