เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 867

บวกกับตระกูลหยางที่เป็นมหาเศรษฐีอีกคนหนึ่ง?

แน่นอนว่าจะทำให้หลายคนรู้สึกว่าถูกคุกคาม

แน่นอนว่าพวกเขาก็ต้องใช้แปนการบางอย่าง!

หรือปราบปรามตระกูลหยาง

หรือไม่ก็ฆ่าหยางเฟิง

นอกจากนั้นก็ไม่มีทางเลือกที่สาม!

“นายท่าน เราต้องคิดหาทาง มิฉะนั้นข้าเกรงว่าคุณชายจะต้านคนเดียวไม่อยู่!” ฟู๋โป๋พูดอย่างกังวล

หยางติ่งเทียนหรี่ตาและพูดด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย: “ฟู๋โป๋เจ้าไปเฟิ‘เมิ่งกรุ๊ปเพื่อไปเชิญเย่เมิ่งเหยียนและบอกว่าตระกูลหยางฉันเชิญเธอมาทานข้าว!”

“นายท่านบ้าไปหรือเปล่า”

ได้ยินเช่นนี้

ฟู๋โป๋ดูตกใจทันที: "ไปเชิญเฟิงเมิ่งกรุ๊ปเท่ากับยอมรับความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลหยางกับหยางเฟิงทางอ้อมไม่ใช่หรือ"

“เรื่องนีถ้าคุณชายรู้ เขาจะไม่ยกโทษให้นายท่านแน่นอน…”

สุดท้าย

ฟุ๋โป๋ก็พูดอะไรไม่ออก

ครั้งก่อนที่หยางติ่งเทียนไปหาหยางพั่นพั่นที่ตงไห่ เขาได้ล้ำเส้นของหยางเฟิง

ตอนนี้หยางติ่งเทียนจะส่งคำเชิญไปให้เย่เมิ่งเหยียนอีกครั้ง

หากหยางเฟิงรู้เขาจะต้องคลั่งแน่นอน

คุณไม่ควรฆ่าตัวตายแบบนี้!

เขาถูกฟู๋โป๋ดุอย่างไร้ความปรานี

หยางติ่งเทียนดูละอายใจและโกรธ

เขาถูกฟ๋โป๋เลี้ยงมาแต่ตั้งแต่เด็ก

แม้ว่าในนามทั้งสองจะอยู่ในความสัมพันธ์ระหว่างเจ้านายและลูกน้อง

แต่ความจริงไม่ต่างจากความสัมพันธ์แบบพ่อ-ลูก

ทั้งตระกูลหยางมีเพียงฟู๋โป๋กล้าพูดแบบนี้กับหยางติ่งเทียน

ถ้าคนอื่น...

หยางติ่งเทียนคงเจาะหัวไปแล้ว!

“คนแก่อย่างเจ้าจะไปรู้อะไร!”

“ฉันเชิญเย่เมิ่งเหยียนมาที่ตระกูลหยางเพื่อกินข้าว เพื่อบอกกับทุกคนว่า เฟิงเมิ่งกรุ๊ปเป็นของตระกูลหยาง!”

“ให้คนที่ต้องการทำร้ายเฟิงเมิ่งกรุ๊ปคิดให้รอบคอบ พวกเขาสามารถรับความโกรธแค้นของตระกูลหยางได้หรือ”

“ถ้าตระกูลหยางทำลับๆล่อๆ มันจะเปิดโอกาสให้บางคนโจมตีเฟิงเมิ่งกรุ๊ปอย่างไม่เกรงกลัว!”

สีหน้าของหยางติ่งเทียนเย็นชาและด่าอย่างไม่สบอารมณ์

หืม?

ฟู๋โป๋ตกตะลึงครู่หนึ่งเหมือนจะมีเหตุผล

หากตระกูลหยางไม่ยอมรับ คนเหล่านั้นสามารถโจมตีเฟิงเมิ่งกรุ๊ปได้อย่างไม่เกรงกลัว

ในเมื่อตระกูลหยางไม่ยอมรับ พวกเราโจมตีเฟิเมิ่งกรุ๊ปตระกูลหยางก็ไม่กล้าพูดอะไร

แต่ถ้าตระกูลหยางยอมรับ

หากคนเหล่านั้นจะลงมือก็มีความเกรงกลัวอยู่บ้าง

ในเมื่อตระกูลหยางอยู่ในฐานะตระกูลมหาเศรษฐีจะมาระรานกันได้ไม่ง่าย

?

หากลงมือมาดูกันว่าตระกูลหยางจะเจาะหัวหรือไม่!

ฟู๋โป๋ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “แล้วคุณชาย…”

หยางติ่งเทียนพ่นลมอย่างเย็นชา: “ฉันเชิญเย่เมิ่งเหยียนลูกสะใภ้ของฉัน ไม่ใช่ไอ้สารเลวนั่น เกี่ยวอะไรกับเขา?”

เมื่อได้ยินดังนั้นฟู๋โป๋ก็หยุดพูด

เมื่อครั้งก่อนที่ไปตงไห่หยางติ่งเทียนก็พูดแบบเดียวกัน

เขาไปหาหลานสาวของเขาซึ่งไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับหยางเฟิง

แต่พอไปถึงตงไห่ชายไร้ยางอายคนนี้ไปเลียหน้าหยางพั่นพั่นเพื่อสร้างความสัมพันธ์

ต่อมาหยางเฟิงเข้ามาและชี้หน้าด่าเขา

ยังบอกด้วยว่าหากเขากล้ามาที่ตงไห่อีกครั้งจะเจาะหัวเขา

หยางติ่งเทียนตกใจมากจนหนีออกจากตงไห่ด้วยเครื่องบินส่วนตัวในวันนั้น!

ตอนนี้พูดแบบนี้อีกลแล้ว

หยางเฟิงไม่ยอมรับว่าคุณเป็นพ่อของเขา

คุณเอาหน้าที่ไหนมาบอกว่า เย่มิ่งเหยียนเป็นลูกสะใภ้ของคุณ?

เพราะความหน้าด้านของคุณหรือเปล่า?

ฟู๋โป๋กลอกตาและพูดว่า “ตกลง คุณเป็นหัวหน้าตระกูล คุณว่าไงก็ตามนั้น ฉันจะไปเฟิงเม่งกรุ๊ปเพื่อเชิญเย่เมิ่งเหยียนเดี๋ยวนี้!”

“รีบไปเถอะ เห็นเจ้าแล้วรำคาญ!”