เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 886

เมื่อคิดถึงตอนต้น ที่หยางเฟิงนั้นมาเป็นลูกเขาตระกูลหยาง เย่เมิ่งเหยียนนั้นหมดคำจะเอ่ยจริงๆ

แต่ว่าในตอนแรก เย่เม่งเหยียนนั้นสงสารหยางเฟิง

ไม่อยากให้หยางเฟิงต้องเร่ร่อน ดังนั้นเลยยอมให้เขาอยู่

ไม่คิดเลยว่า เจ้าบ้านี่ แต่งงานวันที่สองก็หนีหายไปแล้ว

ทิ้งให้ตนเองนั้น ต้องรออยู่คนเดียว

หลังจากนั้น หยางเฟิงกลับมาแล้ว……

คิดถึงในตอนนี้ ภายในใจของเย่เมิ่งเหยียนนั้น ราวกับว่าเหมือนดังฝัน

หลงโยวหลิงมองไปที่หยางติ่งเทียน ก่อนจะถอนหายใจแล้วเอ่ย“หยางเฟิง นั้นเป็นเด็กดีนะ ผิดที่พวกเรา ให้เขานั้นต้องลำบาก！

หนูหาบ้านให้เขานั้น พวกเรานั้นต้องขอบคุณหนูนะ”

เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของหยางติ่งเทียนนั้นละอายใจ

ตอนแรกหยางติ่งเทียนนั้นทำเพื่อตระกูลหยาง เลยไล่แม่ของหยางเฟิงออกไป เลยทำให้พวกเขานั้นหมดที่พึ่ง

เพราะเย่เมิ่งเหยียน ในตอนที่หยางเฟิงนั้นหมดหวัง เธอนั้นหาบ้านให้เขา

เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว พ่ออย่างเขานั้นมันช่างล้มเหลวจริงๆ

ไม่แปลกที่หยางเฟิงในตอนนี้ ไม่ยอมที่จะยกโทษให้เขา！

หลงโยวหลิงถอนหายใจ“ต้องโทษพวกเราที่ไม่ได้ดูแลเขาดีๆ……เรื่องในปีนั้น……อ้า ไม่ต้องเอ่ยแล้วล่ะ！ เพียงแค่วันนี้ ไม่รู้

ว่าลูกคนนี้นั้น จะยอมยกโทษและให้โอกาสพวกเราหน่อยไหมนะในการทดแทนส่วนที่เหลือนี้！”

เย่เมิ่งเหยียนมองไปที่หลงโยวหลิง ก่อนจที่จะมองไปที่หยางติ่งเทียนที่มีสีหน้าละอายใจ

“คุณลุงคุณป้าคะ พวกคุณอยากให้ฉันไปคุยกับหยางเฟิงหรอคะ？”

เย่เมิ่งเหยียนนั้นฉลาด เธอนั้นเข้าใจความหมายของ หลงโยวหลิง！

เพราะหยางเฟิงนั้น ยอมฟังคำพูดของตนเอง ！

หากตนเองนั้นยอมให้เธอนั้น กลับมาไหว้บรรพบุรุษตระกูลหยาง หยางเฟิงอาจจะ……

ในตอนที่เย่เมิ่งเหยียนจะตอบกลับนั้น

หยางติ่งเทียนส่ายหัวแล้วเอ่ย“ไม่ต้อง！เมิ่งเหยียน พวกเราไม่ทำให้เจ้าลำบากหรอก พวกเราไม่อยากให้พวกเจ้านั้น ไม่มีความสุข

นะ！วันนี้ที่พวกเราเชิญเจ้ามา เพราะอยากจะเจอหน้าเจ้าเฉยๆ แล้วก็ขอบคุณที่ดูแลหยางเฟิง และให้ความอบอุ่นแก่เขา ที่พ่อคนนี้ไม่