เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 887

มองสายตาของหลงโยวหลิงและหยางติ่งเทียนในสายตาที่มีความหวัง

เย่เมิ่งเหยียนลังเลก่อนที่จะเอ่ย“คุณลุงคุณป้าวางใจเถอะค่ะ หลังจากกลับไป ฉันจะไปคุยกับหยางเฟิงให้นะคะ！แต่ไม่ว่าเขานั้นจะ

ตัดสินใจเช่นไร ฉันที่เป็นภรรยา ฉันจะไม่ลังเลที่จะสนับสนุนเขาค่ะ！”

เย่เมิ่งเหยียนนั้นจะไม่บังคับหยางเฟิง ให้ทำเรื่องที่ตนเองไม่ชอบ

หากหยางเฟิงนั้นไม่ยอมให้อภัยหยางติ่งเทียน

แต่เย่เมิ่งเยียนจะบังคับเขา

ในเมื่อ เขานั้นลำบากมากทุกข์ใจ ก็ไม่บังคับให้เขามีจิตใจที่ดี！

หลงโยวหลิงมองไปที่อาหารบนโต๊ะ ก่อนจะถอนหายใจ“หากลูกมาวันนี้ก็ดีนะ นี่เป็นอาหารที่เขาชอบกินในปีนั้น！ในปีนั้นฉันสัญญา

ไว้ว่าจะดูแลลูกชายของหรูเยียนให้ดีๆ แต่ว่าฉัน……”

เมื่อเอ่ยถึงตอนสุดท้าย หลงโยวหลิงนั้นเอ่ยไม่ออก

ตอนแรกเธอนั้นได้ตกลงกับแม่ของหยางเฟิง ว่าจะดูแลหยางเฟิงให้ดี

แต่ว่าหลายปีมานี้ ที่หยางเฟิงนั้นไปใช้ชีวิตภายนอกอยู่คนเดียว……

เธอนั้นเป็นแม่เลี้ยงที่ไม่ได้เรื่อง！

ในตอนนั้น

ผู้คนบนโต๊ะอาหารนั้น ต่างก็มีเรื่องในใจ ก่อนที่สายตาจะเผยถึงความเจ็บปวด

สถานที่ตอนนี้เงียบสงบ และนิ่งเงียบ

ทันใดนั้น

ตืด！

ตืด！

ตืด！

……

ก่อนที่จะมีคนกลุ่มหนึ่ง พุ่งเข้ามายังบ้านตระกูลหยาง

คนพวกนี้ ประมาณร้อยกว่าคน

หลายร้อยคนที่มานี้ต่างก็มีลมหายใจที่แน่วแน่ ส่วนมากนั้นก็จะเป็นคนที่อาจารย์ที่แข็งแกร่งในแดนปรมาจารย์ใหญ่ทั้งนั้น！

นอกจากอาจารย์ที่แข็งแกร่งในแดนปรมาจารย์

ด้านนอกนั้นยังมีคนมากกว่าพันกว่าคน แต่ละคนต่างก็พกมีด และได้ล้อมบ้านตระกูลหยางไว้หมดแล้ว

โดยหัวหน้านั้น

ก็คือตระกูลหนิง หนิงเหลยถิง

ตระกูลหยุน หยุนตงหยาง

เมื่อมองเห็นหนิงเหลยถิงและหยุนตงหยางทั้งสองคน

ฟู๋โป๋และเสือขาวต่างก็รีบยืนขึ้น ราวกับว่าเห็นศัตรูอย่างงั้น

“ฮ่าฮ่าฮ่า！”

หนิงเหลยถิงหัวเราะเสียงดัง“หยางติ่งเทียน ได้ยินมาว่าวันนี้เจ้าเชิญเมียของลูกชายมาทานข้าวหรอ แล้วทำไมไม่เชิญพวกเราบ้าง