ชั่วขณะหนึ่ง หลันซินยอมแพ้ ไม่กล้าเคลื่อนไหวแต่อย่างใด
“เย่ขวง ปล่อยพี่สะใภ้ของแกซะ!”
เวลานี้เอง เย่ไห่ยืนขึ้นแล้วร้องตะโกนเสียงดัง
เย่ขวงมองไปที่เย่ไห่ พูดเสียงเยือกเย็น : “เย่ไห่ ฉันมาที่นี่วันนี้ ก็เพื่อจะมาคิดบัญชีกับแก”
เย่ไห่ขมวดคิ้วเป็นปม: “คิดบัญชี? คิดบัญชีอะไร?”
“แกปล่อยให้ลูกเขยของตัวเอง ฆ่าพี่รอง แกว่าบัญชีนี้จะคิดยังไงดี?” เย่ขวงหรี่ตาลงถาม
เย่ไห่พูดเสียงเรียบ: “เย่กวงทำตัวเอง ถึงตายก็ไม่สาสามกับความผิดที่กระทำลงไป เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับใครทั้งนั้น”
“แกโกหก!”
เมื่อได้ยินคำนี้ เย่ชิวด่าเสียงดังทันที: “เย่ไห่ พ่อฉันตายเพราะหยางเฟิงลูกเขยของแก พ่อฉันตายอนาถขนาดนั้น ฉันจะให้พวกแกทั้งครอบครัวชดใช้ด้วยเลือด!”
เย่ไห่มองไปที่เย่ชิว ทอดถอนหายใจเสียงเบาแล้วพูด: “เย่ชิว อารู้ว่าการตายของพ่อแก ทำให้ความแค้นปกคลุมจนแกหน้ามืดตาบอด แต่ว่าเย่กวงคิดจะฆ่าปู่ของแก เรื่องชั่วช้ายิ่งกว่าเดรัจฉานแบบนี้ เขายังทำได้ เขาไม่ใช่คน!”
“แกมันสารเลว แกกล้าใส่ร้ายพ่อของฉัน ฉันจะข้าแกเดี๋ยวนี้!”
เมื่อได้ฟัง เย่ชิวโมโหอย่างมาก อยากจะพุ่งตัวไปหาเย่ไห่เพื่อแก้แค้น
“เย่ชิว ใจเย็นก่อน”
ในเวลานี้เอง เย่ขวงพูดขึ้น
เย่ชิวหยุดชะงัก มองไปที่เย่ขวง ด้วยความไม่เข้าใจ: “อาสาม อาช่วยแก้แค้นแทนพ่อของผมไม่ใช่เหรอ? ทำไม......”
เย่ขวงยิ้มแล้วพูดขึ้น: “แน่นอนว่าต้องแก้แค้น แต่ไม่ใช่ตอนนี้”
ขณะพูด เย่ขวงมองไปที่เย่ไห่ พูด: “เย่ไห่ แกฮุบทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลเย่ วันนี้ แกเอาทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลเย่ออกมาให้ฉัน บางทีฉันอาจจะไว้ชีวิตแกก็ได้”
“อาสาม......”
เมื่อเห็นว่าเย่ขวงจะไว้ชีวิตเย่ไห่ เย่ชิวร้อนใจขึ้นมาทันที
เย่ขวงทะลึงตามองไปที่เขา
เย่ชิวไม่กล้าพูดอะไรทันที
สำหรับเย่ขวงแล้ว การช่วยเย่กวงแก้แค้นเป็นแค่ข้ออ้างเท่านั้น
เป้าหมายเดียวของเขาคือ ทวงคืนตระกูลเย่
เย่ไห่มองไปที่เย่ขวงแล้วเอ่ยถาม: “แกอยากได้ทรัพย์สินของตระกูลเย่?”
“ถูกต้อง!”
เย่ขวงไม่ได้ปิดบังแต่อย่างใด หยิบสัญญาออกมาหนึ่งฉบับ: “นี่คือสัญญาโอนย้ายทรัพย์สินของตระกูลเย่ แค่แกเซ็นชื่อ ฉันก็จะไปจากที่นี่ทันที”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...