เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 91

“อะไรนะ？แย่งชิงตระกูลเย่!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่เมิ่งเหยียนสีหน้าตกตะลึง

"ฮ่าๆ!"

เย่ขวงหัวเราะเบาๆพูด： "เมิ่งเหยียน เธอเตือนพ่อเธอให้ดี ยกตระกูลเย่มาซะดีๆ ไม่อย่างงั้นอย่าโทษที่ฉันไม่สนความเป็นพี่เป็นน้องในวันนี้แล้วกัน "

เย่ไห่พูดด้วยใบหน้าเย็นชา: “เย่ขวง ต่อให้แกฆ่าฉัน ฉันก็ไม่มอบตระกูลเย่ให้หรอก!”

“ในเมื่อแกรนหาที่ตาย ฉันก็ให้แกสมหวังเอง!”

เมื่อเห็นว่าเย่ไห่ไม้อ่อนไม้แข็งไม่มีผล เย่ขวงก็เริ่มโกรธแล้ว

มือเขาถือดาบพิฆาต มุ่งเดินไปทางเย่ไห่

"พ่อ!"

เย่เมิ่งเหยียนตะโกนเสียงดัง ทั้งคนก็พุ่งเข้าไป

เย่ชิวก้าวเข้าไปห้ามเย่เมิ่งเหยียนไว้ทันที

“ลูกผู้น้องที่ดีของฉัน เธออยู่นิ่งๆที่นี่อย่างเชื่อฟังดีกว่า อย่าไปก่อกวน”

“เย่ชิว นายปล่อยฉันนะ!” เย่เมิ่งเหยียนคำรามอย่างโกรธแค้น

เย่ชิวหัวเราะอย่างหยอกล้อ: “เฮอะๆ อยากให้ฉันปล่อยแกไป หยุดฝันได้แล้ว สามีของแกฆ่าพ่อฉัน ฉันก็จะให้แกมองดูพ่อของแกตายไปต่อหน้าต่อตาแก”

เย่เมิ่งเหยียนตะโกนด่า “พวกแกไอ้สารเลว!”

“เย่ไห่ฉันถามแกอีกครั้ง จะเซ็นหรือไม่เซ็นชื่อ？”

เย่ขวงมาถึงหน้าเย่ไห่ ถามด้วยใบหน้าที่เย็นชา

เมื่อเผชิญกับการข่มขู่ของเย่ขวง เย่ไห่พูดอย่างไม่เกรงกลังแม้แต่น้อย “ฉันยังคงเป็นคำเดิม แม้ว่าแกจะฆ่าฉัน ฉันจะไม่มอบตระกูลเย่ให้กับแก!

“แกหาที่ตาย!”

เย่ขวงโกรธจัด ยกดาบพิฆาตในมือขึ้น ก็ฟันไปที่เย่ไห่

"ไม่!"

เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ เย่เมิ่งเหยียนก็ตะโกนขึ้นทันที

"หยุด!"

และในช่วงช่วงเวลาสำคัญนี้ เสียงคำรามหนึ่งก็ดังขึ้น

เห็นเพียง หม่าตงพาบอดี้การ์ดกลุ่มใหญ่พุ่งเข้ามา

เย่เมิ่งเหยียนมองไปที่หม่าตง รีบตะโกนพูด "คุณหม่าตงรีบไปช่วยพ่อของฉัน!"

เพียงหม่าตงโบกมือ ชั่วขณะบอดี้การ์ดหลายคนก็บังอยู่หน้าเย่ไห่ทันที

เมื่อเห็นเย่ไห่ทั้งครอบครัวไม่เป็นไร หม่าตงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก