เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 901
สรุปบท บทที่ 901: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านสรุป บทที่ 901 จาก เทพสงครามพิทักษ์โลก โดย สุ่ยจองอวี๋
บทที่ บทที่ 901 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายใช้ชีวิต เทพสงครามพิทักษ์โลก ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย สุ่ยจองอวี๋ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
เหมือนกับเสียงฟ้าร้องที่ทำให้คนตื่นตกใจ ฟาดลงบนหัวของหยางติ่งเทียนอย่างโหดร้าย
สีหน้าของหยางติ่งเทียนก็ขาวซีดในพริบตาไม่มีสีเลือดแม้แต่นิด
หยางเฟิงมองท่าทางนี้ของหยางติ่งเทียนอยู่ ในใจไม่มีความสงสารใด ๆ
เรื่องในปีนั้นถึงแม้หยางเฟิงไม่รู้ทั้งหมด แต่ก็รู้บ้างเล็กน้อยยังไงเวลานั้นเขาได้อายุสิบกว่าปีแล้ว
เขารู้ หยางติ่งเทียนไล่แม่ของตัวเองไปคือหมดหนทางจริง ๆ
แต่ในฐานะของพ่อคนหนึ่ง！
ในฐานะของสามีคนหนึ่ง！
ในฐานะของผู้ชายคนหนึ่ง！
หยางติ่งเทียนไม่ได้ทำหน้าที่ความรับผิดชอบที่ควรจะทำของพ่อคนหนึ่ง！สามีคนหนึ่ง！ผู้ชายคนหนึ่ง！
จุดนี้เป็นสิ่งที่หยางเฟิงไม่ว่ายังไงต่างก็จะไม่ยกโทษให้กับหยางติ่งเทียน！
ผู้ชายมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ก็ต้องปกป้องคุ้มครองลูกและภรรยาของตัวเองไม่ให้ได้รับการทำร้าย
นี่เป็นหน้าที่ความรับผิดชอบของผู้ชายคนหนึ่งที่ควรจะมี！
ถ้าหากทำไม่ได้ เขาก็ไม่คู่ควรที่จะเป็นผู้ชายคนหนึ่ง！
มองเงาหลังของหยางเฟิงที่ออกไปอยู่
ใจของหยางติ่งเทียนหยุดไม่อยู่ที่จะสั่นไหว บนหน้าก็เปิดเผยท่าทางที่หมดหวังออกมา
สุดท้าย……
หยางเฟิงยังคงไม่ยอมยกโทษให้ตัวเอง
น้ำตาสองบรรทัด อดไม่ได้ที่จะไหลร่วงลงมาจากกรอบตาของเขา
ถ้าหากเวลาย้อนกลับไปได้
ถึงแม้เขาเอาชีวิตนี้ของตัวเองสู้ตายแล้วก็ต้องปกป้องหยางเฟิงแม่ลูก
เพียงแต่น่าเสียดาย บนโลกนี้ไม่มีคำว่าถ้าหาก……
มองเห็นท่าทางนี้ของหยางติ่งเทียน
หลงโยวหลิงมีใจอดไม่ได้ หล่อนเดินขึ้นไปพูดปลอบ“ติ่งเทียน ก็ไม่ต้องเสียใจมากไป！หยางเฟิงเด็กคนนี้มีเมตตาเหมือนกับแม่ของเขา รอเขารู้ความจริงของเรื่องในปีนั้นแล้วไม่ช้าก็เร็วจะมีวันหนึ่งที่เขาจะอภัยให้คุณ！”
หยางติ่งเทียนส่ายหน้าแล้ว“ไม่ ผมไม่โทษเขา！เขาเกลียดผมต่างก็สมควรแล้ว เขาพูดถูกผมไม่คู่ควรเป็นผู้ชาย！ ในฐานะของผู้ชายคนหนึ่งกระทั่งภรรยาและลูกชายของตัวเองต่างก็ปกป้องไม่ได้ ผมก็คือคนขี้ขลาดคนหนึ่ง！”
พูดถึงสุดท้าย
หยางติ่งเทียนยิ้มอย่างน่าเวทนาแล้วเสียงหนึ่ง
แต่ตอนนี้คิดไม่ถึงว่าหยางติ่งเทียนเอาของนี้ให้เย่เมิ่งเหยียน
อยากที่จะยืมมือของเย่เมิ่งเหยียนส่งต่อให้หยางเฟิง！
“เฮ้อ！”
หยางติ่งเทียนถอนหายใจเบา ๆ พูด“ของสิ่งนั้นเก็บไว้ที่ตระกูลหยางก็ไม่มีประโยชน์ อีกทั้งผมก็มีเพียงเขาลูกชายคนเดียวอย่างนั้น หลายปีนี้ผมติดค้างเขามากมายจริง ๆ ก็ถือว่าผมพ่อคนนี้ให้การชดเชยกับเขานิดหน่อยแล้วกัน！”
……
บนรถ
หยางเฟิงไม่พูดสักคำ สีหน้าเย็นชาตั้งแต่ต้นจนจบ
เย่เมิ่งเหยียนไม่กล้าพูด แอบมองหยางเฟิงแวบหนึ่งอย่างระมัดระวังแล้ว
บรรยากาศในรถมีความหดหู่เล็กน้อย
เสือขาวขับรถอยู่ก็ไม่กล้าพูด
ติดตามข้างกายท่านแม่ทัพมาหลายปีอย่างนี้ ประสบการณ์บอกเขาเวลานี้ไม่สามารถพูดได้อย่างเด็ดขาด
มองเห็นหยางเฟิงรักษาความเงียบอยู่ เย่เมิ่งเหยียนถอนหายใจเบา ๆ แล้ว
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...