เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 936

ในขณะเดียวกัน

ในสนามกีฬาชั้นสอง

ภายด้านหลังของเสา ได้มีสายตาที่แหลมคมคู่หนึ่งที่มีพิษและดุดันโผล่มา

และหยุนเฟยฉางในตอนนี้ ได้ผิดหน้าตา สายตาที่มองไปแล้วไม่มีความรู้สึกใดๆ และสายตาที่เย็นชาราวกับในห้องเย็น！

เขามองเห็นมือที่ให้สัญญาณจากหลงเฟยหยู

เขานั้นได้มาถึงด้านหลังของเสา

เขาเปิดกล่องปืนออกมา！

ก่อนที่หยุนเฟยฉางนั้นจะประกอบปืนไรเฟิลซุ่มยิงอย่างคล่องแคล่ว แล้วหันลำกล้องไป และมองหาจุดประสงค์

นิ้วที่พร้อมจะเหนี่ยวไกล ค่อยๆขยับ พร้อมที่่จะปล่อยลูกปืนใส่หยางเฟิงที่กำลังพูดคุยกับคนอื่นอยู่

ก่อนที่อีกมือหนึ่ง นั้นจะค่อยๆวางไว้ที่จุดพร้อมเหนี่ยวไกล

ปืนเล็งไปที่หยางเฟิง และไม่ได้มีการเบี่ยงเบนเลยแม้แต่น้อย

เพียงแค่เขานั้นอยากจะเหนี่ยวไกล หยางเฟิงนั้นจะต้องตายภายใต้น้ำมือปืนของเขา！

รอยยิ้มที่พึงพอใจนั้น ได้เผยปรากฏออกมาจากมุมปากของหยุนเฟยฉาง

เขาในตอนนี้นั้น ราวกับว่ามองเห็นหยางเฟิงนั้นโดนตนเองลั่นไกลฆ่าไปแล้ว

เมื่อคิดได้ว่า หยางเฟิงนั้นได้ตายในน้ำมือของตนเอง

ภายในใจของหยุนเฟยฉางนั้นอดไม่ได้ที่จะมีความสุข！

ในขณะเดียวกันนั้น

นิ้วมือของเขานั้นค่อยๆออกแรง เตรียมพร้อมที่จะโจมตีเหนี่ยวไกลออกไป

ทันใดนั้น

ก่อนที่จะได้มีมือหนึ่งตบที่ไหล่ของเขาเบาๆ

หยุนเฟยฉางนั้นรู้สึกว่าร่างกายของเขานั้นขนลุกไปทั้งร่างกาย！

ทำไมถึงมีคนได้กัน？

หลงเฟยหยูไม่ได้เอ่ยไว้หรอว่าบนชั้นสองนั้นได้กวาดคนออกไปหมดแล้ว？

นี่มันอะไรกันแน่？

อีกทั้งตนเองนั้น ก็ยังเป็นถึงปรมาจารย์จากแดนปรมาจารย์

แต่ว่าเขานั้นกลับไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าหรืออะไรเลย

ก่อนที่จะมีคนได้เอามือมาวางบนไหล่ของเขา เขาถึงรู้สึกตัว！

“ของชิ้นนี้ของเจ้านั้นเล่นสนุกไหม？ไม่งั้นให้ข้ายืมลองเล่นหน่อยสิ？”

หยุนเฟยฉางนั้นได้หันหลังไป

ที่ดึงดูดสายตาของเขานั้นก็คือใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“เจ้า……”