เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 939

หยางติ่งเทียนส่ายหัว “เฟยหยู เจ้าไม่ต้องเอ่ยหรอก เรื่องเมื่อก่อนมันผ่านไปแล้ว ข้าเป็นอาของเจ้า จะไปเอาอะไรกับเรื่องพวกนั้น เจ้าอดทนอีกนิดนะ อีกสักครู่หมอก็จะมาแล้ว！”

เมื่อได้ยินเสียงของหยางติ่งเทียน

ภายในใจของหลงเฟยหยูนั้นยิ่งเศร้าเข้าไปอีก

เขาไม่ได้เอ่ยอะไร

แต่ว่าเขานั้นจำได้ดี กว่าเรื่องที่เพิ่งจะเกิดการฆ่าพวกนี้

พ่อของตนเองได้นั้นหันหลังหลบหนี แต่ว่าหยางติ่งเทียน！

ที่เป็นคุณอาที่เขาไม่ยอมรับมาตลอด เข้ามากันให้ตนเองภายด้านหน้า ！

ยิ่งกว่านั้น กระสุนเมื่อสักครู่นั้นเกือบที่จะฆ่าหยางติ่งเทียนไปแล้ว！

หยางติ่งเทียนไม่กลัวตายหรือ？

หรือว่าเขาไม่รู้ว่า ตนเองนั้นไม่เคยเอาเขามาไว้ในสายตา ？

อีกทั้งยังไม่เคยเอาเขามาเคารพไว้เป็นคนโตกว่าอีกด้วย？

ถึงแม้กระทั่งไม่ได้เอาตระกูลหยางนั้นมาไว้ในสายตาอีกด้วย？

แล้วทำไมหยางติ่งเทียนจะต้องมาช่วยตนเองด้วย？

ในชั่วพริบตา

น้ำตาของหลงเฟยหยูก็หลั่งไหลลงมา

เขานั้นคิดถึงเมื่อก่อนจนรู้สึกซาบซึ้งใจออกมา

เมื่อคิดถึง เมื่อก่อนที่ตนเองปฏิบัติกับหยางติ่งเทียน แล้วยังไม่เคารพหยางติ่งเทียนว่าเป็นอาของตนเองอีก ……

ตนเองนั้นเป็นแค่ไองั่งคนหนึ่ง！

แต่ว่าพ่อของตนเองนั้น

เหอเหอ！

หลงเฟยหยูนั้นไม่อยากที่จะเอ่ยเยอะ

หยางเฟิงที่มองเห็นเช่นนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะจับปาก แล้วเกือบจะส่งเสียงหัวเราะออกมา

พ่อของเขาคนนี้……

อ้อ

ไม่ใช่สิ！

หยางติ่งเทียน เขามีสกิลการแสดงที่ยอดเยี่ยมเลยนะ！

เร็วๆนั้น หมอก็ได้เข้ามา

หลงกูเฉิงนั้นสีหน้าเต็ไปด้วยความร้อนรน“รับเข้าไปช่วยลูกชายผมทีครับ！”

หมอรีบวิ่งกันเข้ามา ก่อนที่จะช่วยกันพยายามห้ามเลือดของหลงเฟยหยู

“อ้า！”

เมื่อจับไปโดนแผลของหลงเฟยหยู เขานั้นก็ได้ร้องออกมาอย่างโหยหวน！

หลงกูเฉิงนั้นเอ่ยตะโกนโกรธ“ หากลูกชายของข้าเป็นอะไรไปล่ะก็ พวกเจ้าต้องชดใช้ด้วยชีวิต！”

“รับทราบรับทราบรับทราบครับ คุณชายไว้ใจเถอะ！”

หมอหลายคนนั้นก็ตกใจ แต่ละคนนั้นก็โดนดุจนสีหน้าเปลี่ยนเป็นสีขาว