Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 59

หมอธันวาเงียบกริบ ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ..แล้วปลีกตัวหลบทิชา จนทิชามันหันมายิ้มให้ฉันและกวักมือเรียก

"ป่ะใบ..กลับกัน^^" ฉันเดินอ้อยอิ่งไปหามัน แต่ตายังมองหมอธันวาที่ยิ้มให้อยู่ จนสุดท้ายจำใจยกมือไหว้..แล้วเดินออกไปพร้อมทิชา

ขึ้นรถมาทิชามันก็ทำตัวปกติ หัวเราะคิกคักฟังเพลงเคาะพวงมาลัย ฉันจึงไม่ได้ถามอะไรมัน ให้มันอยู่แบบนี้แหละ ดีกว่านั่งหน้าตึงบอกบุญไม่รับ เพราะนั่นมันไม่เหมือนเพื่อนฉันเลย

ทิชาขับรถมาส่งฉันที่บ้านย่า พอฉันหอบเสื้อผ้าหอบของที่โรงแรมเข้ามา ก็เห็นพ่อกับแม่นั่งเอามือท้าวคางมองฉันอยู่

แม่ยิ้มนะ แต่หน้าพ่อกูคือพร้อมไฟว้มาก

"ไปไหนมา?!-_-" ฉันตกใจสะดุ้ง จนทิ้งทุกอย่างในมือลงพื้น ฟรึบ! ทันที

พ่อตวาดฉัน?!!

"บอสไม่ดุลูก ค่อยๆพูด ลูกโตแล้วนะ" แม่สะกิดพ่อมองฉันเป็นระยะ ส่วนอาบีมกับย่าถือตะหลิวออกมาจากในครัวพร้อมกัน ทุกคนกำลังมองฉันเป็นตาเดียว รวมถึงแม่บ้านและคนใช้คนอื่นด้วย

"ใบไม้ ทำไมพ่อหาสิ่งดีๆให้ ทำไมไม่ชอบ.." ฉันกัดปากแน่น อีกแล้ว..ฉันแม่ง!! โคตรเกลียดคำนี้เลย!

"สิ่งดีๆที่พ่อว่า..คืออะไร!?-_-" ฉันถามกลับเรียบๆ จนพ่อลุกขึ้นเอามือเท้าสะเอวมองฉัน คิ้วสองข้างท่านขมวดชนกัน...จนฉันเองยังข้องใจ น้อยนะที่ฉันจะไฟว้กับพ่อแบบนี้ พ่อบอกอะไรฉันโอเคทุกอย่าง ฉันทำตามทุกอย่าง! ทำไมเรื่องความรักพ่อต้องมาบงการฉันด้วย!

"หมอฮาวายไง เขานิสัยดีทัศนคติดี ทำไมลูกไป....กับไคล์?!"

"แล้วไคล์ไม่ดีตรงไหน? แค่เขาเด็กกว่า..พ่อคิดว่าเขาดูแลหนูไม่ได้เหรอ?! พ่ออยู่กับหนูยี่สิบสี่ชั่วโมงเหรอ...ถึงรู้หน่ะ-_-?"

พ่อถอนหายใจเฮือกใหญ่

"เฮ้อ! ไคล์เป็นนักบินนะใบไม้ นักบินไม่มีเวลา ดูต้นไม้สิกลับบ้านเดือนนึงกี่ครั้ง แถมเรื่่องผู้หญิงธรรมดาที่ไหน..ไปไหนได้ที่นั่น แล้วเราน่ะ.." พ่อเว้นช่วง..แล้วเดินกัดฟันตรงมาหาฉัน ก่อนจะพูดเบาๆว่า...

"เราน่ะ..ยอมไคล์แล้วใช่ไหม?" แม่พยายามยกมือห้ามพ่อข้างหลัง แต่พ่อไม่สนใจ

"ยอมไม่ยอม..มันก็ของหนู ที่ผ่านมาพ่อสั่งอะไร หนูทำตามทุกอย่าง แม้กระทั่งไปโรงเรียนดัดสันดาน! ที่มีแต่พวกเด็กเลวๆพวกนั้น พ่อไม่รู้รึไงว่าสิ่งที่พ่อเลือกให้มันไม่เหมาะกับหนู!-_-"

"เพราะพ่ออยากให้ใบไม้มีสังคม รู้จักช่วยเหลือตัวเอง เป็นพี่สาวคนโตนะ..."

"บอสพอ!..พอได้แล้ว ใบไม้มาหาแม่" ฉันเดินไปหาแม่ที่ยื่นมือรอรับ จนแม่โอบเอวฉันไว้ทันที..แม่ทั้งกอดทั้งลูบผมฉัน

"เธอจะให้ท้ายลูกแบบนี้ไม่ได้กิ่ง" แม่ทำท่าจะเถียงแต่ฉันชิงพูดก่อน

"พ่อจะว่าแม่ไม่ได้ ผัวอ่ะ..อยู่กับหนูตลอด ให้หนูหาเองเถอะ ถ้าพ่ออยากหาให้มาก..พ่อก็หาให้ตัวเอง!-_-"

ฉันแกะมือแม่ออก แล้วเดินไปหอบของที่ตกพื้นวิ่งขึ้นบันได เบื่อจริงๆ เบื่อ!!

พอปิดประตูล็อกกลอน..ฉันก็ทิ้งตัวนอนบนเตียงทันที แม่ง..ทำไมวันนี้เรื่องเยอะจังวะ เรื่องคนอื่นก็มาก..กลับบ้านมากูเจอเรื่องตัวเองอีก