Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 183

"ของเราอีกสองเดือน คงตรงกับวันวาเลนไทน์^^" ไคล์หันมายิ้ม แล้วเขี่ยพุงฉัน ตอนนี้เรากำลังขับรถไปรับโบอิ้งที่บ้านย่า เพราะสองสามวันที่ผ่านมาแม่สาวชาววังงอแงอยากไปค้างกับณเพชร ณภัทร

มาถึงไคล์ก็ลงจากรถเดินอ้อมมาเปิดประตูให้ฉัน เพราะฉันเริ่มท้องแก่จวนคลอด จะเดินจะก้าวขาก็ลำบาก แต่พอเข้าบ้านก็เจอเสียงร้องเจี้ยวจ้าวของลูกสาว ที่วิ่งดุกดิกๆกระโดดโลดเต้นเข้ามากอดไคล์

"ปัปปาาาาาาาาา ^[]^" ไคล์นั่งยองๆกอดโบอิ้ง ยัยลูกสาวจุ๊บแก้มพ่อซ้ายขวา และจุ๊บเหม่งพ่อด้วย

"คิดถึงๆ แล้วนะปัปปา^^"

"คิดถึงก็นี่ไง พ่อมารับแล้ว^^" จำเป็นต้องพูดไม่ชัดตามลูกไหม?-_-

"มัมมา มัมมา นั่งๆ" ฉันค่อยๆนั่งอย่างทุลักทุเล จนลูกสาวตัวเล็กหันมากอดฉันอีกคน และเธอก็หอมแก้มซ้ายขวาจุ๊บเหม่งเหมือนที่ทำกับพ่อเด๊ะๆ

แต่เอ๊ะ..ทำไมแก้มกับหน้าผากฉันมีน้ำลาย!?-_-

ลูกเอ้ย!!

"มัมมา น้องที่ในนั้นท้องโต" เดี๋ยวๆ เรียบเรียงแปป แม่..น้องที่อยู่ในท้องโตนั้น ยังไงต่อ?..อยู่ๆโบอิ้งก็เงียบแล้วนั่งลง ก่อนเธอจะใช้มือสองข้างวางกระกบท้องฉัน และหันไปข้างหลังเรียกใครบางคนมา

"นาเพชรมาดูๆ มาดูน้องมีโบอิ้ง" ไคล์หัวเราะ ส่วนฉันเอามือกุมขมับ พยายามเข้าใจนะว่าลูกยังเด็กพูดไม่ชัด..แต่มันขำอ่ะ และไม่นานร่างเล็กของเด็กชายณเพชรลูกเจ๊ปลายฟ้าก็วิ่งผมตั้งมา

"น้อง น้อง " โบอิ้งชี้ท้องฉันอีกครั้ง..เมื่อลูกพี่ลูกน้องเธอวิ่งมาถึง

"น้อง นาเพชรมีน้องมั๊ย?" นาเพชร เอ้ย ณเพชร!!เงียบแล้วส่ายหน้าเบาๆ

"ม่ายๆ..ม่ายมี"

"ไม่มีที่ไหน ในท้องน้าใบไม้ก็น้องชายณเพชร และวันนี้น้าเจแปนก็เพิ่งคลอดน้องนิวยอร์กน้องสาวณเพชรอีกคน น้องเยอะแยะเลย^^" ไคล์ลูบหัวณเพชรปลอบ จนหลานชายตัวน้อยมองหน้าเขา

"ต้องไปบอกป๊ะป๊า.." ?! ฉันกับไคล์มองหน้ากันทันทีจนณเพชรพูดต่อว่า..

"ไปบอกป๊ะป๊าทำน้อง ทำน้อง.." หลานชายพูดจบก็หมุนตัววิ่งไปที่โซฟา เขากระตุกแขนใครไม่รู้รัวๆจนคนที่นอนอยู่..หยัดตัวขึ้นนั่ง

"อะไรณเพชร?" อ้าวพี่หมอ เมื่อเห็นว่าใครฉันกับไคล์จึงลุกขึ้นจูงลูกสาวเดินตาม ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟาฝั่งตรงข้ามและมองพี่เขยด้วยความเป็นห่วง พี่หมอนาวาเพิ่งออกเวรมาก็มารับลูกเลยเหรอเนี่ย..สภาพแบบนี้จะรถไหวไหม?!

"ทำน้องงง น้องแบบนั้น" เด็กน้อยชี้มาที่ท้องฉัน จนพี่หมอนาวาคนเป็นพ่อ..เขานั่งกุมขมับและนวดเบาๆ

"อย่าเร่งให้คนอื่นนำก่อน เราทีหลัง-_-" ไคล์ขำพี่เขยฉันเบาๆ ที่พยายามอธิบายลูกชายเขาถึงเปอร์เซ็นต์การตั้งครรภ์ของมนุษย์ต่อ ตามสไตล์หมอนั่นแหละ...เอะอะสอนลูกเรื่องวิทยาศาสตร์เรื่องเหตุและผล และจบด้วยณเพชรที่ทำหน้างงทุกที

หลังจากฉันรับโบอิ้งกลับ ไคล์ก็พาครอบครัวเราไปทานข้าวริมแม่น้ำเจ้าพระยา เคยทำหน้าที่ผัวที่ดียังไง ตอนนี้ยิ่งกว่าซุปเปอร์ผัว นั่งเลี้ยงลูกให้ฉันกินข้าว..บางทีก็อุ้มโบอิ้งนั่งตักแกะกุ้งให้ฉัน คือ..ไคล์ดีมากๆ ตัวเองแทบจะไม่ได้กินอยู่แล้ว เขายังดูแลฉันไม่มีขาดตกบกพร่อง

"ไคล์กินบ้างสิ " ฉันแกะกุ้งป้อนเขากลับ ฉันท้องนะไม่ได้เป็นง่อย ผัวไม่จำเป็นต้องทำทุกอย่างขนาดนี้ก็ได้ แค่เขาไปบินเลี้ยงโบอิ้งแค่นี้ก็เหนื่อยแล้ว

"แม่โบอิ้งกินให้อิ่มก่อนดิ ลืมรึไงมีอีกคนในท้อง^^" ไม่ลืม ใครจะลืมวะท้องโตขนาดนี้