Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1006

ตอนที่ 1006 ซอเอ้อร์หู

แน่นอน

ก่อนที่จะเปิดคลังเพลงอย่างเป็นทางการ ศูนย์ฝึกต้องแบ่งนักร้องเข้าสู่แต่ละหมวดหมู่การแข่งขันเสียก่อน

แม้ว่านักร้องทุกคนจะสามารถร้องเพลงได้

ทว่าแต่ละคนก็มีสไตล์ที่ถนัดแตกต่างกันไป

แนวเพลงร็อกกับโฟล์กมีความแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ไหนจะเรื่องช่วงเสียงต่ำ กลาง สูง และเทคนิคการร้องที่แตกต่างกันอีก

โชคดีที่ในช่วงเวลาของการฝึกที่ผ่านมา ทำให้ทีมโค้ชเข้าใจสถานการณ์ของนักร้องเหล่านี้เป็นอย่างดี ดังนั้น ด้วยการสื่อสารอย่างต่อเนื่องระหว่างโค้ชและนักร้อง กระบวนการจัดสรรจึงไม่ใช่เรื่องยุ่งยากมากนัก

สองวันต่อมา

นักร้องแต่ละคนได้รับการจัดสรรให้เข้าหมวดหมู่ที่เหมาะสมกับสไตล์ของตนเอง

สำหรับนักร้องราชาราชินีเพลงอย่างเฟ่ยหยางและซูอวี๋ แน่นอนว่าพวกเขาเลือกลงสมัครครบทั้งสี่รายการ

นั่นเป็นจำนวนสูงสุดที่นักร้องสามารถลงสมัครได้

ในเวลานั้น

ศูนย์ฝึกจึงประกาศเปิดคลังเพลงอย่างเป็นทางการให้กับนักร้องที่ผ่านเข้ารอบสุดท้าย

…

ทันทีที่ได้ยินประกาศจากลำโพง ทั้งศูนย์ฝึกก็เต็มไปด้วยเสียงอุทานตื่นเต้น!

สำหรับเหล่าพ่อเพลงและว่าที่พ่อเพลง การมอบผลงานให้นักร้องเลือกโดยไม่เปิดเผยชื่อนับเป็นบททดสอบสำคัญ

แต่สำหรับนักร้องที่เข้าแข่งขัน การที่สามารถเลือกผลงานของพ่อเพลงแห่งฉินโจวได้อย่างอิสระ ปฏิกิริยาแรกย่อมต้องเป็นความตกตะลึงและแทบไม่อยากเชื่อ ตามมาด้วยความตื่นเต้นดีใจอย่างไม่ทันตั้งตัว!

นี่คือมหกรรมเพลงบลูสตาร์หรือ?

พวกเขาทุกคนรู้ดีว่า

ถ้าไม่ใช่เพราะการแข่งขันซึ่งเป็นศึกเพื่อเกียรติยศของฉินโจว พวกเขา ไม่มีวันได้รับโอกาสในการเลือกเพลงแบบนี้อีกในชีวิต

แต่ว่า

เมื่อเทียบกับความตื่นเต้นที่พรั่งพรูอยู่ในใจ สิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือ เลือกเพลงที่ตนเองถูกใจมากที่สุด โดยเฉพาะเมื่อพวกเขา ไม่รู้ว่าใครเป็นผู้ประพันธ์เพลง ทุกคนจึงต้องพิจารณาเพลงอย่างรอบคอบเป็นพิเศษ

ภายในศูนย์ฝึก

นักร้องแต่ละคนถูกพาไปยังห้องของตนเอง

ภายในห้องมีคอมพิวเตอร์และหูฟังจัดเตรียมไว้ให้

บนหน้าจอคอมพิวเตอร์มีกฎของการเลือกเพลง [ระบบได้เข้าสู่คลังเพลงของมหกรรมเพลงบลูสตาร์ฉินโจว ผู้เข้าแข่งขันสามารถเลือกเพลงที่ชอบได้ตามต้องการ แต่ละประเภทมีจำนวนเพลงให้เลือกไม่เท่ากัน เพียงแค่คลิกที่สัญลักษณ์รูปหัวใจด้านหลังผลงาน ก็จะถือว่าผู้เข้าแข่งขันแสดงความจำนงเพื่อชิงเพลงนี้ โดยผลลัพธ์สุดท้ายจะถูกตัดสินโดยโค้ชใหญ่และหัวหน้าโค้ช]

ใช่แล้ว!

ชิงเพลง!

ทุกเพลงล้วนมีผู้ขับร้องหรือบรรเลงที่เหมาะสมมากที่สุด และหากเพลงไหนได้รับความนิยมสูง การแข่งขันเพื่อแย่งสิทธิ์ในการใช้เพลงนั้นย่อมดุเดือดขึ้นตามไปด้วย!

…

ห้องทำงานของทีมหัวหน้าโค้ช

หยางจงหมิงจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์พร้อมกับกล่าวขึ้นว่า “คอมพิวเตอร์ของเราเชื่อมต่อกับระบบภายในของมหกรรมเพลงบลูสตาร์โดยตรง สามารถแสดงผลการดาวน์โหลดเพลงของนักร้องแบบเรียลไทม์ ดูได้เลยว่าเพลงของใครได้รับความนิยมมากที่สุด”

หัวหน้าโค้ชทั้งเก้าคน รวมถึงหลินเยวียนต่างนั่งประจำที่

ทุกคนต่างจ้องมองหน้าจอด้วยสีหน้าจริงจัง

ต่อให้แต่ละคนมีความมั่นใจในฝีมือของตัวเองมากแค่ไหน ในเวลานี้ก็อดรู้สึกกดดันไม่ได้

เจิ้งจิงหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเอ่ยว่า “ความรู้สึกของพวกเราตอนนี้ คงไม่ต่างจากนักร้องที่กำลังแข่งขันอยู่”

“เป็นความรู้สึกที่แปลกใหม่”

ลู่เซิ่งเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ยังคงผ่อนคลาย “ปกติเราคือฝ่ายให้คะแนนนักร้อง คราวนี้กลับเป็นฝ่ายถูกนักร้องให้คะแนนบ้าง ก็น่าสนุกดีนะ”

ส่วนหลินเยวียนก็ไม่ได้กังวล

เขาหันไปถามหยางจงหมิง “พวกเรามีหน้าที่อื่นอีกไหมครับ?”

หยางจงหมิงพยักหน้า “พวกเราต้องจัดลำดับคุณภาพของแต่ละเพลง เพลงที่อยู่ลำดับต้นๆ จะถูกใช้ในรอบลึกๆ ของการแข่งขัน ส่วนเพลงที่อยู่ลำดับที่ไม่สูงมากจะถูกใช้ในรอบแรกๆ ”

คำพูดนี้เข้าใจได้ไม่ยาก

นักร้องของฉินโจวที่เข้าร่วมมหกรรมเพลงบลูสตาร์ต้องแข่งขันกันหลายรอบ การเลือกเพลงในแต่ละรอบจึงเป็นเรื่องที่สำคัญมาก เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับกลยุทธ์ของทีม

การเก็บเพลงดีๆ ไว้ใช้ในรอบหลังจึงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

ไม่เช่นนั้นต่อให้ใช้เพลงที่ดีที่สุดจนผ่านเข้ารอบมาได้ แล้วในรอบสุดท้ายจะร้องเพลงอะไร

แต่ถ้าหากตกรอบไปก่อน เพลงที่ดีที่สุดของพวกเขาก็จะไม่มีโอกาสถูกขับร้องบนเวทีเลย

นี่คือความไม่แน่นอนของการแข่งขัน

ก็เหมือนกับการเล่นไพ่ ต้องเลือกให้ดีว่าควรลงไพ่ใบไหนในจังหวะไหน

คุณมั่นใจแค่ไหนว่าเพลงใดเพลงหนึ่งจะช่วยให้ผ่านเข้ารอบต่อไปได้?

และนี่คือช่วงเวลาที่หัวหน้าโค้ชทุกคนต้องเผชิญกับบททดสอบ พราะวิสัยทัศน์และการตัดสินใจของพวกเขาจะมีบทบาทสำคัญอย่างยิ่งในการแข่งขัน

แน่นอน

ยังมีการเล่นไพ่อีกแบบที่เรียกว่าไพ่ตองใหญ่ ใครจับได้ก็คือโชคดีสุดๆ แค่มีฝีมือสักหน่อยก็สามารถกวาดชัยชนะได้อย่างง่ายดาย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน