Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1036

ตอนที่ 1036 วิเคราะห์ยุทธจักร (1)

‘เหมือนได้ย้อนกลับไปใช้ชีวิตในวัยเยาว์อีกครั้งเลยนะ’

‘โรงเรียน เป็นสถานที่ที่ชวนให้คิดถึงจริงๆ ’

‘เพลงของเยี่ยหลานพูดถึงความรักที่กำลังเบ่งบานในวัยเรียน ใครเคยมีประสบการณ์แบบนั้นคงรู้สึกอินมาก’

‘แต่ไม่ใช่ทุกคนหรอกที่เคยมีความรักในช่วงวัยเรียน แต่ทุกคนน่าจะเคยแอบชอบใครสักคนในตอนนั้นแหละ’

‘การแอบชอบ ขมขื่นแต่ก็สวยงาม’

‘ต้องโทษตัวเองที่ตอนนั้นซื่อไป ไม่กล้ามีความรักในวัยเรียน’

‘ไม่กล้ามีความรักในวัยเรียน +1 เลย’

‘ตอนแรกฉันคิดว่าเพลงของเซี่ยนอวี๋จะเหมือนกับของเยี่ยหลาน เป็นเรื่องรักในวัยรุ่นที่สดใส ที่ไหนได้กลับกลายเป็นเรื่องของการแอบรัก’

‘ส่วนตัวฉันยังรู้สึกว่าเพลงของเยี่ยหลานดีกว่านิดหน่อยนะ’

คนดูในสนามแข่งขันเริ่มถกเถียงกัน

ครั้งนี้ ความเห็นของแต่ละคน ไม่ได้เป็นไปในทางเดียวกันทั้งหมด

…

สองบทเพลง

สองมุมมองที่ต่างกัน

เยี่ยหลานถ่ายทอดออกมาเป็นความรักในวัยเยาว์ซึ่งเปี่ยมด้วยพลัง

ขณะที่ซุนเย่าหั่วกลับตีความรสชาติของการแอบรักในช่วงวัยรุ่น

เมื่อทั้งสองเพลงพูดถึงธีมวัยเยาว์คล้ายกัน แต่ใช้แนวทางต่างกันอย่างชัดเจน ผู้ชมจึงอดสงสัยไม่ได้ว่า กรรมการจะให้คะแนนอย่างไร

การคาดเดาได้เริ่มก่อตัวขึ้นในใจของผู้ชม

ทว่าการคาดเดานี้นั้นไม่ได้กินเวลานานนัก

สาเหตุนั้นเรียบง่ายเหลือเกิน

นั่นก็เพราะคะแนนเฉลี่ยของซุนเย่าหั่วคือ

96.2 คะแนน!

มากกว่าเยี่ยหลานเพียงแค่ 0.1 คะแนนเท่านั้น!

แม้แต่กรรมการเองก็ยังแสดงสีหน้าประหลาดใจออกมา

อย่างไรเสียพวกเขาไม่มีทางรู้ผลคะแนนรวมล่วงหน้า แต่ละคนทำได้เพียงให้คะแนนของตัวเองเท่านั้น…

…

ฉินโจว

ผู้ชมต่างพากันตื่นเต้นสุดขีด!

“อ๊าาาาาาาาาา พวกเราชนะแล้ว พวกเราชนะอีกแล้ว!”

“หวุดหวิดมาก!”

“แค่เฉือนกันนิดเดียวจริงๆ !”

“ทั้งการร้องและคุณภาพของเพลง เยี่ยหลานกับซุนเย่าหั่วแทบไม่ต่างกันเลย ถ้าซุนเย่าหั่วได้แชมป์ละก็ นี่น่าจะเป็นคะแนนห่างกันน้อยที่สุดระหว่างที่หนึ่งกับที่สองตั้งแต่แข่งบลูสตาร์มาเลยล่ะมั้ง?!”

“ไม่ว่ายังไง ชนะก็คือชนะ!”

“ผู้เข้าแข่งคนที่สามคงยากจะทำคะแนนแซงซุนเย่าหั่วกับเยี่ยหลานได้แล้ว!”

“รู้สึกโล่งงง”

“ซุนเย่าหั่วกับพ่อเพลงอวี๋นี่เชื่อถือได้จริงๆ!”

“ตอนเยี่ยหลานร้องจบ ฉันตกใจแทบตาย นึกว่ารายการต์นี้เราจะเสียแชมป์ไปแล้วซะอีก!”

…

ฝั่งจงโจว

ผู้บรรยายทั้งสองคนถึงมีสีหน้าเจ็บปวดทันที ราวกับใส่หน้ากากแห่งความทรมานเอาไว้!

“เจ็บใจ!”

“แค่นิดเดียวเอง!”

“ถ้ากรรมการคนไหนให้คะแนนสูงกว่านี้อีกนิด รอบนี้เราก็ชนะแล้ว!”

“น่าโมโหชะมัด!”

“แบบนี้เจ็บยิ่งกว่าตอนแพ้ขาดซะอีก!”

“ไม่มีใครในจงโจวของเราหยุดราชวงศ์ปลาได้เลยเหรอ หรือว่าเจ้าปลานี่ เป็นคู่เวรคู่กรรมของจงโจวกันแน่นะ!”

“เยี่ยหลานเกือบทำได้แล้วจริงๆ !”

“รอบนี้เราไม่ได้แพ้หรอก แค่โชคไม่เข้าข้างนิดเดียวเท่านั้นเอง!”

…

บนเวที

ผู้เข้าแข่งขันคนที่สามในรอบชิงชนะเลิศก้าวขึ้นมาบนเวที

และก็เป็นไปตามที่ทุกคนคาดไว้

แม้การแสดงของเขาจะไม่ได้นับว่าแย่

แต่ก็เห็นได้ชัดว่ายังห่างชั้นเกินกว่าจะเป็นภัยต่อคะแนนของเยี่ยหลานและซุนเย่าหั่วได้

ฉินโจวคว้าเหรียญทอง!

เยี่ยหลานคว้าเหรียญเงิน!

ส่วนผู้เข้าแข่งคนที่สาม ได้เพียงเหรียญทองแดง

ในช่วงเวลานี้เอง

บรรดาโค้ชจากแต่ละทวีปก็เริ่มรู้สึกสะเทือนใจ

“เซี่ยนอวี๋นี่ปั้นนักร้องให้ฉินโจวได้เก่งจริงๆ ดูราชวงศ์ปลามีหกคน แต่สามคนสามารถแบกการแข่งขันเดี่ยวในบลูสตาร์ได้อย่างเต็มภาคภูมิ!”

“เป็นกลุ่มที่ถูกสร้างขึ้นมาโดยพ่อเพลงเพียงคนเดียวจริงๆ เหรอ…”

“บางทีรูปราชวงศ์ปลาของเซี่ยนอวี๋ อาจเป็นรูปแบบพ่อเพลงจากแต่ละทวีปควรศึกษาไว้ก็ได้นะ”

“ในเมื่อมหกรรมดนตรีบลูสตาร์จะต้องจัดต่อไปอย่างแน่นอนในอนาคต พ่อเพลงจากแต่ละทวีปก็ควรปั้นนักร้องในสายของตัวเองไว้บ้าง จะได้แต่งเพลงที่เข้ากับพวกเขาจริงๆ แบบนี้ย่อมได้ผลดีกว่าการร่วมงานกันแบบฉาบฉวยในช่วงสั้นๆ ”

“ตอนนี้การแข่งขันร้องเดี่ยวทั้งสี่รายการในหมวดเพลงพ็อป ถูกเซี่ยนอวี๋เหมาไปหมดแล้ว”

“จากนี้ไป ถ้าใครพูดถึงวงการเพลงพ็อปของบลูสตาร์ เซี่ยนอวี๋คงจะกลายเป็นตัวแทนของยุคนี้ได้”

“ราชาเพลงพ็อปแห่งฉินโจวได้ถือกำเนิดขึ้นแล้ว”

“แม้แต่วงการเพลงพ็อปทั่วทั้งบลูสตาร์ สักวันหนึ่งเซี่ยนอวี๋ก็จะกลายเป็นหนึ่งในผู้ยิ่งใหญ่”

…

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน