Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1041

ตอนที่ 1041 ทิวทัศน์ดั้งเดิมของบ้านเกิด (2)

จนกระทั่งซูเลี่ยนเดินลงจากเวที เสียงปรบมือถึงได้ดังขึ้นอย่างเชื่องช้า

เสียงปรบมือในตอนนี้กลับดังกึกก้อง ราวกับต้องการปลุกวิญญาณทุกคนให้ตื่นจากความเศร้า แตกต่างจากเสียงซอเอ้อร์หูอันเศร้าหมอง

“ไม่ต้องแข่งต่อแล้ว”

เสียงหนึ่งดังขึ้นในห้องพักของทีมจงโจว

ถังหมิงเป็นคนพูดขึ้นมาเอง

อบิเกลเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย

แสงแดดในวันนี้ ช่างแสบตายิ่งกว่าทุกวันก่อนหน้า

และผลการแข่งขันก็เป็นไปอย่างที่ถังหมิงพูดไว้

ไม่ต้องแข่งแล้ว

แม้กู่หลิงจะทำได้ดีเยี่ยม

แม้ผู้เข้าแข่งขันคนที่สามจะทำผลงานได้น่าประทับใจ

แต่เมื่อมีเพลงจันทร์ส่องสองบ่อน้ำอันทรงคุณค่ายืนตระหง่านอยู่ก่อนแล้ว เพลงอื่นๆ ทั้งหมด ก็ดูจืดจางลงไปทันตา

จะมีสักกี่เพลงกันที่สามารถต่อกรกับจันทร์ส่องสองบ่อน้ำได้

บางทีเพลงแข่งม้าก็อาจพอสู้ได้บ้าง ด้วยความพิเศษไม่เหมือนใคร

แต่เมื่อคิดเช่นนี้ ก็ชวนให้รู้สึกผิดหวังยิ่งกว่าเดิม เพราะแม้แต่เพลงแข่งม้าก็ยังเป็นผลงานของเซี่ยนอวี๋เช่นกัน

บางที

ในวันนี้ ตำแหน่งมือหนึ่งด้านซอเอ้อร์หูของบลูสตาร์ คงได้เจ้าของตัวจริงสักที

…

ไม่ว่าความเศร้าจะรุนแรงเพียงใด การแข่งขันยังต้องดำเนินต่อไป

รายการถัดมาคือ

รอบชิงชนะเลิศประเภทขลุ่ย

ตัวแทนจากฉู่โจวขึ้นเวทีเป็นคนแรก

ตัวแทนจากจงโจวขึ้นเป็นคนที่สอง

ตัวแทนจากฉินโจวขึ้นเป็นคนที่สาม

บางทีอาจเป็นเพราะอารมณ์หดหู่จากรอบชิงชนะเลิศซอเอ้อร์หูยังไม่จางหาย

นักดนตรีจากฉู่โจวจึงทำผลงานได้เพียงธรรมดา ไม่ได้รับเสียงตอบรับมากนัก

ต่อมา

ตัวแทนจากจงโจวก้าวขึ้นเวที

ขณะนั้นผู้ชมยังคงเหมือนจมอยู่ในห้วงอารมณ์ของเพลงจันทร์ส่องสองบ่อน้ำ

ทันใดนั้น!

เสียงขลุ่ยใสกังวานพลันดังแว่ว!

ทุกสายตาในสนามแข่งขันหันขวับไปมองนักดนตรีบนเวที!

นี่มัน…

ผู้คนพากันเงยหน้ามองข้อมูลผลงานที่ปรากฏบนจอใหญ่

ผลงาน: ทิวทัศน์บ้านเกิด

ทำนอง: อีเถิงเฉิง

บรรเลง: หลิวฮ่าวมู่

เสียงขลุ่ยอันไพเราะพริ้วไหว ดั่งสายลมจากบ้านเกิดโชยพัด ปลุกความคิดถึงในใจผู้คนได้ในทันที!

ในที่สุดทุกคนก็หลุดออกจากความเศร้าหมองของเพลงจันทร์ส่องสองบ่อน้ำได้ และได้ดื่มด่ำกับบทเพลงอันงดงามเพลงใหม่อย่างเต็มที่

…

ทีมโค้ชหลักของจงโจว ในที่สุดใบหน้าของอบิเกลก็กลับมามีรอยยิ้มอีกครั้ง “อีเถิงเฉิงแต่งเพลงได้ดีมากจริงๆ ”

“พัฒนาขึ้นจากเมื่อก่อนมาก!”

“ไม่รู้ผ่านประสบการณ์อะไรมาบ้าง ดูเหมือนเขาจะมีมุมมองใหม่ๆ เกิดขึ้นแล้ว!”

“ควรยินดีกับเขาด้วยที่มีผลงานชิ้นโบแดงชิ้นใหม่”

“ไม่สิ”

“ควรยินดีกับพวกเราต่างหาก ที่กำลังจะคว้าเหรียญทองมาได้อีกหนึ่งเหรียญ!”

…

ห้องถ่ายทอดสดของจงโจว บรรยากาศที่เคยหดหู่กลับมาประกรี้กระเปร่าอีกครั้ง!

‘อ๊า เพลงนี้ ชอบมากเลย!’

‘ในที่สุดฉันก็หลุดออกจากเงามืดของจันทร์ส่องสองบ่อน้ำแล้ว!’

‘อีเถิงเฉิงสุดยอดมาก!’

‘พลาดเหรียญทองซอเอ้อร์หูเสียไปก็ไม่เป็นไร เราจะเอาเหรียญทองขลุ่ยคืนมา!’

‘เซอร์ไพรส์มาก!’

‘เมื่อกี้โดนเซี่ยนอวี๋ทำเอาหมดหวังไปแล้ว!’

‘ทิวทัศน์บ้านเกิด ฉันจะอวยเพลงนี้ให้ถึงที่สุด!’

….

ทางฝั่งจงโจวเช่นกัน

ซงเต่าอวี่หลุดพ้นจากความผิดหวังได้ในที่สุด เธอเอ่ยแสดงความยินดีกับเพื่อนเก่าอย่างจริงใจ “เฉิงซาง เพลงนี้ของคุณ ฟังทีไรก็ทำให้นึกถึงบ้านเกิดทุกครั้งเลย”

“จะว่าไปต้องขอบคุณเซี่ยนอวี๋ด้วยซ้ำ”

เสียงดนตรีคล้ายกับกลายเป็นฉากหลังซึ่งพาให้ความทรงจำของอีเถิงเฉิงพรั่งพรูออกมา

“เพลงนี้ ได้แรงบันดาลใจจากตอนที่พวกเรากลับไปบ้านเกิด เพื่อขัดขวางการทำสถิติสิบสองแชมป์ติดต่อกันของเซี่ยนอวี๋ จากนั้นก็ค่อยๆ ขัดเกลาครั้งแล้วครั้งเล่า กว่าจะออกมาเป็นเพลงทิวทัศน์บ้านเกิดในวันนี้”

“เสียงขลุ่ยบลูสตาร์ลงตัวที่สุดแล้ว”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน