Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1045

ตอนที่ 1045 หิมะระหว่างคิ้ว

ทันทีที่ข้อมูลของเพลงปรากฏขึ้น ห้องถ่ายทอดสดจากทุกทวีปก็เริ่มคึกคักขึ้นมาทันที

‘นี่น่าจะเป็นภาพที่คนฉินโจวคุ้นเคยที่สุดแล้วละ นักร้องจากราชวงศ์ปลา ขึ้นร้องเพลงของเซี่ยนอวี๋อีกครั้ง’

‘เพลงของเซี่ยนอวี๋นี่มันมีเยอะเกินไปแล้วจริงๆ !’

‘ช่วงนี้ในเน็ตมีคนพูดกันเยอะเลยว่า เพลงของเซี่ยนอวี๋ใกล้จะใช้หมดแล้ว

ยังไงซะจนถึงตอนนี้ เขาปล่อยออกมาแล้วเป็นสิบเพลง มากกว่าพ่อเพลงคนอื่นทุกคนในมหกรรมเพลงบลูสตาร์!’

‘ฉันเองก็อยากรู้เหมือนกันว่า เพลงของเซี่ยนอวี๋จะหมดเมื่อไหร่’

‘ตามหลักแล้วก็น่าจะใกล้หมดเต็มที’

‘เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะ ยังไม่ต้องพูดถึงว่าเพลงเขาจะหมดเมื่อไหร่

การแสดงรอบนี้ต่างหากที่น่าตื่นเต้นจริงๆ เพราะเพลงแนวโบราณเป็นหมวดที่เซี่ยนอวี๋ถนัดมากที่สุดเลยก็ว่าได้

เขาเคยยกระดับเพลงแนวโบราณขึ้นไปอีกขั้นด้วยผลงานของเขาเอง ถึงขนาดสร้างเพลงในสไตล์คลาสสิกออกมาได้!’

‘งั้นเพลงนี้จะเป็นแนวคลาสสิกแนวโบราณใช่ไหม?”

เพลงแนวโบราณคลาสสิกที่ผู้ชมพูดถึงนั้น หมายถึงบทเพลงอย่างลมบูรพาร้าวราน

แน่นอนว่าเพลงเครื่องลายคราม

ที่ผู้คนมากมายยกย่องให้เป็นยอด ‘เพลงโบราณคลาสสิก’ เลยก็ว่าได้

และแนวโบราณคลาสสิกนี้

ก็มักถูกนับรวมเป็นแขนงหนึ่งของเพลงแนวโบราณทั่วไป

นี่อาจจะนับได้ว่า เป็นความเข้าใจของชาวบลูสตาร์ที่มีต่อเพลง ‘สไตล์จีน’

…

ระหว่างที่แต่ละทวีปกำลังถกเถียงกันอยู่นั้น

ทันใดนั้น บนจอขนาดยักษ์ด้านหลังเวที ก็ปรากฏภาพฉากหนึ่งขึ้นมา

เป็นภาพของหนุ่มน้อยในชุดโบราณหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง

กำลังค้อมกายคำนับให้กับหญิงสาวในชุดสีขาว

น้ำเสียงของหญิงสาวเต็มไปด้วยความเบิกบาน “ก้มศีรษะ คำนับขอบคุณอาจารย์ เอาละ จากนี้ไปเมื่อข้าดื่มน้ำชาของเจ้า ข้าก็คืออาจารย์ของเจ้าแล้ว

ใต้หล้านั้นอันตรายนัก

ตั้งแต่นี้ไป แต่ศิษย์อาจารย์จักร่วมใจเดียว ก้าวไปด้วยกัน กลับมาด้วยกัน”

หนุ่มน้อย “ขอรับ”

หญิงสาว “ข้าจะไปซื้อกระเป๋าและถังหูลู่ให้เจ้า รอข้าที่นี่ละ!”

หนุ่มน้อยมีสีหน้าเคร่งเครียด

หญิงสาว “เป็นอะไรไป อยู่คนเดียวแล้วกลัวงั้นหรือ?”

เด็กชาย “ไม่ใช่นะขอรับ!”

หญิงสาว “แล้วทำไมเจ้าจะจับชายเสื้อข้าไว้เล่า?”

เด็กชาย “ข้า…”

หญิงสาว “ไม่ต้องกลัวหรอก อาจารย์อยู่ตรงนี้กับเจ้าแล้วนะ”

…

แอนิเมชันในช่วงอินโทร

ช่วยให้ผู้ชมทุกทวีปเริ่มเกิดภาพจำเกี่ยวกับเพลงนี้ได้คร่าวๆ

ท่วงทำนองประสานกับเสียงพูดในฉากอย่างลงตัว

ฉากนี้กล่าวถึงคือเรื่องราวระหว่างอาจารย์และศิษย์

ผู้ชมบนบลูสตาร์คุ้นเคยกับเพลงแนวโบราณเป็นอย่างดี เพราะเพลงแนวนี้มักจะมาพร้อมกับภาพประกอบและบทสนทนาสั้นๆ

จึงไม่มีใครรู้สึกแปลกใหม่กับวิธีนำเสนอแบบนี้

และในจังหวะที่เสียงของหญิงสาวเอ่ยออกมาด้วยความอ่อนโยนและเอ็นดู เสียงร้องของซย่าฝานก็ดังขึ้นตามมาในทันที

[จริงไหม ห้วงอารมณ์ใดไม่อาจปล่อยใจให้ลุ่มหลงเกินเลย

แม้เปิดใจ แต่ดั่งวิญญูชนเรียบง่าย

เรียกเพียงว่า ห้วงคำนึง มิใช่เสน่หาอันร้อนเร่า

หากบอกไป สักกี่คนเข้าใจอย่างถ่องแท้?]

…

ภาพเคลื่อนไหวแบบมองตาจซึ่งเป็นการเล่าเรื่องสั้นๆ เผยให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงของกาลเวลา

ศิษย์ตัวน้อยคนนั้นค่อยๆ เติบโตขึ้น

และก้าวเข้าสู่ช่วงวัยหัวเลี้ยวหัวต่อที่เต็มไปด้วยความดื้อรั้น

เด็กหนุ่ม “ก็บอกแล้วไงว่าอย่าตามมา แล้วทำไมถึงยังตามมาอีกล่ะ!”

หญิงสาวเงียบงัน ไม่เอ่ยคำใด

เด็กหนุ่ม “ทำไมไม่พูดล่ะ!?”

หญิงสาว “เจ้ามิใช่ว่ารำคาญข้าหรือ?”

เด็กหนุ่ม “ข้าไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น…”

หญิงสาว “อีกไม่นานเจ้าก็จะจบจากการเป็นศิษย์แล้ว

ข้าเตรียมชุดใหม่ไว้ให้ ลองสวมดูสักหน่อยไหม?”

เด็กหนุ่ม “เสื้อผ้าที่ท่านทำ ดูน่าเกลียดเหลือเกิน ใส่แบบนี้ออกไป ข้าจะสร้างชื่อในใต้หล้าได้อย่างไรกัน?”

หญิงสาวไม่ได้โต้ตอบ แต่กลับยัดถังหูลู่เข้าปากเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว

เด็กหนุ่ม “อื้อ…แหวะ ก็บอกแล้วไงว่าข้าไม่กินถังหูลู่

ข้าไม่ใช่เด็กแล้วนะ!”

…

[ลานบ้านยามต้นหนาว ต้นท้อที่ปลูกไว้เมื่อปีกลายพร้อมกับเจ้า

ใบปลิดปลิวเป็นเถ้าธุลี หิมะแรกโปรยปราย บ่มสุราหลายไหฝังลงดิน เฝ้ารอเจ้าหวนคืน ลิ้มรสบรรเทาทุกข์โศก เดินผ่านทิวไผ่ห่านป่าแซ่ซ้อง ตะวันลับจันทร์ส่องวันแล้ววันเล่า เจ้าบอกว่าวันหนึ่งจะสร้างชื่อเสียงเลื่องลือทั่วหล้า สัมฤทธิ์ผลดังฝันใฝ่ ข้าก้มลงผูกพู่กระบี่ใหม่ให้เจ้าอย่างเงียบงัน

แต่คำอธิษฐานที่อยู่ในใจ เจ้ากลับไม่ได้ฟัง]

…

ศิษย์เติบโตขึ้นแล้ว

สูงใหญ่กว่าอาจารย์เสียอีก

อาจารย์ในตอนนี้ ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของศิษย์อีกต่อไปแล้ว

บทสนทนาเริ่มแทรกเข้ามาในช่วงท่อนร้อง

เสียงพูดและเสียงเพลงไหลเคล้ากันอย่างพอดิบพอดี

เรื่องราวกับบทเพลงหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกันจนแทบจะแยกไม่ออก

ชายหนุ่ม “ท่านแพ้อีกแล้วนะ”

หญิงสาว “รู้แล้วๆ ศิษย์ข้าโตขึ้นจริงๆ แล้วสิ”

ชายหนุ่ม “คราวนี้ ท่านไม่ต้องคอยตามอยู่ข้างหลังข้าแล้ว

ไม่ต้องคอยห่วงว่าข้าจะโดนใครรังแกอีกต่อไปแล้วละ”

หญิงสาว “ชุดใหม่นี่ดูดีเชียวนะ

สมแล้วที่เจ้าบอกว่าจะเป็นผู้มีชื่อเสียงเลื่องลือไปทั่วหล้า ดูเหมือนจะทำได้จริงเสียด้วย”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน