Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1047

ตอนที่ 1047-2 เพียงเอื้อนเอ่ยวาจา ประหนึ่งว่ายกมาทั้งราชวงศ์ถัง (2)

ด้านข้างของหลินเยวียน

ลู่เซิ่งเอ่ยขึ้น “แต่งได้ดีจริงๆ ”

อิ่นตงพูดตามมา “บทเพลงนี้ ไม่ว่าจะอ่านกี่ครั้งก็ยังรู้สึกตื่นตะลึง การนำเชิญร่ำสุรามาผสมผสานกับภาษาดนตรี ความรู้สึกที่ได้มันทำให้คนแก่ๆ อย่างผมยังรู้สึกเลือดลมสูบฉีดขึ้นมา”

เสียงของเขาหยุดลง

ทุกคนหันมามองหลินเยวียน

นอกจากพรสวรรค์ทางดนตรีอันน่าหวาดหวั่นแล้ว ความสามารถด้านวรรณศิลป์ของเด็กหนุ่มคนนี้ กลับยิ่งทำให้ผู้คนต้องชื่นชมอย่างไม่ขาดปาก บทเพลงนี้ถือเป็นการประกาศศักดาให้ผู้คนได้รับรู้

ในเวลานั้น

เจิ้งจิงเริ่มปรบมือ

หยางจงหมิงเริ่มปรบมือ

อบิเกลเริ่มปรบมือ

โค้ชจากทุกทวีปต่างก็เริ่มปรบมือ

เสียงปรบมือดังก้องจากทุกทิศทุกทาง เสียงปรบมือของผู้ชมทั้งหมดรวมกันราวกับเสียงคลื่นคลั่งกลางมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ ในขณะที่ทำนองท่อนสุดท้ายยังคงบรรเลงอยู่!

เสียงปรบมือนี้ ไม่ได้มอบให้กับเพลงเพียงอย่างเดียว

แต่ยังมอบให้กับบทกวีบทนี้ด้วย

การขับร้องของซย่าฝานถ่ายทอดความหมายของบทกวีนี้ได้อย่างหมดจด เสียงที่หนักแน่นและทรงพลัง แม้ไม่ใช่เสียงที่สูงล้ำ แต่ความสัมผัสได้ถึงความห้าวหาญและเปี่ยมด้วยชีวิตชีวานั้น กลับถูกถ่ายทอดออกมาได้อย่างถึงที่สุด!

…

ห้องถ่ายทอดสดของจงโจว

คอมเมนต์ปรากฏบนหน้าจออย่างแน่นขนัด แม้แต่คนที่เย่อหยิ่งจองหองที่สุด เมื่อได้เผชิญหน้ากับเชิญร่ำสุราของเซี่ยนอวี๋ ก็ยากจะหักห้ามความรู้สึกชื่นชมนั้นได้!

โดนตบหน้าเสียเต็มแรง

ตบจนหน้าชา

ใครบอกว่าเนื้อเพลงของเซี่ยนอวี๋ไม่ดีพอ?

เนื้อเพลงเพลงนี้ของเซี่ยนอวี๋ เพียงพอที่จะผงาดเหนือเนื้อเพลงของทุกเพลงในมหกรรมครั้งนี้ จนกระทั่งรู้สึกว่า ทำนองเองยังไม่สำคัญเท่าเนื้อบทนี้เลยด้วยซ้ำ

และเมื่อเทียบกับความคึกคักในคอมเมนค์

บรรยากาศในห้องถ่ายทอดสดกลับเงียบสงัดเสียจนได้ยินเสียงเข็มตก

แม้แต่ผู้บรรยายชายผู้ซึ่งมีพื้นฐานทางวรรณกรรมที่ไม่อาจเรียกได้ว่าลึกซึ้งอะไร ก็ยังสามารถสัมผัสได้ถึงความน่าเกรงขามของเนื้อเพลงนี้ นับประสาอะไรกับผู้บรรยายหญิงเปี่ยมไปด้วยใจรักในวรรณกรรม!

เหอะ

นี่คือสิ่งที่เพื่อนๆ พูดกันว่า ‘เซี่ยนอวี๋เขียนเนื้อเพลงได้ไม่เลว’ สินะ?

ผู้บรรยายหญิงรู้สึกขุ่นเคืองขึ้นมาในใจทันที เนื้อเพลงในระดับนี้กลับถูกนิยามแค่ ‘ไม่เลว’ ?

การประเมินแบบนี้ ช่างโง่เขลาเสียจริง เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งในแบบฉบับของจงโจวโดยแท้

หากจะเปรียบเทียบกับระดับการเขียนเนื้อเพลงในยุคปัจจุบันแล้ว เกรงว่าความสามารถในการเขียนเนื้อเพลงของเซี่ยนอวี๋ ได้ก้าวข้ามขอบเขตของ ‘นักเขียนเนื้อเพลง’แบบดั้งเดิมไปแล้ว

“ยอมจำนนอย่างเต็มใจ”

จู่ๆ ผู้บรรยายหญิงเอ่ยออกมา

ทิศทางของคอมเมนต์ก็เป็นเอกฉันท์อย่างฉับพลัน

หน้าจอเต็มไปด้วยข้อความว่า ‘ยอมแล้ว’

แม้แต่ชาวจงโจวที่หยิ่งทะนงในศักดิ์ศรีก็ยังไม่กล้าดูหมิ่นเพลงเชิญร่ำสุรา

ทันใดนั้นเอง

ก็มีคอมเมนต์หนึ่งปรากฏขึ้นมา…

‘พูดได้แค่ว่า จงโจวของพวกเราข้อมูลปิดกั้นจริงๆ นะ นี่ทำให้ฉันยิ่งอยากให้จงโจวรีบเข้าผนวกรวมเร็วๆ เพราะความจริงแล้ว เพลงเชิญร่ำสุราที่ทุกคนได้ฟังนี้ เป็นผลงานที่อาจารย์เซี่ยนอวี๋เขียนเสร็จไว้นานแล้ว ฉันได้อ่านมาตั้งแต่หลายเดือนก่อนแล้วล่ะ และความจริง ผลงานบทกวีที่ยอดเยี่ยมของเซี่ยนอวี๋ไม่ได้มีแค่นี้หรอก’

‘ใช่เลย!’

‘ฉันก็อยากพูดเหมือนกัน แต่น่าเสียดายที่เมื่อกี้ไม่มีใครสนใจฟังฉันเลย ตอนนี้เจ็ดทวีปข้างนอก หนังสือรวมบทกวีของเซี่ยนอวี๋กำลังดังมากเลยนะ ในเล่มมีหลายบทที่ระดับเดียวกันกับบทนี้เลย!’

หืม?

ผู้บรรยายหญิงเห็นคอมเมนต์เหล่านี้ ใจเต้นแรงขึ้นทันที เธอเผลอพูดออกมาโดยไม่รู้ตัว

“รวมบทกวี?”

“เซี่ยนอวี๋มีหนังสือรวมบทกวีด้วย?”

“งั้นฉันต้องหามาอ่านให้ได้แล้ว!”

หลังจากได้ฟังเพลงเชิญร่ำสุรา ผู้บรรยายหญิงก็เหมือนกลายเป็นแฟนคลับของเซี่ยนอวี๋ไปโดยสมบูรณ์ ราวกับลืมบทบาทของตนเองในฐานะคู่แข่งฝั่งตรงข้ามไปเสียสิ้น แต่กลับไม่มีชาวจงโจวคนไหนออกมาตำหนิเธอ…

‘จริงเหรอเนี่ย?”

‘พวกคุณแน่ใจนะว่าไม่ได้ล้อเล่น เซี่ยนอวี๋มีหนังสือรวมบทกวีจริงๆ แถมในเล่มยังมีบทกวีที่คุณภาพไม่แพ้เชิญร่ำสุราอีก?’

‘มีขายที่ไหนบ้าง?’

‘ฉันก็อยากซื้อสักเล่มเหมือนกัน!’

‘พรสวรรค์เป็นเลิศ!’

‘เมื่อกี้เกือบโดนพวกคุณลากจูงจมูกไปแล้ว ฉันนึกว่าเซี่ยนอวี๋แต่งเนื้อเพลงไม่เก่ง ที่แท้เนื้อร้องก่อนหน้านี้เขาแค่ไม่ได้เขียนจริงจังเท่านั้นเอง!’

‘เขาไม่ได้จริงจังอยู่แล้ว!’

‘เพลงนี้แหละคือการแสดงพรสวรรค์ในการเขียนเนื้อเพลงของเขา คนอื่นเขาเล่นแต่งเนื้อเพลง แต่เขาเล่นแต่งบทกวีเลย คนละชั้นเทียบกันไม่ได้!’

ฉากนี้ช่างน่าขันจริงๆ

ถ้าไม่รู้มาก่อน คงนึกว่าที่นี่คือไลฟ์ขายของออนไลน์ เพียงแค่คำพูดไม่กี่ประโยคของผู้บรรยายหญิงกับคอมเมนต์บางส่วน ก็ทำให้ชาวจงโจวพากันร้องว่าอยากซื้อหนังสือรวมบทกวีของเซี่ยนอวี๋กันใหญ่

อันที่จริง นี่ก็คือหนึ่งในประโยชน์ของการที่บทกวีเชิญร่ำสุราปรากฏบนเวทีครั้งนี้

บทกวีของเซี่ยนอวี๋ สามารถโปรโมตออกไปได้อีกครั้งอย่างทรงพลังผ่านเพลงนี้

ไม่ว่าจะยอมรับหรือไม่

ไม่ว่าเป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมเพียงใด ล้วนต้องการเวลาตกตะกอน บทกวีที่หลินเยวียนหยิบออกมา ก็ควรค่าแก่การได้รับความสนใจจากผู้คนในวงกว้างยิ่งกว่าเดิมทั้งสิ้น

…

ปราศจากข้อกังขาใด

การแสดงของซย่าฝานสามารถพิชิตผู้ชมทั้งสนามแข่งขันได้สำเร็จ!

แต่สิ่งที่ทำให้หลายคนรู้สึกประหลาดใจก็คือ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน