Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1048

ตอนที่ 1048 เซี่ยนอวี๋ตัดสินใจทำสิ่งที่สวนทางกับเจตนารมณ์ดั้งเดิม (1)

ในสนามแข่งขัน

ผู้ชมรับฟังการขับขานบทเพลงของผู้เข้าแข่งขันจากจงโจวด้วยความเงียบงัน

เพลงแนวโบราณส่วนใหญ่จะใช้เครื่องดนตรีดั้งเดิมของบลูสตาร์ สไตล์ของเพลงมักมีท่วงทำนองอันอ่อนหวาน ลุ่มลึก และเต็มไปด้วยความรู้สึกโหยหา เนื้อเพลงมักแฝงด้วยกลิ่นอายของบทกวีโบราณอย่างชัดเจน

เนื้อหาหลักเป็นเพลงรักที่ละเมียดละไมและอ่อนหวาน

ความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างเพลงเชิญร่ำสุราที่ซย่าฝานขับร้อง กับเพลงโบราณทั่วไป คือการนำการเรียบเรียงดนตรีแบบสมัยใหม่เข้ามาผสมผสาน ทำให้ทำนองและการร้องส่งพลังอย่างเต็มที่

จุดนี้สะท้อนถึงความห้าวหาญและความยิ่งใหญ่ซึ่งแฝงอยู่ในบทกวีต้นฉบับ

ในทางกลับกัน ผลงานและการแสดงของนักร้องจากจงโจว กลับเลือกเดินตามแนวทางดั้งเดิมของเพลงโบราณเป็นหลัก

หลังจากจบการแสดง

เสียงปรบมือดังกึกก้องราวกับคลื่นซัด

แม้แต่หลินเยวียนก็อดไม่ได้ที่จะยอมรับว่า

ไม่ว่าจะเป็นการถ่ายทอดอารมณ์ หรือการควบคุมเทคนิคการร้องผู้เข้าแข่งขันระดับราชินีเพลงของจงโจวเมื่อขับร้องบทเพลงแนวโบราณนั้น ช่างเหนือชั้นกว่านักร้องทั่วไปอย่างเห็นได้ชัด

หากนำเพลงนี้ไปปล่อยในแดนมังกร คงจะกลายเป็นเพลงฮิตขึ้นมาในพริบตา

ทว่าทั้งหมดนี้ก็นับเป็นมาตรฐานของผู้เข้าแข่งขันจากจงโจว

หากไม่มีข้อผิดพลาดใดเกิดขึ้นในรอบชิงชนะเลิศของทุกประเภทการประกวดการแสดงของผู้เข้าแข่งขันมักจะต้องมีช่วงเวลาที่ตราตรึงใจเสมอ!

…

หลังจากผู้เข้าแข่งขันจากจงโจวร้องจบ

กรรมการให้คะแนนเฉลี่ยสูงถึง 96 คะแนน!

หากเป็นการประกวดในหมวดหมู่อื่นๆ คะแนนระดับนี้แทบจะการันตีตำแหน่งแชมป์ได้เลยทีเดียว!

ทันใดนั้น

ห้องถ่ายทอดสดของแต่ละทวีปต่างรู้สึกสะท้อนใจ

‘ยังไงจงโจวก็แข็งแกร่งอยู่ดี!’

‘นอกจากฉินโจวแล้ว ผู้เข้าแข่งขันจากทวีปอื่นดูเหมือนจะตามจงโจวไม่ทันเลย’

‘ถ้าวัดกันด้วยภาพรวม ฉินโจวเองก็ยังสู้จงโจวไม่ได้’

‘อันนี้ก็พูดเหมือนชัดเจนอยู่แล้ว แต่ที่ฉินโจวสามารถมาถึงจุดนี้ได้ ก็ถือว่าสุดยอดมากแล้วนะ’

‘ก็จริงแหละ’

‘ถึงจำนวนเหรียญทองของจงโจวจะนำอยู่ตลอด แต่ก็ไม่สามารถทิ้งห่างฉินโจวได้มากนัก’

‘มหกรรมดนตรีบลูสตาร์นี่เหมือนแข่งกันจริงๆ แค่ระหว่างจงโจวกับฉินโจว ส่วนทวีปอื่นก็เหมือนพวกไก่อ่อนตีกันเอง’

…

ผู้ชมยังคงพูดคุยกันอยู่

ผู้เข้าแข่งขันจากจ้าวโจวขึ้นเวที

บางทีอาจเป็นเพราะจงโจวและฉินโจวแข็งแกร่งเกินไปที่ในการแข่งขันสองรอบแรก ผู้เข้าแข่งขันจากจ้าวโจวคนนี้จึงไม่ได้โดดเด่นอะไรมาก แค่พอผ่านเข้ารอบชิงมาได้ พอขึ้นเวที จึงไม่ได้ดึงดูดความสนใจจากใคร

ไม่ว่าจะเป็นในงานหรือในห้องถ่ายทอดสด

ผู้ชมยังคงถกเถียงถึงการแสดงของผู้เข้าแข่งขันจากจงโจวเมื่อครู่

อย่างไรก็ตาม

เมื่อผู้เข้าแข่งขันจากจ้าวโจวเริ่มร้องเพลง

สีหน้าของผู้ชมพลันเปลี่ยนไป!

สายตาจำนวนมากหันขวับไปที่ผู้เข้าแข่งขันจากจ้าวโจวที่กำลังร้องเพลงบนเวทีกลาง!

ในเวลาเดียวกัน

พ่อเพลงจากแต่ละทวีปต่างเงยหน้าขึ้น สีหน้าพลันเต็มไปด้วยความตกตะลึง!

สไตล์แบบนี้!

มีเพียงพ่อเพลงจากทีมโค้ชหลักของจ้าวโจว ที่คลี่ยิ้มเข้าอกเข้าใจออกมาเท่านั้น

…

ทีมโค้ชหลักของฉินโจว

สีหน้าของเหล่าพ่อเพลงดูประหลาดอย่างยิ่ง

แม้แต่หลินเยวียนเอง ในตอนนี้ยังถึงกับเผลออ้าปากค้างเล็กน้อย

นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่เขาเข้าร่วมการแข่งขัน ที่เขาแสดงสีหน้าแปลกใจเช่นนี้!

เพลงสไตล์จีน!?

ให้ตายเถอะ!

ผู้เข้าแข่งขันจากจ้าวโจวร้องเพลงสไตล์จีน!

ไม่สิ

ที่นี่คือบลูสตาร์

เพลงสไตล์จีนที่นี่ไม่ได้เรียกว่าเพลงสไตล์จีน แต่เรียกว่าเพลงสไตล์โบราณ

ปรากฏว่า จ้าวโจวกลับไปศึกษาเพลงลมบูรพาร้าวราน และสร้างผลงานเพลงสไตล์โบราณที่มีความสมบูรณ์แบบออกมาได้!

ความประณีตของทำนองเพลงสไตล์โบราณนี้ถึงกับเหนือกว่าความพยายามและการทดลองของลู่เซิ่งที่เคยทำมาในแนวเพลงนี้เสียอีก!

…

หลังจากตกตะลึงกันถ้วนหน้า

ห้องถ่ายทอดสดของทั้งเจ็ดทวีปก็เกิดความฮือฮาขึ้นในทันที!

แม้แต่เหล่าพ่อเพลงที่มารับหน้าที่เป็นแขกรับเชิญ ยังอดไม่ได้ที่จะร้องออกมาด้วยความตกใจ!

“เพลงสไตล์โบราณ!”

“นี่คือเพลงสไตล์โบราณ!”

“ต่อจากเซี่ยนอวี๋กับลู่เซิ่ง ก็มีคนแต่งเพลงสไตล์โบราณที่ยอดเยี่ยมแบบนี้ได้อีกหรือ!”

“โอ้พระเจ้าช่วย !”

“แนวเพลงนี้ช่างงดงามเหลือเกิน!”

“นอกจากเซี่ยนอวี๋กับลู่เซิ่งแล้ว ยังมีคนแต่งเพลงแนวโบราณที่ยอดเยี่ยมถึงขนาดนี้ได้อีก!”

“ผู้เข้าแข่งขันจากจงโจวแพ้แน่แล้ว!”

“สิ่งที่เรียกว่าเพลงแนวโบราณ เมื่อเทียบกับความสมบูรณ์แบบของเพลงแนวโบราณคลาสสิกแบบนี้แล้ว ก็แค่เด็กๆ !”

…

อันที่จริง เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรให้มากนัก!

ผู้ชมจำนวนมากคุ้นเคยกับเพลงแนวโบราณคลาสสิกกันดีอยู่แล้ว!

เพราะนี่คือแนวเพลงโบราณรูปแบบใหม่ที่เซี่ยนอวี๋เป็นผู้บุกเบิกผ่านบทเพลงลมบูรพาร้าวราน!

ทันทีที่เพลงนี้ถูกปล่อยออกมา ก็ได้รับการยกย่องจากเหล่าพ่อเพลงมากมายในวงการว่าเป็น เพดานสูงสุดของเพลงแนวโบราณ!

ทว่าผลงานเพลงสไตล์นี้ ใช่ว่าใครจะสร้างสรรค์ได้ง่ายๆ

แม้แต่ตัวเซี่ยนอวี๋ผู้ซึ่งเป็นผู้บุกเบิกแนวเพลงนี้ ก็ยังแต่งออกมาได้เพียงสองเพลงเท่านั้น ที่นับเป็นเพลงแนวโบราณคลาสสิกอย่างแท้จริง

หนึ่งในนั้นคือเพลงลมบูรพาร้าวราน!

อีกเพลงหนึ่งก็คือเครื่องลายครามที่โด่งดังไปทั่วทั้งเจ็ดทวีป!

เพลงเครื่องลายครามนี้ ถึงขั้นได้รับการยกย่องจากพ่อเพลงทั้งหลายว่า เป็นบทสรุปสูงสุดของเพลงแนวโบราณคลาสสิก!

แล้วทำไมลู่เซิ่งถึงถูกขนานนามว่า ‘เซี่ยนอวี๋น้อย’ ล่ะ?

ก็เพราะว่าในปีนั้นเขาลองประพันธ์เพลงสไตล์โบราณคลาสสิกขึ้นมาหนึ่งเพลง เพื่อไปชิงแชมป์ในฤดูกาลเพลงกับเซี่ยนอวี๋ แต่สุดท้ายกลับพ่ายแพ้ให้กับเพลงสไตล์โบราณเพลงที่สองของเซี่ยนอวี๋อย่างเพลงเครื่องลายครามนั่นเอง

และในตอนนี้เอง

เมื่อเพลงแนวนี้ปรากฏบนเวทีมหกรรมดนตรีบลูสตาร์ ก็ได้จุดประเด็นถกเถียงให้กับผู้ชมแต่ละทวีป!

…

จะว่าไปแล้ว

แม้ผู้คนทั้งเจ็ดทวีปจะคุ้นเคยกับเพลงสไตล์โบราณกันอยู่แล้ว แต่สำหรับจงโจวที่ยังไม่ได้เข้าร่วมการผนวกรวม นี่นับเป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้สัมผัสกับแนวเพลงนี้!

ต้องเข้าใจก่อนว่า

ผู้คนในบลูสตาร์เติบโตมากับศิลปะ โดยเฉพาะทางฝั่งจงโจว ต่อให้ไม่ใช่นักดนตรีมืออาชีพ พวกเขาก็ยังสามารถจับสัมผัสได้ถึงเสน่ห์ของเพลงแนวโบราณคลาสสิกเช่นนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ฟัง ซึ่งเป็นความสูงส่งที่เพลงแนวโบราณทั่วไปไม่อาจเทียบได้เลย

ผู้บรรยายทั้งสองกับตกตะลึง!

คอมเมนต์ก็แน่นขนัดยิ่งขึ้นไปอีก!

‘เพลงของจ้าวโจวทำไมโหดขนาดนี้!’

‘ทำนองแตกต่างจากเพลงโบราณทั่วไปจริงๆ นะ กลิ่นอายแบบโบราณขนานแท้!’

‘จบเห่แล้ว!’

‘พวกเราแพ้แน่ๆ !’

‘แค่ฟังก็รู้แล้วว่าเพลงนี้ไม่ธรรมดา!’

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน