ตอนที่ 1048-2 เซี่ยนอวี๋ตัดสินใจทำสิ่งที่สวนทางกับเจตนารมณ์ดั้งเดิม (2)
………………..
ซย่าฝานยืนอยู่บนเวที สีหน้าของเธอปราศจากอารมณ์ใด
เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ
จากนั้นพยักหน้าเบาๆ ให้เจ้าหน้าที่
ทันใดนั้น บนจอขนาดใหญ่ก็ปรากฏข้อมูลของบทเพลงขึ้นมา
เพลง: ประกายพลุจางไว
คำร้อง: เซี่ยนอวี๋
ทำนอง: เซี่ยนอวี๋
ขับร้อง: ซย่าฝาน
สุดท้ายแล้ว ผู้ประพันธ์ก็ยังคงเป็นเซี่ยนอวี๋อยู่ดี
ผู้ชมทั้งเจ็ดทวีปต่างรู้สึกซับซ้อนในใจ
ในเมื่อเป็นเพลงของเซี่ยนอวี๋แล้ว ทำไมถึงไม่ใช่เพลงแนวโบราณคลาสสิกกันล่ะ?
ท่ามกลางความรู้สึกซับซ้อนของผู้คนนับไม่ถ้วน เสียงกีตาร์ค่อยๆ ดังขึ้นอย่างแผ่วเบา แฝงไว้ด้วยบรรยากาศอันสงบนิ่ง
ไม่เคยมีเพลงแนวโบราณคลาสสิกเพลงไหนที่ใช้กีตาบรรเลงท่อนอินโทรมาก่อน
ขณะนั้นเอง
เสียงเปียโนก็ดังขึ้นตามมา
ท่วงทำนองอันเย็นชาและขึงขังของกีตาร์ประสานกันเป็นความเศร้าลึกที่แผ่ซ่านออกมา
ซย่าฝานยกไมโครโฟนขึ้น
เสียงของเธอเปล่งเสียงออกมา
กดต่ำและแฝงความกดดันบางเบา
ห้วงฝันอันเย็นชา ห้วงอารมณ์ติดค้างสักเพียงใด
เฝ้ารอจนชีวิตร่วงโรย
เธอเคยยอมรับใช่ไหม
เฝ้ารอกาลเวลา ผ่านวันปีที่หมุนวนอยู่ร่ำไป
…”
เนื้อร้องที่ราวกับบทกวี
ตัวโน้ตที่โปรยปรายดั่งสายฝน
ท่วงทำนองที่มีสัมผัสลุ่มลึก ไหลรินเข้าสู่โสตประสาทของผู้ชม
เหล่าพ่อเพลงจากทีมโค้ชหลักทั้งเจ็ดทวีป จู่ๆ หัวใจก็พลันเต้นแรงขึ้นมา
นี่มัน!
แนวโบราณคลาสสิก!?
เสียงของซย่าฝานยังคงก้องกังวาน
ยังอยู่ในท่อนร้องหลักของเพลง
“เจดีย์สูงโค่นล้ม ดับจมวิญญาณผู้ใด
ในความปวดร้าว แลตะเกียงหรุบหรู่ วิ่งผ่านประตูวัดคร่ำคร่า
ขอให้ข้าได้เฝ้ารออีกครา ขอได้ย้อนคืนกาลเวลา
ครั้นสุราเก่าให้หอมกรุ่น ฟังเจ้าบรรเลงเพลงกู่เจิง”
ม่านความหรูหราโรยราลง
ประตูแห่งธรรมเงียบงัน เย็นเยียบ
สีหน้าของผู้ชมค่อยๆ เปลี่ยนไปทีละน้อย
ห้องถ่ายทอดสดแต่ละแห่งเริ่มเกิดคลื่นความปั่นป่วน
นี่มัน…
เหมือนจะ…
เป็นแนวโบราณคลาสสิก?
ผู้ชมทั่วไปไม่ใช่พ่อเพลง
พวกเขาไม่มั่นใจนักว่าจะนิยามเพลงนี้อย่างไร
แต่ความประหลาดใจกลับค่อยๆ ฉายชัดขึ้นบนใบหน้าของผู้คนทีละคน
แม้แต่ฝั่งทีมโค้ชของจ้าวโจว ยังเริ่มเกิดความวุ่นวายขึ้นเล็กน้อย
ในตอนนั้นเอง
ท่วงทำนองค่อยๆ ไต่ระดับสูงขึ้น
เสียงของซย่าฝานก็ประสานเข้ากับท่วงทำนองนั้น เข้าสู่ท่อนคอรัสอย่างเต็มที่
“ฝนโปรยปราย ในบ้านเก่าพงพนามีเรื่องเล่าขาน
ได้ยินว่าเจ้ายังอยู่ในเมืองเปลี่ยวมาเนิ่นนาน
เสียงขลุ่ยจากทุ่งเลี้ยงสัตว์ แว่วมาจากหมู่บ้านร้าง
โชคชะตาที่ร่วงหล่นและหยั่งราก เราอยู่เคียงกัน
…”
ซย่าฝานไม่ได้ใช้เสียงสูงพุ่งทะยานแต่อย่างใด ทว่าท่อนไคลแม็กซ์นี้กลับดังก้องราวกับระฆังใหญ่ในวัดโบราณ กระแทกลงบนหัวใจของผู้คนนับไม่ถ้วนอย่างหนักหน่วง!
ฝั่งที่นั่งโค้ชของจ้าวโจว
บางคนเบิกตากว้าง!
บางคนอ้าปากค้าง!
บางคนถึงกับนั่งไม่ติดแทบลุกพรวดขึ้นมา สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก!
เป็นไปได้ยังไง!
แบบนี้ไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย!
ในฐานะที่เป็นเพลงแนวโบราณคลาสสิก การเรียบเรียงดนตรีของเพลงประกายพลุจางไว กลับไม่มีการใช้เครื่องดนตรีคลาสสิกดั้งเดิมของบลูสตาร์แม้แต่ชิ้นเดียว!
ทั้งหมดเป็นเครื่องดนตรีสมัยใหม่!
เครื่องดนตรีสมัยใหม่ก็เล่นแนวโบราณคลาสสิกได้ด้วยงั้นหรือ!?
นี่คุณจะมาหักหน้าพวกเราหรือจะหักหน้าตัวเองกันแน่!?
เซี่ยนอวี๋!
คุณได้ตัดสินใจทำสิ่งที่สวนทางกับเจตนารมณ์ดั้งเดิมไปแล้วนะ!
อ้อ
คุณคือต้นตระกูลเองนี่นา
งั้นก็ไม่เป็นไรแล้วละ
ในชั่วพริบตานั้นเอง
ความสิ้นหวังพลันเอ่อล้นขึ้นในหัวใจของโค้ชฝั่งจ้าวโจว
…
ส่วนทางฝั่งโค้ชของจงโจว
อบิเกลหันขวับไปทันที
สายตาของเธอมองข้ามไปยังพื้นที่ของโค้ชของฉินโจวอย่างรวดเร็ว
แล้วหยุดนิ่งลงที่ใบหน้าหนุ่มอันสงบนิ่งเพียงใบหน้าเดียว!
เซี่ยนอวี๋!
ชาวจงโจวอาจไม่รู้จักบทกวีของเซี่ยนอวี๋
แม้แต่อบิเกลเองก็ไม่รู้จักบทกวีของเขา
แต่แนวเพลงโบราณคลาสสิกที่เซี่ยนอวี๋เป็นผู้บุกเบิกนั้น อบิเกลย่อมไม่มีทางไม่รู้จัก!
ในฐานะหนึ่งในนักดนตรีระดับแนวหน้าของบลูสตาร์ เมื่อโลกนี้ปรากฏแนวเพลงใหม่ที่ยอดเยี่ยมขึ้นมา มีหรือที่อบิเกลจะไม่ศึกษาให้ถ่องแท้!?
ไม่มีพ่อเพลงคนไหนที่ไม่เข้าใจ!
แต่ก็เพราะเข้าใจนี่แหละ จึงทำให้ในใจของอบิเกล ณ ขณะนี้ ปั่นป่วนราวกับเกิดเป็นคลื่นคลั่งโหมกระหน่ำ!
ไม่ต้องสงสัยเลย
เพลงนี้ของเซี่ยนอวี๋คือแนวโบราณคลาสสิกที่เขาเป็นผู้บุกเบิกอย่างแท้จริง
ทว่าเมื่อเทียบกับเพลงแนวโบราณคลาสสิกที่เซี่ยนอวี๋เคยสร้างไว้ก่อนหน้าเพลงนี้กลับเหมือนกับการแหกกฎเกณฑ์จากต้นฉบับอย่างสิ้นเชิง!
เช่นนั้นการนำเครื่องดนตรีสมัยใหม่มาใช้…ก็ไม่ต้องพูดถึงแล้ว
สิ่งที่ทำให้อบิเกลรู้สึกว่าเหลือเชื่อที่สุด คือการใช้ท่วงทำนองแบบโบราณคลาสสิกในเพลงนี้!
ตามปกติแล้ว
บรรยากาศของแนวโบราณคลาสสิกนั้นจำเป็นต้องสร้างขึ้นโดยอิงกับ ‘กงซางเจวี๋ยจื่ออวี่’ หรือโครงสร้างเสียงห้าเสียงแบบดั้งเดิม
VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...