Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1052
ตอนที่ 1052 หยกเขาคุนซานและเสียงขับขานจากหงส์ฟ้า (1)
ผู้บรรยายในห้องถ่ายทอดสดของแต่ละทวีปต่างเอ่ยว่า
“สมาชิกคนอื่นของราชวงศ์ปลากำลังเชียร์พี่ห่าวอวิ้นกันอย่างเต็มที่ ดูก็รู้เลยว่าพวกเขาสนิทกันมาก…”
“เว่ยห่าวอวิ้นก็ยิ้มออกมาแล้วนะคะ”
“นี่แหละครับคือกำลังใจจากเพื่อนร่วมทีมที่คว้าแชมป์ได้สำเร็จ”
“ทำให้ฉันนึกถึงข่าวลือในอินเทอร์เน็ตที่บอกว่า เซี่ยนอวี๋ไม่ชอบเว่ยห่าวอวิ้น เลยไม่ยอมแต่งเพลงให้เธอ แต่ดูนี่สิ เพลงก็มาแล้วนี่ไง?”
“เซี่ยนอวี๋ปฏิบัติต่อสมาชิกในราชวงศ์ปลาอย่างเท่าเทียมกันครับ”
“คนที่เคยดูรายการวาไรตีไปกันกับปลาน่าจะเข้าใจสิ่งที่ฉันพูดได้ดีเลยนะคะ”
“ต่อไปเว่ยห่าวอวิ้นจะเป็นคนแรกที่ขึ้นร้อง ไม่รู้ว่าเธอจะได้คะแนนเท่าไหร่ แต่ผมรู้สึกว่าคงจะเป็นอะไรที่น่าตื่นเต้นและคุ้มค่ากับการรอคอยแน่ๆ ”
“ยังไงซะ เหรียญทองแดงก็อยู่ในมือแล้วละ!”
…
อีกด้านหนึ่ง
ห้องถ่ายทอดสดของจงโจวก็แตกตื่นในทันทีที่เห็นชื่อของเซี่ยนอวี๋!
‘นั่นมันเซี่ยนอวี๋!’
‘สุดท้ายเขาก็แต่งเพลงให้เว่ยห่าวอวิ้นจนได้!’
‘ดูเหมือนว่าราชวงศ์ปลาจะได้ผลงานของเซี่ยนอวี๋กันครบทุกคนแล้วนะ!’
‘ก็เข้าใจได้นะ’
‘ยังไงซะ ราชวงศ์ปลาก็เป็นทีมหลักที่เขาสร้างขึ้นมากับมือ’
‘แต่ปัญหาคือเว่ยห่าวอวิ้นสมควรได้รับมันจริงๆ เหรอ?’
‘คนอื่นในราชวงศ์ปลาระดับฝีมือคว้าแชมป์ได้หมด แต่เว่ยห่าวอวิ้น ต่อให้ได้เพลงของเซี่ยนอวี๋ ก็เปลี่ยนความจริงที่ว่าเธออ่อนที่สุดในกลุ่มไม่ได้หรอก!’
คอมเมนต์หลั่งไหลมาไม่หยุด!
เมื่อเห็นชื่อเซี่ยนอวี๋ ผู้ชมชาวจงโจวก็ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตัวเองได้อีกต่อไป
ขณะเดียวกันแววตาของผู้บรรยายชายก็พลันเปล่งประกาย เขาพูดขึ้นด้วยความตื่นเต้นว่า
“เว่ยห่าวอวิ้นคนนี้ พวกเราเคยเห็นฝีมือมาแล้วตอนแข่งในหมวดโอเปร่า เธอคือคนที่ฝีมือต่ำที่สุดในบรรดาสมาชิกของราชวงศ์ปลา ผู้เข้าแข่งขันแบบนี้ต่อให้ได้เพลงจากเซี่ยนอวี๋ ก็ยากที่จะทำผลงานให้น่าประทับใจได้จริงๆ !”
“พูดอีกอย่างก็คือ…”
เสียงของผู้บรรยายหญิงก็ดังขึ้นด้วยความตื่นเต้นเช่นกัน
“พวกเราชาวจงโจว อาจจะใช้หมวดหมู่เพลงพื้นบ้านมาการล้างแค้นเซี่ยนอวี๋ได้สำเร็จ!”
ห้องถ่ายทอดสดถึงกับสั่นสะเทือน!
ล้างแค้นเซี่ยนอวี๋?
ผู้บรรยายทั้งสองคนได้เตือนทุกคน!
นี่อาจเป็นโอกาสล้างแค้นที่สมบูรณ์แบบที่สุด!
ประการแรก เว่ยห่าวอวิ้นคือคนที่ฝีมือต่ำที่สุดในราชวงศ์ปลา!
ประการที่สอง
รอบชิงชนะเลิศของหมวดหมู่เพลงพื้นบ้าน มีผู้เข้าแข่งขันจากจงโจวถึงสองคน!
ต่อให้มองเพียงในเชิงสถิติ โอกาสที่จงโจวจะคว้าแชมป์ก็สูงกว่าฉินโจวมาก!
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้
สายตาของผู้ชมชาวจงโจวก็เป็นประกายวาววับขึ้นมาทันที
นี่แหละโอกาสทอง!
‘ให้ตายเถอะ!’
‘เป็นแบบนั้นจริงๆ ด้วย!’
‘รอบนี้เรากำลังจะล้างแค้นได้แล้วใช่ไหมเนี่ย?’
‘เว่ยห่าวอวิ้นคือจุดอ่อนที่ดีที่สุดให้เจาะเลยนะ แล้วยังไงพวกเราก็มีถึงสองคนที่เข้ารอบชิงอีกต่างหาก’
‘นักร้องของพวกเราก็เก่งกว่าเว่ยห่าวอวิ้นอยู่แล้ว
แล้วยิ่งรอบนี้เป็นจงโจวสองคนเจอกับฉินโจวคนเดียว ยิ่งได้เปรียบ!’
‘ฮ่าๆๆ !’
‘ชื่อห่าวอวิ้นที่แปลว่าโชคดีนี่ไม่ได้ตั้งมาฟรีๆ นะ เธอนำโชคมาให้จงโจวของเราจริงๆ !’
‘รอบนี้เซี่ยนอวี๋นี่ชะล่าใจเกินไปแล้ว!’
‘โอกาสทองแบบนี้ ต้องคว้าไว้ให้ได้เด็ดขาด!’
การแข่งขันของมหกรรมดนตรีบลูสตาร์กำลังจะเข้าสู่ช่วงสุดท้าย ที่ผ่านมา เซี่ยนอวี๋ทำผลงานได้ดีอย่างต่อเนื่อง จนทำให้จงโจวแทบหมดหวังเรื่องล้างแค้นเขาไปแล้ว แต่ไม่นึกเลยว่าเซี่ยนอวี๋กลับเปิดช่องโหว่ด้วยตัวเองในรอบนี้!
ผู้ชมชาวจงโจวต่างตื่นเต้นสุดขีด!
ต้องเข้าใจว่า
ตั้งแต่มหกรรมบลูสตาร์เริ่มมา จงโจวแพ้ให้กับเซี่ยนอวี๋ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนทุกคนเก็บงำความอัดอั้นมานาน!
และในตอนนี้…
พวกเขาก็รอคอยมาถึงโอกาสครั้งสำคัญที่หาได้ยากยิ่ง!
ล้างแค้น!
ไม่ว่าจะอย่างไรรอบนี้ จะต้องล้างแค้นให้ได้!
…
บนเวที
เว่ยห่าวอวิ้นย่อมไม่รู้เลยว่าในขณะนี้ ห้องถ่ายทอดสดของแต่ละทวีปกำลังถกเถียงอะไรกันอยู่
แต่เธอก็พอจะเดาได้
รอยยิ้มบนใบหน้าของเว่ยห่าวอวิ้นค่อยๆ จางหายไป เธอปรับลมหายใจให้มั่นคง ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ ให้เจ้าหน้าที่ข้างเวที
พรึบ
แสงไฟส่องลงมา
ไม่มีใครได้เตรียมใจไว้ล่วงหน้า จู่ๆ เสียงขับร้องอันชวนให้ใจสงบก็พลันดังขึ้นในโสตประสาทของผู้ชม
“อา~~~”
สายลมแผ่วเบาพัดผ่านเวที
แม้จะเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน แต่กลับไม่รู้สึกขัดเขินแม้แต่น้อย
ยิงนัดเดียวชนะขาด!
เสียงพูดคุยของผู้ชมในสนาม เงียบลงในทันทีในชั่วขณะนั้น!
บนเวที เสียงโทนสูงถือเป็นเรื่องปกติ ทว่าเสียงสูงที่ขับร้องอย่างแผ่วเบานุ่มนวลเช่นนี้ กลับหาได้ยากยิ่ง!
เสน่ห์ของเพลงพื้นบ้านกำลังแผ่ซ่านไปทั่วเวที
ในสายตาของผู้ชมที่นั่งอยู่ล่างเวที ล้วนเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความตื่นตาตื่นใจ!
“ดวงจันทร์ลอยขึ้นมา สว่างเจิดจ้า
สว่างเจิดจ้า
พี่ชายเปรียบเหมือนดวงจันทร์ เดินอยู่บนฟ้า
เดินอยู่บนฟ้า
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...