Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1057

ตอนที่ 1057 ความเป็นไปได้อันชวนประหวั่นพรั่นพรึง

………………..

ดังที่เยี่ยจือชิวว่าไว้

ในเวลานี้อบิเกลก็สับสนไม่น้อยจริงๆ

ทำไมเซี่ยนอวี๋ถึงยอมมอบบทเพลงคุณภาพระดับนี้ให้กู้ซีใช้ในรอบแรก?

การแข่งขันก็เหมือนกับการเล่นไพ่

ใครเขาจะเอาไพ่ตายมาเปิดใช้ตั้งแต่ตาแรกกันเล่า!?

และในเมื่อตรงนั้นมีพ่อเพลงอยู่เต็มไปหมด คนที่ตกอยู่ในความงงงันนั้นไม่ได้มีอบิเกลเพียงคนเดียว

หัวหน้าโค้ชจากแต่ละทวีปต่างก็สบตากันด้วยความมึนงง

แม้แต่คณะกรรมการที่เพิ่งให้คะแนนเสร็จ ก็ยังเผลอหันไปมองหน้ากันด้วยแววตาสงสัย ไม่เข้าใจว่าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร

“หรือว่าเซี่ยนอวี๋อยากดันกู้ซีเป็นพิเศษ?”

พ่อเพลงคนหนึ่งจากทีมโค้ชของจงโจวพูดด้วยสีหน้าระแวง

เพราะนั่นคือเหตุผลเดียวที่ทุกคนพอจะนึกออก ว่าทำไมเซี่ยนอวี๋ถึงเลือกทำเช่นนี้

แน่นอน

ไม่ว่าใครจะคิดยังไง การแข่งขันก็ต้องดำเนินต่อไป

หลังจากกู้ซีโค้งขอบคุณแล้วเดินลงจากเวที ผู้เข้าแข่งขันจากทวีปอื่นๆ ก็ค่อยๆ ทยอยขึ้นมาแสดงต่อ

ไม่นาน

ผู้เข้าแข่งขันคนที่เก้าก็แสดงจบลง

และตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมา ไม่มีใครสามารถทำคะแนนเกิน 95 ได้เลยแม้แต่คนเดียว!

แม้แต่ผู้เข้าแข่งขันจากจงโจว

ก็ได้เพียง 94.8 คะแนนเท่านั้น

ห้องถ่ายทอดสดในแต่ละทวีปมีคอมเมนต์หลั่งไหลเข้ามาอย่างคึกคัก

‘ยิ่งดูยิ่งรู้สึกว่าอะไรบางอย่างมันแปลกๆ แล้วนะ’

‘เพลงของเซี่ยนอวี๋นี่ เอามาใช้เร็วเกินไปหรือเปล่า?’

‘หรือว่าเขาไม่รู้ว่าเพลงนั้นจะได้คะแนนสูง?’

‘ไม่มีทาง!’

‘เซี่ยนอวี๋ไม่มีทางคาดไม่ถึงขนาดนั้นหรอก ไหนจะพ่อเพลงหยางกับคนอื่นๆ อีกล่ะ พวกเขาต้องเห็นชอบกับแผนนี้แน่ๆ ถึงได้จัดออกมาแบบนี้’

‘ต้องเป็นเพราะอยากดันกู้ซีแน่ๆ !’

‘เซี่ยนอวี๋ต้องการดันกู้ซีขึ้นมา!’

‘ก็เห็นมีข่าวลือก่อนหน้านี้ไม่ใช่เหรอ ว่ากู้ซีอาจจะได้เข้าร่วมกับราชวงศ์ปลา’

‘ให้กู้ซีแจ้งเกิดบนเวทีมหกรรมดนตรีบลูสตาร์ นี่อาจเป็นแผนของเซี่ยนอวี๋ก็ได้’

‘ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ งั้นตอนนี้เซี่ยนอวี๋ก็ทำสำเร็จแล้วล่ะ!’

ท่ามกลางการถกเถียงอันดุเดือดนั้นเอง

ผู้เข้าแข่งขันคนที่สิบก็ปรากฏตัวขึ้นบนเวที

เนี่ยเยี่ยน นักเปียโนจากฉินโจว!

ทันทีที่เธอก้าวขึ้นเวที

ทั้งสนามแข่งขันและห้องถ่ายทอดสดของทุกทวีปพลันเงียบกริบ

สายตานับไม่ถ้วนจับจ้องไปยังเนี่ยเยี่ยนซึ่งกำลังนั่งลงหน้าเปียโน

ผู้เข้าแข่งขันคนที่สองจากฉินโจว จะบรรเลงเพลงแบบไหนกันนะ?

ความคาดหวังอันร้อนแรงของผู้ชมแผ่ซ่านออกมาจนสัมผัสได้

หน้าจอบนเวทีพลันสว่างขึ้นอีกครั้ง

ผลงานชิ้นใหม่ปรากฏ

ชื่อผลงาน: ราตรีบรรเลงในบันไดเสียงจีไมเนอร์ (ราตรีบรรเลงหมายเลขหก)

ผู้ประพันธ์: เซี่ยนอวี๋

ผู้บรรเลง: เนี่ยเยี่ยน

ยังไม่ทันได้เริ่มบรรเลง ทุกคนก็เบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง!

…

ห้องถ่ายทอดสดของทุกทวีป

ผู้ชมตะลึงงันกันทั้งแถบ!

เพราะในใจของหลายคน เริ่มจะนึกถึงความเป็นไปได้อันชวนประหวั่นพรั่นพรึงบางอย่างขึ้นมา

‘อีกแล้ว เป็นเพลงของเซี่ยนอวี๋อีกแล้ว!’

‘ก็ยังเป็นเพลงชุดราตรีบรรเลงเหมือนเดิม!’

‘แต่เดี๋ยวนะทำไมคราวนี้เป็นหมายเลขหกล่ะ!?’

‘ก่อนหน้านี้มันไม่ใช่หนึ่งสองสามเหรอ?’

‘แล้วนี่ทำไมข้ามมาถึงหกเลยล่ะ!?’

‘เวรเอ๊ย!’

‘อย่าบอกนะว่า…’

‘ยิ่งคิดยิ่งขนลุก!’

‘เจ้าเซี่ยนอวี๋นี่แต่งราตรีบรรเลงเอาไว้กี่เพลงกันแน่เนี่ย!?’

…

ห้องถ่ายทอดสดจงโจว

วันนี้ทีมโค้ชได้เชิญแขกรับเชิญระดับหัวหน้าโค้ชมาสองคน แต่ในตอนนี้ไม่ว่าแขกรับเชิญหรือผู้บรรยายต่างก็หน้าถอดสี!

“ทำไมถึงเป็น ราตรีบรรเลงหมายเลขหก?”

“ถ้าจะเรียงตามลำดับ อย่างน้อยก็ควรจะเป็นสี่หรือห้านะ?”

“เพราะลำดับการขึ้นแสดงของผู้เข้าแข่งขันถูกจับสลากตัดสินในนาทีสุดท้าย!”

“มีความเป็นไปได้ว่า ราตรีบรรเลงมีหมายเลขสี่และห้าอยู่แล้ว!”

“แค่ถูกจับสลากทำให้ลำดับของผลงานปะปนกันไป!”

“ถ้าเซี่ยนอวี๋ไม่ได้ตั้งชื่อราตรีบรรเลง แบบมั่วๆ นั่นก็หมายความว่าผลงานในชุดราตรีบรรเลงมีอย่างน้อยหกชิ้น!?”

“ให้ตายสิ!”

“อย่างน้อยหกชิ้นเชียวหรือ!?”

“จะเป็นไปได้เหรอ?”

…

ในสนามแข่งขัน

ทีมโค้ชหลักของจงโจว

“ทำไมมันถึงเป็นเจ้านี่อีกแล้ว?”

“หรือว่าเขาแต่งราตรีบรรเลงไว้อย่างน้อยหกเพลงจริงๆ ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน