Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1059

ตอนที่ 1059 ทัพคืนถิ่น

………………..

ทั่วทุกสารทิศ

ไร้ศัตรูคู่ประมือ!

เซี่ยนอวี๋ในศึกครั้งนี้เขย่าโลกจนสะท้าน!

แม้คำพูดนี้จะฟังดูเหมือนพวกหลงตัวเองในนิยายวัยรุ่นแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่านี่คือ ความจริงที่กำลังเกิดขึ้นตรงหน้า!

บทเพลงชุดราตรีบรรเลงที่เปี่ยมล้นไปด้วยพรสวรรค์ ได้สาดแสงเจิดจ้าในเวที มหกรรมดนตรีบลูสตาร์จนถึงขั้นเปลี่ยนการแข่งขันเปียโนเดี่ยวหญิงให้กลายเป็น ศึกในบ้านของฉินโจวไปโดยสมบูรณ์!

เหตุการณ์นี้ ได้กลายเป็นตำนานบทหนึ่งแล้ว!

เวลานี้

ในห้องถ่ายทอดสดของจงโจว

ผู้บรรยายเริ่มมีอาการเหม่อลอย

แขกรับเชิญทั้งสองคนก็นิ่งค้างราวกับถูกโยนลงบ่อน้ำแข็ง

มีเพียงคอมเมนต์ของผู้ชมชาวจงโจวเท่านั้นที่ยังคงกระหน่ำบนหน้าจอไม่หยุดราวกับพายุคลั่ง!

‘ไหนล่ะการดวลที่เรารอคอย?’

‘แล้วศึกของพ่อเพลงหยางกับอาจารย์อบิเกลหายไปไหน?’

‘ทำไมสุดท้ายถึงกลายเป็นศึกในบ้านของฉินโจวไปซะล่ะ!?’

‘พวกเราไม่ได้เข้ารอบชิง…’

‘ผลงานของหัวหน้าโค้ชอบิเกลไม่มีแม้แต่โอกาสได้ขึ้นเวที!’

‘หยางจงหมิงก็ไม่โผล่มา ส่งแค่เซี่ยนอวี๋ออกมา ก็จัดการพวกเราจนราบเป็นหน้ากลอง!’

‘ราตรีบรรเลง!’

‘อย่าพูดถึงราตรีบรรเลงอีกเลย!’

‘แค่ได้ยินชื่อก็ปวดใจแล้ว!’

‘ราตรีบรรเลงตั้งยี่สิบเอ็ดเพลง สมองของหมอนั่นทำด้วยอะไรกันแน่เนี่ย!?’

‘ก็วันนี้มันวันสุดท้ายของงานมหกรรมดนตรีบลูสตาร์แล้วไม่ใช่หรือ ทำไมต้องทรมานพวกเราขนาดนี้ด้วย!’

‘เราคือทวีปที่ได้เหรียญทองมากที่สุดนะ!’

‘แต่ตอนนี้ฉันไม่รู้สึกดีใจเลยสักนิด!’

‘มีที่ไหนกันล่ะ ทวีปที่คว้าเหรียญทองอันดับหนึ่ง กลับโดนทวีปที่ได้อันดับสอง กดหัวลากกับพื้นในการแข่งขันรายการสุดท้ายแบบนี้!?’

‘ใครบอกว่าพวกเราถูกกดหัวลากกับพื้นกันล่ะ!?’

‘ยังมีการแข่งขันของทีมชายเหลืออยู่ นั่นแหละถึงจะเป็นศึกตัดสินของจริง!’

จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้

จะปล่อยให้ถอดใจแบบนี้ต่อไปไม่ได้!

ต้องตั้งสติกันใหม่!

ผู้บรรยายในห้องถ่ายทอดสดของจงโจวที่มองดูคอมเมนต์ไหลผ่านเต็มหน้าจอ ในที่สุดก็ทนไม่ไหว เอ่ยขึ้นมาว่า

“การแข่งเปียโน ยังมีฝั่งชายอยู่นะครับ!”

“ใช่แล้ว”

“และฝั่งเรามีคริสลงแข่ง!”

“คริสคือนักเปียโนระดับปรมาจารย์ของจงโจว!”

หัวหน้าโค้ชสองคนที่มาเป็นแขกรับเชิญพยักหน้าพร้อมกันอย่างหนักแน่น

หนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้นว่า “แม้ฝั่งหญิงของเราจะแพ้ไปในวันนี้แต่ไม่ได้หมายความว่า หัวหน้าโค้ชอบิเกลจะแพ้ด้วยเขาแค่ไม่มีโอกาสได้ลงมือเท่านั้นเองนะคะ”

“ถูกต้องครับ”

หัวหน้าโค้ชอีกคนที่เป็นแขกรับเชิญกล่าวขึ้นว่า “ผลงานที่หัวหน้าโค้ชอบิเกลเตรียมไว้ อาจจะไม่ได้มีจำนวนมากเท่าเซี่ยนอวี๋แต่อยากให้ทุกคนเข้าใจด้วยว่า ทั้งบลูสตาร์ ไม่มีพ่อเพลงคนไหนที่สามารถเตรียมผลงานได้มากมายขนาดเขาคนเดียว!”

นี่ไม่ใช่ข้ออ้างของจงโจว

แต่เป็นความจริงที่อบิเกลต้องเผชิญอยู่ในตอนนี้

สิ่งที่เรียกว่า ‘ออกศึกยังไม่ทันได้ลงมือ ก็พ่ายแพ้เสียก่อน’ก็คือสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาในวันนี้นี่เอง

ทั้งที่อบิเกลเตรียมผลงานไว้ดีกว่าราตรีบรรเลง แต่กลับโชคร้ายที่ ราตรีบรรเลงของเซี่ยนอวี๋กลับดูเหมือนไม่มีวันสิ้นสุดเพลงแล้วเพลงเล่า ถล่มเข้าใส่จนผู้เข้าแข่งขันของจงโจวถูกจัดการจนยับเยินก่อนถึงรอบชิงชนะเลิศ!

อย่างไรก็ตาม แม้กลุ่มหญิงจะมีจุดจบเช่นนั้น

การแข่งขันในกลุ่มชายจะต้องเป็นเหมือนกันด้วยหรือ?

คนฉลาดมีอยู่ไม่น้อย และไม่นานก็มีคนจับประเด็นสำคัญได้ว่า

ผลงานรอบชิงของกลุ่มหญิงไม่ได้ถูกใช้งานเลยนั่นก็หมายความว่า ในการแข่งกลุ่มชาย หัวหน้าโค้ชอบิเกลสามารถส่งเพลงของตนเองได้ถึงสองเพลงเลยไม่ใช่หรือ!?

“ยังมีหวังอยู่!”

เมื่อทุกคนตระหนักถึงจุดนี้ห้องถ่ายทอดสดของจงโจวก็แลดูราวกับฟื้นคืนชีพอีกครั้ง!

ในขณะเดียวกัน

ผู้ชมจากทวีปอื่นๆ ก็มีอัจฉริยะสายวิเคราะห์ที่มองเห็นประเด็นนี้เช่นกัน

ผู้ชมซึ่งเดิมทีคิดว่ากลุ่มชายจะลงเอยเหมือนกลุ่มหญิงก็พลันถูกกระตุ้นด้วยความสงสัยใคร่รู้ขึ้นมาอย่างรุนแรงอีกครั้ง!

…

ในห้องเตรียมตัวของการแข่งขันเปียโนชายเดี่ยว

อบิเกลเดินตรงไปหาคริส นักเปียโนระดับปรมาจารย์แห่งจงโจว

“ผมทราบเจตนารมณ์ของอาจารย์แล้วครับ”

คริสกล่าวพลางขยับข้อมือตัวเองเบาๆ “รอบที่สอง ผมจะใช้เพลงทัพคืนถิ่นลงแข่ง เพลงนี้ผมค่อนข้างคล่องมือทีเดียว”

“ดี”

อบิเกลพยักหน้ารับเบาๆ “งั้นผมขอตัวก่อน”

ทว่าคริสกลับเรียกเขาไว้ “เดี๋ยวก่อนครับ อาจารย์อบิเกล”

“หืม?”

“ราตรีบรรเลงของเซี่ยนอวี๋ เพลงที่ได้คะแนนสูงสุดคือเก้าสิบเจ็ด คะแนนใช่ไหมครับ ผมจะใช้เพลงทัพคืนถิ่นทำลายสถิตินั้นเพราะฉะนั้นไม่ต้องเสียใจกับการแข่งขันของกลุ่มหญิงแล้วนะครับ”

อบิเกลพยักหน้าเบาๆ “ขอบใจนะ”

แต่คริสกลับส่ายหน้า “จะว่าไปแล้ว เมื่อวานพวกเราน่าจะไม่เล่นมุกแบบนั้นเลย”

อบิเกลชะงักไปเล็กน้อย

เมื่อวานนี้ คริสพูดติดตลกว่า ถ้าตนเองดันไม่เข้ารอบชิงชนะเลิศ ก็คงไม่มีโอกาสได้ดวลกับหยางจงหมิงแล้วสิ

วันนี้

คริสเข้ารอบชิงชนะเลิศอย่างแน่นอน แต่ฝั่งทีมหญิงของจงโจวกลับตกรอบหมด

อบิเกลตั้งใจจะดวลกับหยางจงหมิง แต่ผลสุดท้ายหยางจงหมิงกลับ ไม่แม้แต่จะลงมือ

มุกตลกเมื่อวานของคริส กลับกลายเป็นจริงแบบกลับตาลปัตร ราวกับคำพูดนี้กลายเป็นเรื่องจริงที่เล่นแรงขึ้นมาอย่างไรอย่างนั้น

…

หลังจากอบิเกลออกไปได้ไม่นาน การแข่งขันเปียโนชายเดี่ยวก็เริ่มต้นขึ้น

การแข่งขันในรอบแรก เป็นไปตามความคาดหมายของทุกคน ฝั่งฉินโจวยังคงใช้บทเพลงจากชุดราตรีบรรเลงอย่างต่อเนื่อง!

เซี่ยนอวี๋ได้ใช้ฝีมือพิสูจน์แล้วว่า

ราตรีบรรเลงมีครบจริงถึงยี่สิบเอ็ดเพลง!

จำนวนนี้มากพอจะจัดสรรให้ผู้เข้าแข่งขันทุกคนของฉินโจวใช้ได้ครบและที่สำคัญ ทุกเพลงยังคงรักษาคุณภาพระดับสูงไว้ได้อย่างไร้ช่องโหว่!

หลังจากจบรอบแรก

ผู้เข้าแข่งขันจากฉินโจวทั้งสามคนผ่านเข้ารอบที่สองทั้งหมด

ขณะที่จงโจว มีเพียงคนเดียวที่ผ่านเข้าสู่รอบถัดไป

และคนนั้นก็คือคริส!

ความหวังทั้งหมดของจงโจว ถูกทุ่มไว้บนไหล่ของคริสเพียงคนเดียวแล้ว!

ในรอบที่สอง

ลำดับนี้ถือว่าเหมาะมากสำหรับคริส

ผู้เข้าแข่งขันลำดับก่อนหน้าเริ่มทยอยขึ้นแสดงแต่สีหน้าของคริสกลับนิ่งสนิท ไม่แสดงอารมณ์ใดออกมา

จนกระทั่งผู้เข้าแข่งขันทั้งสามของฉินโจวใช้บทเพลงจากชุดราตรีบรรเลงโถมใส่เวทีรอบสองอย่างดุดันคริสถึงเพิ่งเริ่มมีสีหน้าที่เปลี่ยนไป

“ไม่คิดเลยว่าบนบลูสตาร์จะมีอัจฉริยะระดับนี้ได้”

เพลงชุดราตรีบรรเลงไม่ใช่สิ่งที่แปลกใหม่สำหรับคริส

เขาเคยแอบเล่นเพลงเหล่านี้หลายครั้งในห้องส่วนตัว

แน่นอนว่า เป็นสองเพลงที่เซี่ยนอวี๋เปิดตัวครั้งแรกในโถงทองคำเมื่อไม่กี่ปีก่อน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน