Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1068

ตอนที่ 1068 น้ำตาไหลริน (1)

เว่ยโจว

เฉินเล่อเป็นนักเขียนนิยายวิทยาศาสตร์คนหนึ่ง

เนื่องจากเว่ยโจวได้รับขนานนามว่ามาตุภูมิแห่งนิยายวิทยาศาสตร์ของบลูสตาร์ทำให้ที่นี่มีนักเขียนนิยายวิทยาศาสตร์มากกว่านักเขียนวรรณกรรมแนวอื่นทุกประเภทรวมกันเสียอีก

อย่างไรก็ตาม

เฉินเล่อคนนี้ แม้จะอยู่ในกลุ่มนักเขียนไซไฟของเว่ยโจวแต่เขาก็จัดว่าอยู่ในระดับกลางค่อนไปทางสูงของวงการ

อาจยังไม่ถึงระดับแนวหน้า

แต่เมื่อเทียบกับคนส่วนใหญ่แล้ว ก็ถือว่าโดดเด่นกว่ามาก

วันนี้หลังจากเขียนนิยายเสร็จ เฉินเล่อก็เปิดแชตกลุ่มนักเขียนแนววิทยาศาสตร์เฉกเช่นทุกวันแต่แล้วเขาก็เห็นบางคนกำลังพูดถึงชื่อหนึ่งในกลุ่ม

“ฉู่ขวง?”

ทันใดนั้นเอง เฉินเล่อก็เกิดความสนใจขึ้นมาทันที

หลังจากเว่ยโจวเข้าผนวกรวม เฉินเล่อก็อ่านนิยายจากทวีปอื่นๆ มากมายแนวที่เขาลองอ่านก็หลากหลาย

เขาไม่ใช่พวกนักเขียนหัวโบราณ ที่อ่านแต่นิยายแนววิทยาศาสตร์เท่านั้น เพราะตัวเองเขียนแนววิทยาศาสตร์

สำหรับเฉินเล่อแล้ว ไม่ว่านิยายแนวไหน ต่างก็มีคุณค่าและสารอาหารทางความคิดในตัวของมันเองทั้งนั้น

และในบรรดานิยายจากทวีปอื่นๆ ที่เขาเคยอ่าน เรื่องที่เขาชื่นชอบมากที่สุดก็คือ นิยายเรื่องหนึ่งชื่อว่ายอดนักสืบโฮล์มส์

และผู้เขียนนิยายเรื่องนี้ก็คือฉู่ขวง!

เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาจึงคลิกเข้าไปในกลุ่มแชต และไล่อ่านบันทึกการสนทนา

“น่าสนใจดีแฮะ”

มุมปากของเฉินเล่อยกขึ้นเล็กน้อย

นักเขียนจากฉินโจวที่เขาชื่นชอบ ตัดสินใจลองเขียนนิยายแนวไซไฟเป็นครั้งแรก!

บางทีเขาอาจจะใช้โอกาสนี้ เข้าไปพูดคุยกับไอดอลคนนี้สักครั้ง

บางทีอาจได้แนะนำประสบการณ์ด้านนิยายวิทยาศาสตร์ให้กับอีกฝ่ายด้วย!

ศาสตร์แต่ละแขนงล้วนมีผู้ที่เชี่ยวชาญ

อย่างไรเสีย เฉินเล่อก็นับว่าเป็นนักเขียนวิทยาศาสตร์ที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งของเว่ยโจวเช่นกัน!

เมื่อคิดได้เช่นนั้น

เฉินเล่อจึงรีบดาวน์โหลดแอปพลิเคชันบล็อกทันที

แต่ละทวีปต่างก็มีแพลตฟอร์มออนไลน์ขนาดใหญ่เป็นของตัวเอง

แม้ว่าจะรวมทวีปกันมานานขนาดนี้แล้ว ก็ยังไม่มีแพลตฟอร์มไหนที่สามารถรวมผู้ใช้ทั้งดาวบลูสตาร์ได้จริง

ส่วนใหญ่แล้ว

ชาวเน็ตแต่ละทวีปก็ยังคงชอบใช้แพลตฟอร์มที่ตนเองคุ้นเคยอยู่ดี

หลังจากลงทะเบียนสร้างบัญชีในบล็อกเรียบร้อย เฉินเล่อก็กดติดตามฉู่ขวงเป็นอย่างแรก จากนั้นจึงเริ่มค้นหานิยายเรื่องที่กำลังถูกพูดถึง ก่อนจะเจอกับนิยายชื่อว่าผู้โศกศัลย์

“นี่คงเป็นนิยายไซไฟเรื่องสั้นที่พวกเขาพูดถึงกันอยู่สินะ”

ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เฉินเล่อก็คลิกเข้าไปอ่านนิยายเรื่องนั้น

มุมมองบุคคลที่หนึ่ง?

ประโยคแรกของเรื่องก็ขึ้นต้นด้วยคำว่า ‘ผม’ ทำเอาเฉินเล่อรู้สึกไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย

แต่เขาก็ยังอ่านต่อไป

ปรากฏว่ากลับตกใจยิ่งกว่าเดิม!

‘ผม’ คนนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่ตัวเอกของเรื่อง?

เป็นโครงเรื่องกล้าเล่นมา คนทั่วไปไม่กล้าทำแบบนี้แน่หรอกสมแล้วที่เป็นผู้สร้างเชอร์ล็อก โฮล์มส์

ท่ามกลางความสะท้อนใจ

เฉินเล่อจึงอ่านต่อไปเรื่อยๆ

เนื้อเรื่องค่อยๆ ชัดเจนขึ้นผ่านการเล่าอย่างเรียบง่ายแต่ชวนดึงดูด

ตัวเอกของนิยายชื่อว่าเหอซี เกิดในครอบครัวชนชั้นแรงงานที่มีแม่เลี้ยงเดี่ยวแม่ของเขาเพิ่งตกงาน

โชคดี

ที่เหอซีเป็นคนที่มีการศึกษาสูง และอนาคตก็สดใสแถมยังเป็นคนที่ฉลาดหลักแหลมอย่างเหลือเชื่อเป็นอัจฉริยะด้านคณิตศาสตร์ตัวจริงเสียงจริง!

ในนิยายบทของแม่ถูกเขียนไว้อย่างละเอียดลึกซึ้ง

แม้แม่จะไม่ได้เรียนสูงแต่เธอก็ภาคภูมิใจกับลูกชายที่เก่งและมีความรู้เช่นนี้ และคอยดูแลเอาใจใส่ทุกอย่างอย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง

น่าเคารพและยิ่งใหญ่เช่นเดียวกับแม่ทุกคนบนโลกนี้ ที่รักและทุ่มเทให้กับลูกอย่างไม่มีเงื่อนไข

เหอซีก็เหมือนกับลูกๆ ทั่วไปบนโลกนี้รักแม่ของตัวเองอย่างสุดซึ้ง แต่ในขณะเดียวกันก็มักจะรู้สึกรำคาญกับคำบ่นจุกจิกและความห่วงใยที่ดูจะมากเกินไปของแม่

ใส่เสื้อเพิ่มอีกหน่อยนะ…

อย่าดื่มเหล้าบ่อยนักสิ…

อย่ากินข้าวนอกบ้านบ่อยนักเลย…

แม่อุ่นน้ำแกงถ้วยนี้ไว้ให้ลูกแล้วนะ…

ความห่วงใยและใส่ใจในทุกรายละเอียดของแม่มักทำให้เหอซีรู้สึกว่าเธอนั้นจู้จี้เกินไป

และในช่วงที่แม่กำลังเข้าไปอุ่นซุปให้เหอซีก็ถือโอกาส ออกจากบ้านไปโรงเรียนอย่างเงียบเชียบ

…

[“เหอซี” เธอเรียกชื่อเขาเบาๆ พลสงกวาดตามองห้องด้วยความร้อนรนเมื่อไม่เห็นเสื้อกันหนาวสองตัวที่เธอยัดใส่กระเป๋าไว้ก่อนหน้านี้เธอก็รู้สึกโล่งใจขึ้นเล็กน้อย แต่ในขณะนั้นเอง ความเจ็บแปลบอย่างกะทันหันแล่นผ่านมือของเธอ ชามซุปวุ้นเส้นที่ถือไว้หล่นลงกับพื้น ส่งเสียงกระทบดังใสกังวาน

ซย่าฉวินฟางเป่ามือที่เจ็บ พร้อมกับเผยสีหน้าปวดร้าว รอยย่นหางตาของเธอแลดูเด่นชัดยิ่งขึ้น

จากนั้นเธอก็เดินเข้าไปในครัว เพื่อไปหยิบไม้ถูพื้น

ส่วนผมยืนอยู่ข้างโต๊ะอาหาร มองดูน้ำแกงวุ้นเส้นที่ไหลนองอยู่บนพื้นพลางคิดในใจว่าน้ำแกงถ้วยนี้ต้องอร่อยที่สุดแน่นอน อร่อยกว่าของเลิศรสใดๆ ในโลกใบนี้]

…

กลับมาที่โรงเรียน

เหอซีได้ไปพบกับอาจารย์ที่ปรึกษาของตัวเอง

แท้จริงแล้ว ในฐานะอัจฉริยะด้านคณิตศาสตร์ เหอซีได้คิดค้นทฤษฎีหนึ่งขึ้นมาเอง ทฤษฎีนี้มีชื่อว่า ‘ทฤษฎีความต่อเนื่องย่อย’

ทว่าทฤษฎีนี้กลับไม่ได้รับการยอมรับจากอาจารย์ของเขา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน