Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1074

ตอนที่ 1074 ฮีเลียมแฟลช (1)

………………..

เฉินเล่อไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า แค่ออกมากินข้าวกับฮูเหยียนต้าปั๋วมื้อหนึ่ง จะเจอกับเรื่องที่ตลกได้ขนาดนี้

“ฮ่าๆๆๆๆๆ!”

นายทุนอยากจ้างฮูเหยียนต้าปั๋วให้ไปดวลกับฉู่ขวงงั้นเหรอ?

ถ้าเป็นนักเขียนไซไฟคนอื่นในเว่ยโจว หรือแม้แต่ตัวเฉินเล่อเอง ก็ยังพอมีโอกาสตอบตกลง แต่ฮูเหยียนต้าปั๋วน่ะ ไม่มีทางหรอก เพราะหมอนี่คือ แฟนคลับตัวยงของฉู่ขวงเลยน่ะสิ!

แฟนคลับระดับแฟนพันธุ์แท้เลยละ!

เฉินเล่อในฐานะชาวเว่ยโจว เริ่มอ่านยอดนักสืบโฮล์มส์ก็เพราะโดนฮูเหยียนต้าปั๋วบีบบังคับให้อ่าน!

อันที่จริง

ตั้งแต่ก่อนเว่ยโจวจะเข้าร่วมการรวมทวีปด้วยซ้ำ ฮูเหยียนต้าปั๋วก็อ่านนิยายของฉู่ขวงมาตลอดแล้ว ถึงขั้นเคยไหว้วานคนไปถึงฉินโจวเพื่อช่วยซื้อผลงานของฉู่ขวงกลับมาให้หลายครั้งหลายหน

ฮูเหยียนต้าปั๋วอ่านผลงานของฉู่ขวงมาแล้วครบทุกเรื่อง

ใช่ ครบทุกเรื่อง!

แม้แต่แฟนคลับหลายคนของฉู่ขวงเอง

ก็ยังไม่กล้าพูดว่าตัวเองอ่านผลงานครบทุกเรื่อง

แต่ฮูเหยียนต้าปั๋วอ่านมาหมดแล้วทั้งสิ้น!

ถ้าแบบนี้ยังไม่เรียกว่าแฟนพันธุ์แท้ แล้วจะให้เรียกอะไรได้อีก?ยิ่งไปกว่านั้น

ที่เฉินเล่อออกมากินข้าวกับฮูเหยียนต้าปั๋วในวันนี้ ก็เพราะเขาไปบอกอีกฝ่ายว่าเพิ่งอ่านผู้โศกศัลย์ของฉู่ขวงจบ

เรื่องนี้จึงไปจี้ตรงจุดของฮูเหยียนต้าปั๋วเข้าพอดิบพอดี

ฮูเหยียนต้าปั๋วจึงรีบนัดเฉินเล่อออกมาทันที แล้วพรั่งพรูพูดถึงผู้โศกศัลย์ที่ฉู่ขวงเพิ่งเผยแพร่ในห้องรับรองของร้านอาหารแบบน้ำไหลไฟดับ หัวใจเปี่ยมล้นไปด้วยความคลั่งไคล้จนเรียกได้ว่าเทิดทูนบูชา

เฉินเล่อที่เพิ่งหัวเราะหยุดก็ถามว่า “นายไม่คิดจะลองดวลกับไอดอลของตัวเองหน่อยหรือ?”

ฮูเหยียนต้าปั๋วส่ายหัว “ไม่มีทาง ฉันไม่มีวันลงมือกับไอดอลของตัวเองหรอก ฉันยังคิดอยู่เลยว่าถ้ามีโอกาส อยากได้ลายเซ็นของฉู่สักครั้งต่างหาก”

“เอาจริงดิ?”

เฉินเล่อเอ่ยแซว “ฉันกลับรู้สึกว่านายน่ะแพ้ฉู่ขวงแน่นอน ฉู่ขวงมีมุมมองเฉพาะตัวเกี่ยวกับนิยายไซไฟ”

“นั่นก็ขึ้นอยู่กับว่าเข้าใจไซไฟแบบไหน”

ฮูเหยียนต้าปั๋วตอบ “ถ้าแข่งกันเรื่องความฮาร์ดคอร์ของไซไฟละก็ ฉันไม่กลัวใครแน่ แต่การจะตัดสินว่านิยายไซไฟดีหรือไม่ดี มันไม่ได้อยู่ที่ปริมาณขององค์ประกอบของวิทยาศาสตร์เท่านั้นไง ถ้าแข่งกันเรื่องการเล่าเรื่อง ฉันยังไม่คู่ควรแม้แต่จะถือรองเท้าให้เขาด้วยซ้ำ นายยังรู้จักฉู่ขวงน้อยไป ถ้านายเคยอ่านผลงานอื่นของเขามากกว่านี้ นายจะเข้าใจว่าฉันพูดถึงอะไร”

พูดมาถึงตรงนี้ บนใบหน้าของฮูเหยียนต้าปั๋วก็ปรากฏแววเคลิบเคลิ้มขึ้นเล็กน้อย “แทนที่จะได้ขึ้นสังเวียนดวลกับไอดอลของตัวเอง ฉันกลับอยากมีโอกาสได้พูดคุยกับเขามากกว่า อยากแบ่งปันประสบการณ์การเขียนนิยายไซไฟของตัวเองให้เขาฟังน่ะ แต่น่าเสียดาย เขาลึกลับเกินไปจริงๆ ฉันเคยวานให้เพื่อนหลายคนช่วยประสานให้แล้ว แต่ก็ยังติดต่อเขาไม่ได้เลย เสียดายจริงๆ ”

เฉินเล่อ “…”

ก่อนจะได้อ่านเรื่องผู้โศกศัลย์ ตัวเขาเองก็เคยคิดเช่นนั้นเหมือนกัน

สายตาของฮูเหยียนต้าปั๋วในตอนนี้เปี่ยมไปด้วยความคาดหวัง “ไม่รู้ว่าผลงานใหม่ของอาจารย์ฉู่ขวงจะยอดเยี่ยมขนาดไหนอีกนะ”

แฟนคลับตัวยงจริงๆ

เฉินเล่อถึงกับไม่รู้ว่าจะบ่นว่าอะไร

แต่จะว่าไปเฉินเล่อเองมีหรือจะไม่คาดหวัง?

เขาไม่ได้คาดหวังในแง่ของนิยายไซไฟ สิ่งที่เขาตั้งตารอมากกว่าคือเรื่องราวที่ฉู่ขวงจะสร้างสรรค์ขึ้นต่างหาก

ส่วนจะเป็นไซไฟหรือไม่นั้น ไม่ใช่เรื่องสำคัญ

ถึงอย่างไรเขาก็ไม่ได้หวังให้คนที่เพิ่งเริ่มเขียนไซไฟ

จะสามารถแต่งนิยายที่มีแนวคิดวิทยาศาสตร์สายแข็งอะไรได้อยู่แล้ว

หากจะมองในแง่ความเข้มข้นขององค์ประกอบเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์จริงๆ ละก็

ไม่ต้องถึงมือคนระดับฮูเหยียนต้าปั๋วด้วยซ้ำ

ลำพังเฉินเล่อเองก็ยังสามารถเขียนให้ดู ‘มืออาชีพ’ กว่าฉู่ขวงได้แล้ว

…

แผนการของปู้ลั่วไม่บรรลุผล

ผลงานเรื่องสั้นเรื่องใหม่ของฉู่ขวงกำลังจะได้รับเผยแพร่ใน บล็อกในวันพรุ่งนี้ และในระยะเวลาสั้นๆ เช่นนี้ พวกเขาก็หาใครมาลงแข่งแทนได้ไม่ทันแล้ว

ภารกิจ ‘ซุ่มโจมตี’ ครั้งนี้จึงจบลงแบบไร้ผล

เมื่อวันถัดมามาถึง

แฟนๆ ของฉู่ขวงต่างก็เริ่มตั้งตารอเวลาสองทุ่มในค่ำคืนนี้กันล่วงหน้าแล้ว

ฝั่งเว่ยโจว

ฮูเหยียนต้าปั๋วเองก็รอคอยอย่างกระตือรือร้นเช่นกัน ถึงขั้นชวนเฉินเล่อมาที่บ้านด้วยกัน “คืนนี้มารออ่านผลงานใหม่ของฉู่ขวงด้วยกัน”

“ได้”

เฉินเล่อตอบรับ

อย่างน้อยถ้าต้องถูกฉู่ขวง ‘ทรมานราวกับตายทั้งเป็น’ อีกครั้ง ตอนร้องไห้ก็จะได้มีเพื่อนสักคนคอยอยู่เคียงข้าง

ใช่แล้ว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน