ตอนที่ 1095-5 ผมคืออิ่งจือ (2)
………………..
ช่วงบ่าย
ที่บริษัทสตูดิโอตามเงาฝัน
จินมู่เรียกหัวหน้าแผนกแต่ละฝ่ายมาประชุม
การประชุมเพิ่งเริ่มได้สองนาที ห้องประชุมก็ระเบิดเสียงถกเถียงกันอย่างดุเดือด!
“พูดบ้าอะไรเนี่ย?”
“ให้อิ่งจือเป็นผู้กำกับหลักเนี่ยนะ?”
“เขารู้เรื่องเทคโนโลยีแอนิเมชันบ้างไหม?”
“เขาเคยมีประสบการณ์สักนิดหรือเปล่า?”
“มั่วซั่วเกินไปแล้ว!”
“นี่ไม่ใช่เรื่องที่จะมาทำเล่นๆ ได้นะครับ!”
“การวาดการ์ตูนกับการกำกับหนังแอนิเมชันมันคนละเรื่องเลยนะ!”
“ต่อให้เขาเป็นเทพแห่งวงการการ์ตูนก็เถอะ จุดนี้เราก็ยอมรับ แต่เทพแห่งวงการการ์ตูนก็เป็นแค่คนเขียนบทก็พอไม่ใช่เหรอ?”
“ผมไม่เห็นด้วย!”
หัวหน้าจากทุกแผนก ต่างแสดงความไม่เห็นด้วยอย่างชัดเจน
คนพวกนี้หลายคนเพิ่งถูกจินมู่ใช้เงินจำนวนมหาศาลทาบทามมาจากบริษัทแอนิเมชันชื่อดัง
แต่ละคนก็ล้วนมีความคาดหวังกับ โรงงานฝันไล่เงาอยู่ไม่น้อย
อย่างไรก็ตาม
แอนิเมชันเรื่องแรกของสตูดิโอตามเงาฝันยังไม่ได้รับการอนุมัติโปรเจกต์ ด้วยซ้ำ พวกเขาก็ต้องมารู้ข่าวว่าอิ่งจือจะมารับหน้าที่เป็นผู้กำกับหลักเข้าให้แล้ว แต่ละคนถึงกับชาวาบไปทั้งตัว
ถึงขนาดมีบางคนสงสัยว่า
ถ้าปล่อยให้อิ่งจือมาเป็นผู้กำกับหลักจริงๆ ละก็ วันฉายหนังอาจกลายเป็นวันปิดบริษัทไปเลยก็ได้
ควรเริ่มมองหาบริษัทใหม่ไว้ล่วงหน้าหรือเปล่านะ?
ความคิดเชิงลบแบบนี้เริ่มวนเวียนอยู่ในห้วงสำนึกของหลายคนโดยไม่รู้ตัว
จินมู่ถึงกับปวดหัวหนัก
พูดก็พูดเถอะ ตัวเขาเองก็ไม่เชื่อเต็มร้อยว่าหลินเยวียน จะมากำกับภาพยนตร์แอนิเมชันได้จริงๆ แต่เขาคัดค้านเจ้านายตัวเองไม่ไหว
แต่เมื่อได้เห็นแววตาไม่ไว้วางใจจากเหล่าผู้บริหารระดับหัวหน้าเหล่านี้ จินมู่ก็พลันรู้สึกโกรธขึ้นมาทันที!
เขากวาดตามองไปรอบห้อง
แล้วพูดขึ้นเสียงหนักแน่นว่า
“พวกคุณรู้ไหมว่าสมัยก่อนอิ่งจือเคยลุยเดี่ยว สู้กับนักเขียนการ์ตูนทั้งปู้ลั่ว แล้วล้มพวกนั้นได้ด้วยตัวคนเดียว?”
“พวกคุณรู้หรือเปล่าว่าก่อนที่อิ่งจือจะกลายเป็นเทพแห่งวงการการ์ตูนที่ทุกทวีปยอมรับ เขาต้องฝ่าฟันคำดูหมิ่นดูแคลนและอุปสรรคมานับไม่ถ้วนขนาดไหน?”
“พวกคุณรู้ไหมว่าอัจฉริยะคืออะไร?”
“อัจฉริยะแบบนี้น่ะ ไม่เหมือนกับคนธรรมดาทั่วไปหรอกครับ คุณไม่สามารถใช้มุมมองของคนธรรมดา ไปคาดเดาขีดจำกัดของอัจฉริยะได้หรอก!”
“ในมหกรรมดนตรีบลูสตาร์ที่ผ่านมา ใครจะคิดว่าเซี่ยนอวี๋จะสามารถชนะอบิเกลได้?”
“แล้วก่อนหน้านั้นล่ะ ใครจะไปคิดว่าฉู่ขวงจะคว้ารางวัลกาแล็กซีอวอร์ดมาได้?”
“และในฐานะที่อิ่งจือเป็นหนึ่งในสามอัจฉริยะร่วมยุคเดียวกันกับฉู่ขวงและเซี่ยนอวี๋ แน่นอนว่าเขาก็ต้องมีความสามารถบางอย่างที่พวกเรายังไม่เคยได้เห็น!”
จินมู่ยิ่งพูดก็ยิ่งฮึกเหิม
จนตอนท้ายเขาก็แทบจะเชื่อตัวเองไปแล้วว่า
อิ่งจือเหมาะสมที่จะเป็นผู้กำกับแอนิเมชันจริงๆ !
ไม่ต้องมีเหตุผลอะไรซับซ้อน เพราะเขาคือหลินเยวียนไงล่ะ!
ขอแค่หลินเยวียนตั้งใจจะทำสิ่งใด ไม่มีอะไรที่เขาทำไม่ได้!
ชั่วขณะหนึ่ง
หัวหน้าผู้รับผิดชอบแต่ละแผนกต่างเงียบกริบ
อันที่จริง สิ่งที่จินมู่พูดมาก่อนหน้านี้ ไม่ได้มีตรรกะหรือเหตุผลที่หนักแน่นและน่าปักใจเชื่อเลย เขานำทุกอย่างไปโยงไว้กับข้ออ้างว่าอิ่งจือเป็นอัจฉริยะ ทว่าทุกคนกลับเริ่มรู้สึกลังเลขึ้นมาจริงๆ แม้แต่คนที่เคยค้านหัวชนฝา ก็เริ่มแอบคิดในใจว่า…
หรือว่าเขาจะทำได้จริงๆ ?
และแน่นอนว่า ประโยคที่ปิดเกมจริงๆ ก็คือคำพูดต่อมาของจินมู่ “อย่าลืมนะครับว่า อิ่งจือคือเจ้านายของพวกเรา”
สตูดิโอตามเงาฝันนี้เป็นของอิ่งจือ
อิ่งจือออยากจะลองอะไรบ้าบิ่นแค่ไหน ก็เรื่องของเขา
ถ้าไม่พอใจ?
ก็ลาออกซะ!
คำพูดประโยคนี้รุนแรงไปสักหน่อย แน่นอนว่าจินมู่ไม่มีทางพูดออกมาตรงๆ
ในขณะที่ทุกคนยังทำหน้าขึงขัง จู่ๆ จินมู่ก็ยิ้มออกมาแล้วกล่าวว่า
“ความตั้งใจของหัวหน้าก็คือ เขาแค่อยากลองดู ส่วนจะทำให้เขายอมถอยหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับพวกคุณแล้ว ถ้าเขาทำไม่ได้จริงๆ ผมจะไปเกลี้ยกล่อมให้เขายกเลิกความคิดนี้เองครับ”
จินมู่สามารถปลอบใจทุกคนได้สำเร็จ
หัวหน้าแผนกซึ่งอยู่ในห้องประชุมต่างทยอยกันลุกขึ้น “งั้นพวกเราจะไปเตรียมการเพื่อเริ่มโปรเจ็กต์กันเลย”
ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรให้มากความอีกแล้ว
พวกเขาจะทำให้อิ่งจือต้องยอมถอยด้วยตัวเอง!
…
หลินเยวียนแน่นอนว่าไม่รู้เลยว่า ในที่ประชุมช่วงบ่ายจะเต็มไปด้วยบรรยากาศตึงเครียดราวกับคมดาบปะทะกัน
หลังจากคุยกับจินมู่เสร็จ เขาก็เริ่มลงมือเตรียมการของตัวเองทันที
จนกระทั่งเช้าวันถัดมา
เหล่าหัวหน้าแผนกจากทุกฝ่ายก็พากันติดต่อหาจินมู่พร้อมกันว่า “พวกเราอยากพบอาจารย์อิ่งจือ มีหลายเรื่องที่ต้องให้ผู้กำกับหลักเป็นคนตัดสินใจ”
จินมู่ได้แต่ถอนหายใจอย่างจนหนทาง
ปัญหาใหม่มาแล้ว
ในเมื่อหลินเยวียนจะรับหน้าที่เป็นผู้กำกับหลักจริงๆ ก็ไม่สามารถเอาแต่หลบอยู่เบื้องหลังได้อีกต่อไป แต่ถ้าเขาออกมาปรากฏตัวเมื่อไหร่ ตัวตนของอิ่งจือ ก็จะถูกเปิดเผยในทันทีว่าแท้จริงแล้วก็คือเซี่ยนอวี๋!



VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...