Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1102

ตอนที่ 1102 ศึกภายในของวงการการ์ตูนถือกำเนิดขึ้นแล้ว (1)

………………..

สมาคมวรรณศิลป์

ประกาศออกมาแล้วว่า

‘เพื่อการศึกษาและการเติบโตของเด็กๆ เราจะจัดตั้งช่องรายการสำหรับเด็กและเยาวชนขึ้นมา เพื่อปลูกฝังให้เด็กๆ คุ้นเคยกับการรับชมผลงานแอนิเมชันคุณภาพดีตั้งแต่ยังเล็ก และเพื่อสร้างค่านิยมที่ถูกต้องต่อผลงานต่างๆ ให้แก่พวกเขา”

‘แอนิเมชันมีอิทธิพลอย่างมากต่อเด็ก’

‘ผลงานที่ไม่ดี อาจทำให้เด็กเผลอเลียนแบบสิ่งที่ไม่เหมาะสมได้’

‘แต่ผลงานที่ดี เช่น โดราเอมอน ของอิ่งจือนั้นนับว่ายอดเยี่ยมมาก เราวางแผนจะนำเรื่องนี้ออกอากาศทางช่องรายการสำหรับเด็กและเยาวชนแห่งบลูสตาร์ที่กำลังจะเปิดตัว”

‘อย่างไรก็ตาม คนอื่นๆ ก็ยังมีโอกาส!’

‘การคัดเลือกจะเปิดรับจากทุกทวีป!’

‘แอนิเมชันเรื่องใดที่ผ่านมาตรฐานสามารถส่งผลงานเข้าร่วมได้ ทางเราจะทำการคัดเลือกอย่างเข้มงวด เพื่อให้เด็กๆ ได้รับชมผลงานที่มีคุณภาพจริงๆ !’

‘หวังว่าจะได้รับความร่วมมือและการติดตามจากผู้ปกครองทุกท่าน!’

สมาคมวรรณศิลป์กำลังจะจัดตั้งช่องสำหรับเยาวชนแห่งบลูสตาร์ ถือเป็นการก่อตั้งสถานีโทรทัศน์ที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาของคนรุ่นต่อไปเรื่องนี้ถือเป็นประเด็นใหญ่ และมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการเติบโตของเด็กๆ บนบลูสตาร์

…

บนโลกออนไลน์!

ประชาชนทั่วทั้งบลูสตาร์ต่างให้ความสนใจ!

โดยเฉพาะเหล่าผู้ปกครองในแต่ละทวีป พวกเขาต่างปรบมือชื่นชมต่อการตัดสินใจของทางการในครั้งนี้!

‘สนับสนุน!’

‘ควรทำแบบนี้ตั้งนานแล้ว!’

‘ทุกวันนี้การ์ตูนบางเรื่องไม่มีสาระอะไรเลย’

‘บางเรื่องถึงขั้นทำให้เด็กเสียคนได้ง่ายๆ’

‘มีสมาคมวรรณศิลป์ช่วยควบคุมแบบนี้ พวกเราผู้ปกครองก็สบายใจ”

‘ดูเหมือนว่าทางเบื้องบนจะให้ความสำคัญกับการศึกษาของเด็กๆ จริงๆ ก่อนหน้านี้ก็มีโครงการแต่งนิทานให้เด็กโดยเฉพาะ และตอนนี้ก็มาจัดทำแอนิเมชันสำหรับเด็กอีก แบบนี้ในอนาคต เด็กๆ จากฉิน ฉี ฉู่ เยี่ยน หาน จ้าว เว่ย รวมถึงจงโจว ก็คงจะได้ดูช่องเดียวกันหมดเลยสินะ เหมือนกับสมัยที่พวกเราเป็นเด็ก แต่ตอนนั้นพวกเรายังไม่มีทีวีช่องรวมเหมือนกันแบบนี้เลย’

‘ฮ่าๆ ’

‘วงการแอนิเมชันคงจะต้องแข่งขันกันดุเดือดแน่’

‘ก็เหมือนตอนที่วงการนิทานเด็กแข่งกันดุเดือดคราวนั้นนั่นแหละ รอบนี้วงการแอนิเมชันก็คงบ้าคลั่งไม่แพ้กัน ใครจะไม่อยากให้ผลงานของตัวเองได้รับการโปรโมตจากสมาคมวรรณศิลป์อย่างเป็นทางการ แล้วยังได้ฉายออกอากาศในช่องสำหรับเด็กและเยสวชนของบลูสตาร์อีก แบบนั้นผลงานก็จะกลายเป็นความทรงจำในหัวใจของเด็กๆ จากทุกทวีปตลอดกาลเลยนะ!’

‘แม้แต่ห้าบริษัทยักษ์ใหญ่ก็คงอดใจไม่ไหว’

‘ระดับของแผนกแอนิเมชันในห้าบริษัทยักษ์นั้นก็เห็นกันชัดอยู่แล้ว เดาว่ารอบนี้แอนิเมชันที่ถูกเลือกส่วนใหญ่ก็คงมาจากบริษัทพวกเขา’

‘อิ่งจือก็เข้ารอบมาเหมือนกัน’

‘จากที่ดูประกาศของสมาคมวรรณศิลป์ดูเหมือนว่าโดราเอมอน จะตรงกับเกณฑ์ของพวกเขาเป๊ะเลย’

‘ใช้ได้เลยนะ!’

‘อิ่งจือรอบนี้ทั้งหนังแอนิเมชันก็ปัง การ์ตูนทีวีก็จะได้รับการโปรโมตอย่างเป็นทางการ เรียกว่าดอกไม้บานทั้งสองฝั่ง ได้ทั้งรายได้จากตั๋วหนัง แล้วยังได้พื้นที่ในใจของเด็กๆ ทั่วบลูสตาร์อีกด้วย!’

…

ขณะเดียวกัน

วงการบันเทิงจากแต่ละทวีป

บริษัทที่เกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมแอนิเมชันก็เริ่มขยับตัวทันที!

“เร็วเข้า!”

“เราต้องทำแอนิเมชันสำหรับเด็กแล้วรีบส่งไปให้สมาคมวรรณศิลป์พิจารณา!”

“ถ้าแผนกแอนิเมชันของเราสามารถสร้างผลงานที่ได้ออกฉายในช่องเด็กระดับโลกได้ ชื่อเสียงของบริษัทเราจะเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง!”

“นี่มันโอกาสทองที่หาไม่ได้ง่ายๆ !”

“ห้าบริษัทยักษ์ใหญ่ต้องลงสนามแน่นอน”

“แต่เราก็ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสแย่งตำแหน่งจากพวกเขานะ เพราะแอนิเมชันสำหรับเด็กมันไม่ได้แข่งกันแค่เทคนิค ภาพสวยอย่างเดียวไม่ได้ เรื่องเนื้อหาสำคัญกว่า!”

“ใช่เลย”

“อย่างอิ่งจือก็ทำสำเร็จไปหนึ่งเรื่องแล้วไม่ใช่เหรอ!”

“โดราเอมอนได้รับเลือกก็นับว่าเหมาะสมอยู่แล้ว คุณภาพระดับนั้น แล้วยังเป็นเรื่องใหม่ที่สามารถต่อยอดได้อีกมากมาย บางทีอาจจะได้ฉายต่อเนื่องยาวนานในช่องเด็กของบลูสตาร์เลยก็ได้นะ!”

…

ห้าบริษัทยักษ์ใหญ่

ก็มีหลายคนที่รู้สึกอิจฉาเช่นกัน

“แอนิเมชันที่ดี เหมือนกับนิทานดีๆ สามารถส่งอิทธิพลต่อคนทั้งรุ่นได้เลยนะ”

“สมาคมวรรณศิลป์มอบเวทีที่ดีที่สุดให้เราแล้ว”

“ช่องเด็กของบลูสตาร์ เด็กจากทั้งบลูสตาร์จะให้ความสนใจ นี่แหละคือโอกาสทองของคนทำแอนิเมชันอย่างพวกเรา ที่จะได้พิสูจน์คุณค่าของตัวเอง!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน