Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1137
ตอนที่ 1137 ฉินโจวมีอัจฉริยะมากขนาดนั้นเชียวหรือ
แข็งแกร่งหน่อยก็ดี…
หลินเยวียนพึมพำออกมาเบา ๆ พลางพิมพ์ข้อความลงในเอกสารในคอมพิวเตอร์ว่า
แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับภาคีนกฟีนิกซ์
นี่คือเล่มที่ห้าในนิยายชุดแฮร์รี่ พอตเตอร์
“วันอันร้อนระอุของฤดูร้อนกำลังจะผ่านพ้นไปในที่สุด ความเงียบสงบที่ชวนให้ง่วงเหงาแผ่คลุมบ้านทรงสี่เหลี่ยมหลังใหญ่ในซอยพรีเว็ต รถยนต์ที่เต็มไปด้วยฝุ่นจอดเรียงรายส่องสะท้อนแสงไฟ จอดอยู่บนสนามหญ้า ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเขียวขจี แต่บัดนี้กลับแห้งกรอบกลายเป็นสีเหลืองเพราะแสงแดดแผดเผา…”
และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของเล่มนี้
แฮร์รี่กับดัดลีย์เผชิญหน้ากับผู้คุมวิญญาณ
นี่คือจุดที่ต่างจากเล่มก่อนๆ
เพราะในเล่มก่อนๆ นั้น บทแรกของแต่ละเล่มมักจะเริ่มต้นอย่างสงบสุข
มีเพียงเล่มนี้
ที่เปิดฉากมาก็พาให้รู้สึกถึงพายุที่กำลังก่อตัว บรรยากาศของทั้งเรื่องจึงเต็มไปด้วยความกดดัน
นอกจากนี้
เล่มนี้ยังเป็นเล่มที่มีจำนวนคำมากที่สุดในนิยายทั้งชุด เมื่อรวมทุกบทเข้าด้วยกัน จะมีจำนวนคำเกือบถึงเจ็ดแสนคำ
นักพิมพ์ขั้นเทพกำลังเผยฝีมือ
ฉู่ขวงตั้งใจจะใช้เวลาหนึ่งเดือนในการเขียนแฮร์รี่ พอตเตอร์ กับภาคีนกฟีนิกซ์ให้เสร็จสมบูรณ์!
…
เวลานี้
ผ่านมาแล้วกว่าสามเดือนนับตั้งแต่จงโจวเข้าผนวกรวม
ฉู่ขวงสามารถครองใจผู้อ่านในจงโจวได้นับไม่ถ้วน มากผ่านนิยายชุดแฮร์รี่ พอตเตอร์
ราวกับเมื่อปีก่อนที่ เซี่ยนอวี๋ได้สร้างความประทับใจอย่างลึกซึ้งให้กับชาวจงโจวในมหกรรมดนตรีบลูสตาร์
และในฐานะหนึ่งในสามสหาย
อิ่งจือก็ปรากฏโฉมขึ้นในสายตาของชาวจงโจวเช่นกัน!
เรื่องนี้แม้แต่ตัวอิ่งจือเองก็ไม่คาดคิด!
ทั้งที่งานนิทรรศการยังไม่เริ่ม ทำไมชาวจงโจวถึงเริ่มคุ้นเคยกับชื่อของเขาอย่างรวดเร็ว?
เรื่องนี้ต้องย้อนไปที่การจัดอันดับด้านจิตรกรรมและวิจิตรศิลป์แห่งบลูสตาร์
ในฐานะนักวาดการ์ตูนที่มีอันดับสูงที่สุดในการจัดอันดับนี้ การที่อิ่งจือได้รับความสนใจในวงกว้างจึงเป็นเรื่องที่คาดเดาได้ล่วงหน้า
เพราะเมื่ออันดับนี้เพิ่งเปิดเผยออกมา
ชาวจงโจวจำนวนมากก็เริ่มพูดคุยเกี่ยวกับสถานะของนักวาดการ์ตูน
เหตุผลที่ทำให้เกิดการถกเถียงนั้นเรียบง่ายมาก
นักวาดการ์ตูนอันดับหนึ่งของจงโจวอย่างเถิงไจ้กลับได้อันดับเพียงที่ 48!
“ต่ำไปแล้ว!”
“คุณค่าทางศิลปะของการ์ตูนมันต่ำขนาดนั้นเลยหรือ?”
“เถิงไจ้คือศิลปินอันดับหนึ่งในวงการการ์ตูนของทั้งบลูสตาร์เลยนะ แต่กลับได้แค่ที่สี่สิบแปด?”
“งี่เง่าสิ้นดี!”
“ยิ่งไปกว่านั้น นักวาดคนอื่นที่อ่อนกว่าเถิงไจ้แต่ก็มีอิทธิพลสูง ก็ล้วนได้อันดับเกินห้าสิบทั้งนั้น!”
“ฉันรู้สึกว่าอาจารย์เถิงไจ้นี่ฝีมือสุดยอดมากเลยนะ!”
“ชื่อเสียงของเขาในแวดวงจิตรกรรมแบบดั้งเดิมยังดังยิ่งกว่าศิลปินชื่อดังบางคนซะอีก!”
“เดี๋ยวก่อน!”
“ผมเพิ่งเห็นว่านักวาดการ์ตูนจากทวีปอื่นคนหนึ่ง ได้อันดับสูงกว่าเถิงไจ้อีก ได้ที่ยี่สิบเอ็ดเลยนะ!”
“ใครน่ะ?”
“นักวาดการ์ตูนจากฉินโจวชื่อว่าอิ่งจือ!”
“ก็ทำงานสายการ์ตูนเหมือนกันแท้ๆ หมอนี่มีสิทธิ์อะไรถึงได้อันดับสูงกว่าเถิงไจ้ เจ้าของผลงานการ์ตูนเดี่ยวที่ขายดีที่สุดในบลูสตาร์?”
“สมาคมวรรณศิลป์บ้าไปแล้วหรือ?”
“บ้าหรือ!”
“สมาคมวรรณศิลป์ไม่บ้าหรอกนะ คนที่ชื่ออิ่งจือนี่แหละ เป็นที่รู้จักกันในหมู่ผู้อ่านจากฉินฉีฉู่เยี่ยนหานจ้าวเว่ยว่าเป็นราชาแห่งการ์ตูน!”
ราชาแห่งการ์ตูน!?
ชื่อนี้ฟังดูโอหังเกินไปแล้วมั้ง!
ขนาดอาจารย์เถิงไจ้ยังไม่กล้าใช้ชื่อนี้เลย!
ตอนนั้นมีคนจำนวนมากกำลังคลางแคลงใจ และอิ่งจือก็เข้าสู่สายตาของผู้อ่านชาวจงโจวทั่วไปท่ามกลางกระแสความสงสัยวุ่นวายเหล่านี้เอง
หลังจากนั้น
ผู้อ่านชาวจงโจวจำนวนไม่น้อยก็เข้าไปอ่านผลงานการ์ตูนเรื่องต่างๆ ของอิ่งจือด้วยท่าทีที่ไม่ยอมรับง่ายๆ
และเมื่อได้อ่านเข้าไปจริงๆ วงการการ์ตูนของจงโจวก็เป็นต้องสั่นสะเทือน!
เทพมรณะ!
ราชาโจรสลัด!
โดราเอมอน!
นินจาจอมคาถา!
สแลมดังก์!
ยอดนักสืบฉู่อวี๋!
กันดั้ม ฯลฯ
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...