ตอนที่ 1152 นิยายแนวอ่านแล้วสะใจ
อาจเป็นเพราะเจ้าแก่ฉู่ขวงมีประวัติด่างพร้อยมากเกินไป จนส่งผลให้ผู้อ่านวิตกเกินเหตุเกี่ยวกับตอนจบ
ไม่ใช่เพราะกลัวว่าเขาจะเขียนออกมาได้ไม่ดี
แต่กลัวว่าเขาจะมือหนักเกินไปต่างหาก
ด้วยความกังวลนี้เอง ผู้อ่านจำนวนมากจึงพากันไปถล่มพื้นท่ีแสดงความคิดเห็นในบัญชีทางการของคลังหนังสือซิลเวอร์บลูในวันถัดมาหลังจากข่าวแพร่ออก ถึงขั้นรวมตัวเรียกร้องกันอย่างพร้อมเพรียงว่า
‘ตอนจบห้ามให้เจ้าแก่ฉู่ขวงเขียนมั่วซั่วเด็ดขาด!’
‘คลังหนังสือซิลเวอร์บลูต้องรับผิดชอบเรื่องนี้!’
‘ตั้งแต่เซดริกไปถึงซิเรียส แล้วก็ดัมเบิลดอร์ คราวนี้ต้องถึงตาสามตัวละครหลักแน่ๆ พวกคุณต้องหยุดเขาไว้!”
‘ถ้าไม่หยุด เราจะบอยคอตบริษัทของพวกคุณ!’
‘เห็นด้วย!”
‘จัดการเจ้าแก่ฉู่ขวงไม่ได้ ก็จัดการพวกคุณแทนแล้วกัน!’
‘ทุกครั้งที่เจ้าเฒ่าทำอะไรมั่วซั่ว พวกคุณก็ไม่เคยห้ามเลย ตอนนี้ถึงเวลาที่คุณต้องรับผิดชอบแล้ว!’
‘เราขอความมั่นใจหน่อย!”
‘กลุ่มตัวเอกห้ามมีใครหายไปเด็ดขาด!’
ถึงตอนนี้
ผู้อ่านก็หมดหวังกับเจ้าแก่ฉู่ขวงอย่างสิ้นเชิงแล้ว
ก่อนหน้านี้พากันไปขอร้องอ้อนวอนเขาอย่างต่ำต้อยปานนั้น ยังไม่สามารถเปลี่ยนชะตากรรมของดัมเบิลดอร์ได้
เห็นชัดเลยว่าเจ้าแก่คนนี้ไม่ใช่คนที่จะฟังความคิดเห็นใครทั้งนั้น
กลับกลายเป็นว่าคลังหนังสือซิลเวอร์บลูตกเป็นเป้าหมายแทน
อย่างที่ชาวเน็ตพูดกันว่า
‘จัดการเจ้าแก่ฉู่ขวงไม่ได้ ก็จัดการคลังหนังสือซิลเวอร์บลูซะ!’
ในชั่วพริบตา
ปัญหาก็ถูกส่งต่อไปให้คลังหนังสือซิลเวอร์บลูรับมือแทนไม่นานนัก
จินมู่ก็ติดต่อหลินเยวียนอย่างเร่งด่วนว่า “คลังหนังสือซิลเวอร์บลูกำลังถูกผู้อ่านกดดันอย่างหนัก คุณห้ามเขียนแฮร์รี่ พอตเตอร์กับเครื่องรางยมทูตแบบมั่วซั่วนะครับ!”
หลินเยวียน “อะไรเรียกว่ามั่วซั่ว?”
จินมู่ตอบด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ก็เช่นฆ่าตัวละครหลัก รอน หรือเฮอร์ไมโอนี่ โดยเฉพาะแฮร์รี่ พอตเตอร์!”
ถ้าในสามคนนี้ มีใครตายไปสักคน ผลกระทบจะร้ายแรงจนเหลือรับ
ไม่ใช่แค่เพราะคลังหนังสือซิลเวอร์บลูติดต่อมา ขอร้องให้เขาช่วยควบคุม เจ้าแก่ฉู่ขวงให้ได้เท่านั้น
แต่จินมู่เองก็ไม่อยากเห็นผู้อ่านลุกฮือขึ้นมาประท้วงกันอีก
ผลกระทบจากการตายของเชอร์ล็อก โฮล์มส์นั้น จินมู่ยังจำได้ไม่ลืม
หลินเยวียนร้องไห้ไม่ได้หัวเราะไม่ออก
เขาไม่ได้หัวเราะกับความคิดไม่ตกของผู้อ่าน
เพราะความคิดของพวกเขาเหล่านั้นไม่ได้เกินจริงเลยสักนิด
เจ.เค. โรว์ลิ่งเองก็เคยยอมรับต่อหน้าสื่อว่า ‘ใช้ความรู้สึกเป็นหนทางในการเติมเต็มความปรารถนา นั่นคือแนวคิดของฉัน ในตอนแรกที่วางพล็อตเรื่อง ฉันเคยคิดจะให้รอนตายด้วยซ้ำ’
รอน วีสลีย์
ตัวละครที่มีต้นแบบจากเพื่อนวัยเด็กคนสนิทของผู้เขียน
ความคิดของรอนก็มีพื้นฐานมาจากความคิดของเจ.เค.โรว์ลิ่งโดยตรง
เพราะเธอเคยคิดว่า
ถ้าอยากให้เฮอร์ไมโอนี่ซึ่งเป็นตัวละครที่ได้รับความนิยมสูง ลงเอยกับแฮร์รี่ซึ่งเป็นตัวเอกของเรื่อง
ก็ต้องให้รอนเสียสละชีวิตในสมรภูมิสักแห่งก่อน
เห็นได้ชัดว่า
สุดท้ายเจ.เค. โรว์ลิ่งก็ล้มเลิกความคิดนั้นไป
ในแง่หนึ่ง อาจพูดได้ว่า รอนต่างหากที่เป็น ‘เด็กชายผู้รอดชีวิต’ ตัวจริง!
และสิ่งที่แตกต่างจากเจ้าแก่ฉู่ขวงก็คือ
เมื่อเจ.เค. โรว์ลิ่งเขียนให้ตัวละครสำคัญตาย
เธอมักจะเขียนโพสต์ขอโทษแฟนๆ เสมอ
ถึงขั้นที่
การขอโทษแฟนๆ เพราะฆ่าตัวละครสมมติตัวหนึ่ง
กลายเป็นธรรมเนียมประจำตัวของเจ.เค. โรว์ลิ่งไปแล้ว
ทุกครั้งที่เธอฆ่าตัวละครซึ่งเป็นที่ชื่นชอบ โรว์ลิ่งก็จะทวีตขอโทษแฟนๆ เสมอ จนชาวเน็ตพากันแซวว่า ‘เหมือนเธอขอโทษเพราะมันกลายเป็นธรรมเนียมไปแล้ว’
ส่วนหลินเยวียนก็ทำได้แค่ปลอบใจจินมูว่า “ไม่ว่าจะเป็นแฮร์รี่ รอน หรือเฮอร์ไมโอนี่ ไม่มีใครตายทั้งนั้นครับ”
จินมู่ถอนหายใจอย่างแรงด้วยความโล่งอก พลางถามต่อทันทีว่า
“งั้นตัวละครอื่นล่ะครับ?”
หลินเยวียนครุ่นคิดเล็กน้อย “ตัวละครอื่น…”
จินมู่ถอนหายใจอีกครั้ง “ช่างเถอะครับ ก็ในสองเล่มก่อน คุณยังเขียนให้ทั้งซิเรียสกับดัมเบิลดอร์ตายได้เลย พอถึงตอนจบของเรื่อง เจอสงครามโหดขนาดนั้น ถ้าทุกคนยังอยู่ดีมีสุข มันก็คงดูไม่สมจริงเท่าไหร่ จะมีใครตายอีกสักคนก็ช่างเถอะ ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ ผมก็ไม่อยากเข้าไปแทรกแซงงานของคุณหรอก”
หลินเยวียนเงียบไป
การที่ตัวเอกทั้งสามจะไม่ตาย ทำให้จินมูเบาใจไปมากทีเดียว จนเขาไม่ได้เอะใจอะไรกับความเงียบของหลินเยวียน
…
จินมู่ส่งข่าวกลับไปยังคลังหนังสือซิลเวอร์บลู
แต่สิ่งที่จินมู่ไม่คาดคิดก็คือ ทางคลังหนังสือซิลเวอร์บลูกลับยังรู้สึกไม่วางใจ ถึงกับเสนอแนะขึ้นมาว่า
“เพื่อไม่ให้กระทบกับยอดขายของตอนจบ งั้นให้อาจารย์ฉู่ขวงให้สัมภาษณ์เป็นลายลักษณ์อักษรดีไหมครับ ในบทสัมภาษณ์ก็ให้อาจารย์ฉู่ขวงยืนยันกับผู้อ่านด้วยตัวเองว่า เฮอร์ไมโอนี่ รอน และแฮร์รี่ จะไม่มีใครเป็นอะไร”
เมื่อหลินเยวียนทราบเรื่องก็รู้สึกจนปัญญา


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...