Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1153

ตอนที่ 1153-2 ฉู่ขวงรับกรรม (2)

………………..

หลินเยวียนก็เขียนเนื้อหาทั้งหมดนี้ไป พลางระลึกถึงเรื่องราวเหล่านี้ไปพลาง

และเมื่อเขาเขียนบทสุดท้ายของแฮร์รี่ พอตเตอร์ กับเครื่องรางยมทูตจนเสร็จ

หรือพูดให้ชัดคือ

เมื่อเขาพิมพ์คำว่า ‘จบ’ ลงบนหน้าจอในที่สุด หลินเยวียนก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ

เขาย้อนกลับไปมองประโยคสุดท้ายของเรื่องทั้งหมด

‘ตลอดสิบเก้าปีที่ผ่านมา แผลเป็นไม่เคยทำให้แฮร์รี่เจ็บปวดอีกเลย ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี’

ในวินาทีนั้น หัวใจของหลินเยวียนรู้สึกสงบอย่างประหลาด

ผ่านไปสิบเก้าปีหลังจากเรื่องราวทั้งหมด เงามืดของโวลเดอมอร์ก็สลายหายไปกับสายลม

แฮร์รี่และจินนี่พาลูกทั้งสามไปส่งที่โรงเรียนฮอกวอตส์

ที่ชานชาลาเก้าเศษสามส่วนสี่

ทั้งคู่พบกับรอนและเฮอร์ไมโอนี่ ซึ่งพาลูกสองคนมาส่งเช่นกัน

ที่น่าสนใจคือ

ลูกของแฮร์รี่มีชื่อว่าเจมส์ ลิลี่ และอัลบัส เซเวอร์รัส

และดั่งที่ประโยคสุดท้ายของบทสรุปนั้นกล่าวไว้ว่า

ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี

ในเมื่อทุกอย่างจบลงด้วยดี ก็เตรียมพิมพ์และเผยแพร่ได้เลย

วันนี้คือวันที่ 30 พฤษภาคม

ช่วงค่ำ

เวลาประมาณหนึ่งทุ่ม

เนื่องจากนิยายยังไม่ได้เผยแพร่อย่างเป็นทางการ และกระแสความนิยมของแฮร์รี่ พอตเตอร์ก็ร้อนแรงอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ระดับความลับของต้นฉบับจึงสูงมาก

คนในคลังหนังสือซิลเวอร์บลูที่จะอ่านได้ มีเพียงบรรณาธิการระดับหัวหน้าแผนกขึ้นไปเท่านั้น

ทั้งบริษัทให้ความสำคัญอย่างมาก ทันทีที่ต้นฉบับมาถึงก็จัดประชุมรวมตัวหัวหน้าบรรณาธิการแต่ละแผนกให้อ่านล่วงหน้า แม้จะต้องอดตาหลับขับตานอนก็ตาม เพื่อดูว่าหนังสือเล่มนี้มีปัญหาอะไรหรือไม่

หลินเยวียนไม่รู้เรื่องเหล่านี้เลย

หลังเขาเขียนจบ เขาก็เข้านอนทันที

ใครจะรู้ว่า

เวลาตีสาม หลินเยวียนตื่นขึ้นมาเข้าห้องน้ำ แต่จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูชั้นล่าง

เขาจึงเดินลงไปดู และพบว่าหลินเซวียนพี่สาวของเขาเพิ่งกลับบ้าน

“ทำไมกลับดึกขนาดนี้ล่ะ?”

“ก็เพราะเจ้าแก่ฉู่ขวงเพื่อนซี้ของนายนั่นแหละ!”

พี่สาวพูดอย่างกัดฟัน “เจ้าแก่ฉู่ขวงเขียนตอนจบของแฮร์รี่ พอตเตอร์เสร็จแล้ว ทางบริษัทเลยสั่งให้เราอ่านต้นฉบับด่วน หนังสือเล่มนี้ถูกจัดให้อยู่ในหมวดวรรณกรรมเด็ก ก็เลยตกมาอยู่ในความรับผิดชอบของแผนกนิทานเด็กของเรา แล้วพี่ก็ดันเป็นหัวหน้าแผนกนิทานเด็กอีก…”

หลินเยวียนชะงักไปเล็กน้อย

เขาไม่คิดเลยว่าตนเองจะเป็นต้นเหตุที่ทำให้พี่สาวต้องทำงานล่วงเวลา

ขณะนั้นเอง

หลินเซวียนเปิดไฟหลักของห้องนั่งเล่น

ภายใต้แสงไฟที่สว่างขึ้นทันที

หลินเยวียนหันไปมองพี่สาว และก็ถึงกับตกใจสุดขีด!

ตอนนี้หลินเซวียนไม่มีเค้าเดิมของหญิงสาวผู้เปี่ยมไปด้วยความสวยสะพรั่งเลยสักนิด ดวงตากลมโตของเธอที่เคยสดใส ตอนนี้กลับว่างเปล่าและเหนื่อยล้า

ราวกับเพิ่งอกหักมาอย่างหนักหน่วง เปลือกตาบวมขึ้นจากปกติราวสองเท่า

ดูเหมือนว่าเธอจะร้องไห้อย่างหนักก่อนกลับบ้าน

“พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

“จะเป็นอะไรได้ล่ะ แต่เพื่อนซี้ของนายนั่นสิกำลังจะซวย เล่นลิ้นกับคนอ่านแบบนี้ หมอนี่อย่าหวังว่าจะรอดไปได้เลย!”

พี่สาวพูดอย่างเดือดดาล

หลินเยวียนขนลุกขึ้นมาเฉยๆ พูดอย่างรู้สึกผิดว่า “พี่ยังไม่ได้กินข้าวเย็นใช่ไหม เดี๋ยวผมต้มบะหมี่ให้ เอาไข่กี่ฟองดี”

“ฟองเดียว”

“โอเคคร้าบ!”

หลินเยวียนรีบเดินไปทางครัวทันที

หลินเซวียนจ้องมองแผ่นหลังของเขาด้วยความสงสัย “พี่เคยดูไลฟ์ของนายมาก่อนนะ เจ้าแก่ฉู่ขวง บอกตอนจบให้นายฟังตั้งนานแล้ว ใช่หรือเปล่า?”

หลินเยวียนกระแอมเบาๆ แล้วว่า “เดี๋ยวผมใส่ไข่ให้พี่สองฟองเลย จะได้บำรุงร่างกายหน่อย”

พี่สาวกลอกตาใส่ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมจู่ๆ น้องชายถึงได้เอาอกเอาใจขนาดนี้ เธอเดาถูกแน่ๆ น้องชายของเธอรู้อยู่แล้วตั้งแต่แรกว่าตอนจบของนิยายเป็นอย่างไร เพราะฉู่ขวงบอกไว้แล้ว

แต่ถึงอย่างไรนั่นก็เป็นผลงานของฉู่ขวง

เกี่ยวอะไรกับน้องชายของเธอด้วย?

หลินเซวียนเกรงใจ ไม่อย่างกล่าวโทษน้องชาย สุดท้ายก็ได้แต่บ่นออกมาด้วยความหงุดหงิด

“งั้นก็ใส่ผักเยอะๆ หน่อย แล้วนายก็มากินด้วยกันเลย!”

…

เอาเถอะ

กินก็ได้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน