Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1154

ตอนที่ 1154-2 เรื่องเล่าของเจ้าชาย (2)

ท่ามกลางความหดหู่

เหล่าผู้อ่านเต็มไปด้วยความโกรธแค้น

หูจีอ่านข้อความในกลุ่มแช็ต แล้วก็ถอนหายใจอย่างหมดแรง

จริงอยู่

ตั้งแต่ต้น สเนปเป็นคนเปิดเผยแผนของภาคีนกฟีนิกซ์ ทำให้โวลเดอมอร์รู้ว่าพวกเขากำลังจะเคลื่อนย้ายแฮร์รี่

นั่นเท่ากับว่าสเนปเป็นต้นเหตุทางอ้อมที่ทำให้ทั้งเฮ็ดวิกและมู้ดดี้ต้องตาย

แต่ก็อย่างที่คนในกลุ่มพูด

เฮ็ดวิกตายแล้ว มู้ดดี้ก็ตายแล้ว ต่อจากนี้น่าจะราบรื่นขึ้น

…

แล้วก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ

หลังจากนั้น เหตุการณ์ก็ราบรื่นขึ้นมาก

ไม่มีฝ่ายคนดีต้องสังเวยอีก

ฝ่ายร้ายอย่างหางหนอน ปีเตอร์ เพ็ตติกรูว์ก็ถูกโวลเดอมอร์ฆ่าทิ้ง!

แม้ก่อนตายจะดูเหมือนรู้สึกผิดและเสียใจต่อการทรยศพ่อแม่ของแฮร์รี่

แต่นั่นก็ไม่สามารถลบล้างความจริงที่ว่าเขาคือหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้พ่อแม่ของแฮร์รี่ต้องตาย!

‘ตายไปซะดีแล้ว!’

‘ฉันเกลียดที่สุดเลยพวกตัวร้ายที่ดันมาสำนึกผิดเอาตอนจบ แล้วทุกคนก็ให้อภัย’

‘หางหนอนสมควรตาย!’

‘เขาไม่ใช่แค่ทำลายครอบครัวของแฮร์รี่ แต่ยังฆ่าเซดริกด้วย!’

‘เลือกจะรับใช้โวลเดอมอร์ก็ต้องเตรียมใจไว้แบบนี้!’

‘สเนปตายหรือยัง?’

‘ตอนนี้ฉันรอแค่ให้สเนปรับกรรมเท่านั้น!’

‘ถึงแม้สเนปจะสำนึกผิดแบบหางหนอนปีเตอร์ เพ็ตติกรูว์ ฉันก็ไม่มีวันให้อภัย ยังไงเขาก็ต้องตาย!’

‘เขารู้สึกผิดด้วยเหรอ ยิ่งดีเลยที่เขาตาย!’

‘ให้ตายไปพร้อมความเสียใจเหมือนกับหางหนอนนั่นแหละ!’

ทุกคนสะสมความรู้สึกอัดอั้นไว้มากมาย และได้ปลดปล่อยมันออกมาบ้างเล็กน้อยผ่านการตายของหางหนอน

แต่ก็อย่างชัดเจน

ต้นตอแห่งความโกรธของทุกคนยังไม่ได้รับการคลี่คลาย

ถ้าวัดกันที่ระดับความเกลียดชังแล้ว สเนปแทบจะรั้งอันดับเดียวกับโวลเดอมอร์ผู้ชั่วร้ายเลยทีเดียว!

สำหรับเรื่องนี้ หูจีก็ได้แต่ถอนหายใจอีกครั้ง

…

การอ่านยังคงดำเนินต่อไป

ทุกครั้งที่มีจุดหักมุมสำคัญในพล็อต ก็จะเรียกอารมณ์ความรู้สึกที่รุนแรงจากผู้อ่านได้เสมอ

อย่างเช่นตอนที่สเนปกลายเป็นอาจารย์ใหญ่ของฮอกวอตส์

เป็นอาจารย์ใหญ่ที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์

แต่ผู้อ่านกลับไม่ยอมรับ

‘นี่คือผลตอบแทนจากการฆ่าดัมเบิลดอร์สินะ?’

‘เหอะๆ ’

‘อาจารย์ใหญ่ของฮอกวอตส์มีได้แค่ดัมเบิลดอร์เท่านั้น!’

‘หมอนี่จะตายเมื่อไหร่กัน?’

‘หืม?’

‘ให้ตายเถอะ!’

‘เจ้าแก่ฉู่ขวงนี่!’

‘ทำไมต้องมีคนตายอีกแล้ว!?’

พร้อมเสียงตะโกนอันสิ้นหวังของผู้อ่านมากมาย เอลฟ์ประจำบ้านอย่างด๊อบบี้ก็ได้สละชีวิตอย่างกล้าหาญเพื่อปกป้องแฮร์รี่ พอตเตอร์

เขาถูกเบลลาทริกซ์แทงทะลุอกระหว่างการต่อสู้!

ด๊อบบี้!

เอลฟ์ผู้เคยปรากฏตัวครั้งแรกในเรื่องด้วยความตั้งใจแน่วแน่ที่จะปกป้องแฮร์รี่ พอตเตอร์!

เอลฟ์ที่แฮร์รี่เคยช่วยให้เป็นอิสระ!

ในวินาทีสุดท้ายก่อนตาย

คำพูดสุดท้ายของด๊อบบี้คือ “แฮร์รี่…พอตเตอร์…”

นั่นเป็นคำพูดแรกที่เขาเอ่ยออกมาในวันที่พบกันครั้งแรก

ราวกับว่าทุกอย่างย้อนกลับไปสู่วันแรกที่ได้เจอกัน

แฮร์รี่เป็นผู้ลงมือขุดหลุมฝังศพให้ด๊อบบี้ด้วยตัวเอง

ฝังไว้ใกล้กับกระท่อมเปลือกหอยของบิลและเฟลอร์ พร้อมจารึกบนหลุมศพว่า [นี่คือที่พำนักของด๊อบบี้ เอลฟ์ผู้เป็นอิสระ]

ขณะนั้นเอง

ผู้อ่านทุกคนหัวใจสลาย!

‘เจ้าแก่ฉู่ขวง!’

‘ตกลงเขาคิดจะทำอะไรกันแน่!’

‘เฮ็ดวิกตายแล้ว มูดดี้ก็ตาย แล้วทำไมด๊อบบี้ต้องมาตายอีก!?’

‘ไหนบอกว่าจะให้ตายแค่เล่มละคนไง!?’

‘ขอร้องละ รักษาธรรมเนียมเถอะ ตายแค่คนเดียวก็พอแล้ว!’

‘นี่มันสามคนเข้าไปแล้วนะ!’

‘หรือในความคิดของเจ้าแก่ฉู่ขวง เพราะด๊อบบี้เป็นเอลฟ์ เฮ็ดวิกเป็นนกฮูก เลยไม่นับ?’

‘ใจพังหมดแล้ว!’

‘เริ่มไม่กล้าอ่านต่อแล้วนะเนี่ย!’

‘ต้องอ่านต่อ!’

‘จำเป็นต้องอ่าน!’

‘แสงแห่งความหวังมาแล้ว!’

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน