Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1155

ตอนที่ 1155 เขามีดวงตาเหมือนกับแม่ (1)

เพิ่งอ่านถึงบทที่ 32 ไปหมาดๆ ได้เห็นกับตาว่าสเนปถูกโวลเดอมอร์สังหารอย่างน่าสยดสยอง ผู้อ่านส่วนใหญ่ตื่นเต้นสุดๆ อย่างไม่ต้องสงสัยเลย!

‘ตายสมควรแล้ว!’

‘เสียดายอยู่อย่างเดียวคือคนที่ฆ่าสเนปไม่ใช่แฮร์รี่ พอตเตอร์!’

‘จริงด้วย’

‘ตายแบบนี้เลยหรือ คิดแล้วก็ยังเหมือนเขาได้ประโยชน์’

‘พอคิดถึงดัมเบิลดอร์ ฉันก็อยากให้สเนปตายทรมานกว่านี้อีก’

‘แต่ก็ต้องบอกว่าการตายแบบนี้มันอัปยศสุดๆ ’

‘แค่เข้าใจผิด โวลเดอมอร์ก็ฆ่าเขาได้หน้าตาเฉย’

‘คล้ายกับที่หางหนอนตายเลย”

‘ฉู่ขวงคงจะสื่อว่าคนชั่วต้องมีจุดจบแบบนี้สินะ’

‘สุดท้ายแล้วเขายังให้แฮร์รี่ดูความทรงจำอีกต่างหาก”

‘หมอนี่คงสำนึกผิดก่อนตาย หรือไม่ก็เกลียดโวลเดอมอร์มากจนอยากช่วยเหลือแฮร์รี่’

‘เชอะ’

‘ถึงจะช่วยแฮร์รี่ ผมก็ไม่มีวันมองเขาดีขึ้นหรอก’

‘ไหนดูหน่อยซิ ว่าความทรงจำของเขามีอะไรบ้าง’

…

เนื้อเรื่องไม่ได้ปล่อยให้ผู้อ่านต้องรอนานนัก

บทที่ 33 ‘เรื่องราวของเจ้าชาย’ เริ่มต้นขึ้น แฮร์รี่เข้าสู่ความทรงจำของสเนป

สิ่งที่ไม่มีผู้อ่านคนไหนคาดคิดก็คือ

คนแรกที่ปรากฏในความทรงจำของสเนป กลับกลายเป็นแม่ของแฮร์รี่ พอตเตอร์!

ลิลี่!

สเนปรักลิลี่ แม่ของแฮร์รี่งั้นเหรอ!?

หรือว่านั่นคือเหตุผลที่เขาเกลียดแฮร์รี่ใช่ไหม?

เพราะรักจึงแปรเปลี่ยนเป็นความเกลียด?

เพราะเขาไม่ได้ลิลี่มาครอบครอง?

และไม่เพียงเท่านั้น

ในความทรงจำยังเผยให้เห็นครอบครัวของสเนปอีกด้วย

เขาเกิดมาในครอบครัวที่ไม่ได้อบอุ่น พ่อแม่ทะเลาะกันอยู่เนืองนิตย์

ความขัดแย้งเหล่านั้นได้ทิ้งบาดแผลลึกในใจของเขา

และเรื่องราวความแค้นระหว่างสเนปกับเจมส์ พอตเตอร์ พ่อของแฮร์รี่

ก็ปรากฏให้เห็นในความทรงจำนั้นด้วย

ที่แท้

เหตุผลที่ลิลี่เลือกเจมส์ และหันหลังให้กับสเนป

เป็นเพราะการตัดสินใจของสเนปที่เลือกเดินตามโวลเดอมอร์ จึงทำให้จากที่เคยเป็นเพื่อนรักวัยเด็กกลายเป็นทางใครทางมัน

แต่สิ่งที่สเนปไม่เคยคาดคิดมาก่อนก็คือ

เพราะเขาเป็นคนเปิดเผยคำทำนายเกี่ยวกับแฮร์รี่ พอตเตอร์ให้โวลเดอมอร์รู้ โวลเดอมอร์จึงตัดสินใจฆ่าลิลี่!

ท่ามกลางความเสียใจและสำนึกผิด

สเนปจึงไปหาดัมเบิลดอร์ เอ่ยด้วยเสียงแหบพร่า

“ขอให้เธอ…ขอให้พวกเขาปลอดภัย…ได้โปรดเถอะ!”นั่นคือจุดเริ่มต้นของสายลับสองหน้าใช่ไหม?

สเนปที่เคยสนับสนุนอุดมการณ์ของโวลเดอมอร์และเลือกเดินตาม

แต่ในตอนนี้

เพราะลิลี่ เขากลับหันหลังให้โวลเดอมอร์

และขอร้องให้ดัมเบิลดอร์ช่วยเหลือ

ดัมเบิลดอร์จ้องมองชายที่กำลังร้องขอความช่วยเหลือตรงหน้า

แล้วถามว่า

แล้วในสิ่งแลกเปลี่ยน คุณจะทำอะไรให้ผมได้บ้าง เซเวอร์รัส?”

“ละ…แลกเปลี่ยน?”

สเนปถึงกับพูดไม่ออกเมื่อได้ยินคำถามนั้น

แฮร์รี่คิดว่าเขาจะค้าน ทุกคนก็คงคิดแบบเดียวกัน

แต่หลังจากเงียบไปนานมาก สเนปกลับพูดว่า “อะไรก็ได้ทั้งนั้น”

น่าเสียดาย

แม้จะพยายามถึงเพียงนี้สเนปก็ยังไม่อาจหยุดยั้งโศกนาฏกรรมนั้นได้อยู่ดี

เดิมทีดัมเบิลดอร์สามารถช่วยเหลือทุกอย่างให้สำเร็จได้

แต่แฮร์รี่กับพ่อแม่ของเขากลับไว้ใจคนผิด ถูกโดยเพื่อนสนิทของเจมส์อย่างหางหนอนหักหลังลิลี่จึงต้องตายในที่สุด

ผ่านสายตาของแฮร์รี่

ภาพในความทรงจำย้อนกลับไปยังห้องทำงานของดัมเบิลดอร์

แฮร์รี่ได้ยินเสียงที่น่าสะพรึงกลัว คล้ายเสียงสัตว์ป่าที่บาดเจ็บกำลังคร่ำครวญ

สเนปนั่งจมอยู่ในเก้าอี้

ส่วนดัมเบิลดอร์ยืนมองเขาด้วยสายตาเย็นชาอยู่ข้างๆ

ผ่านไปครู่หนึ่ง

สเนปเงยหน้าขึ้น

สีหน้าเหมือนคนที่แบกรับความทุกข์มานานนับร้อยปี

“ผมนึกว่า…คุณจะ…ปกป้องเธอได้…”

“พวกเขาไว้ใจคนผิด แต่ลูกชายของพวกเขาก็ยังรอดชีวิต”“มันจบแล้ว…เธอตายแล้ว…”

“คุณเสียใจไหม เซเวอร์รัส?”

“ผมยอมให้เป็นผม…ที่ตายแทนได้…”

“แต่ตอนนี้คุณเป็นแบบนี้แล้ว จะมีประโยชน์อะไรอีก ถ้าคุณรักลิลี่จริงๆ ถ้าคุณรักเธอจริงๆ คุณก็ควรรู้ว่าหลังจากนี้ คุณควรเดินไปบนเส้นทางไหน”

สเนปจมอยู่ในความเจ็บปวดมืดมน

คำพูดของดัมเบิลดอร์ราวกับผ่านไปนานแสนนานกว่าจะเข้าไปถึงหัวใจของเขา

สเนปตอบตกลงว่าจะปกป้องแฮร์รี่ พอตเตอร์ตลอดไป

แต่เขาก็เสนอเงื่อนไขบางอย่างขึ้นมาด้วย…

“ก็ได้…ก็ได้…แต่อย่าบอกใครเด็ดขาด ดัมเบิลดอร์! นี่ต้องเป็นความลับระหว่างเราสองคนเท่านั้น!”

“คุณต้องการให้ผมสาบาน ว่าจะไม่มีวันบอกเขา…ว่าตัวตนที่แท้จริงของคุณเป็นยังไง?”

ดัมเบิลดอร์ถอนหายใจ มองใบหน้าของสเนปที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและตื่นตระหนก “ถ้าคุณยืนยันแบบนั้นละก็…”

…

ความทรงจำได้เปิดเผยอดีตที่ถูกซ่อนไว้

เมื่อเรื่องราวในวันวานถูกเปิดเผยทั้งหมด หูจี๋ที่กำลังถือแฮร์รี่ พอตเตอร์ กับเครื่องรางยมทูตไว้แน่น ดวงตาของเขาราวกับกำลังลุกเป็นไฟ เขาจ้องตัวอักษรทุกตัวบนหน้าหนังสือแน่นจนดูเหมือนว่าความร้อนจากสายตาจะเผากระดาษจนมอดไหม้ได้!

ในเวลาเดียวกัน

ผู้อ่านนับไม่ถ้วนต่างก็ตกตะลึง!

ความโกรธที่สุมอกเพิ่งได้รับการระบายออกจากการตายของสเนป แต่ในขณะนี้กลับมีอารมณ์ที่ลึกซึ้งยิ่งกว่ากำลังก่อตัวขึ้นในใจ

เบื้องหน้าของหนังสือ

ใบหน้ามากมายนับไม่ถ้วนที่ก่อนหน้านี้เต็มไปด้วยความโกรธหรือความสะใจ ค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นความสับสน

ความเชื่อมั่นบางอย่างที่ยึดมั่นมาตลอดกลับสั่นคลอนขึ้นอย่างกระทันหัน

สเนป…

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน