Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 133

ตอนที่ 133 รสอะไรกลิ่นอะไร

ตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอมฤดูร้อน ไม่เพียงนักศึกษาได้หยุด อาจารย์และผู้สอนมหาวิทยาลัยเองก็ต้อนรับวันหยุดพักผ่อนซึ่งหาได้ยากยิ่ง

ช่วงเวลาพักผ่อนทำอะไรน่ะเหรอ

แน่นอนว่าดูรายการโทรทัศน์น่ะสิ

รายการที่เหล่าคณาจารย์ของวิทยาลัยศิลปะฉินโจวเลือกดูก็คือรายการสะพรั่ง

หนึ่งก็เพราะนี่เป็นรายการที่โด่งดังที่สุดในตอนนี้ สองก็เพราะผู้เข้าแข่งขันในรายการที่ชื่อซย่าฝานนั้นเป็นนักศึกษาของวิทยาลัยศิลปะฉินโจว

แน่นอนว่าทุกคนต่างก็คอยส่งแรงเชียร์ให้ซย่าฝาน

เมื่อดูจบแล้ว บรรดาคณาจารย์สาขาการประพันธ์ของวิทยาลัยศิลปะฉินโจวก็ตะลึงงันไป

โดยเฉพาะหวาลี่ อาจารย์ที่ปรึกษาเซคห้าสาขาการประพันธ์เพลง

ทันทีที่เธอได้ฟัง ก็รู้ทันทีว่าเพลงที่ซย่าฝานร้องก็คือเพลงความฝันแรก

แต่นี่ก็ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ

ประเด็นสำคัญก็คือ ซย่าฝานบอกว่าเพลงนี้เป็นเพลงของเซี่ยนอวี๋?

หวาลี่โมโหขึ้นมา!

เธอเปิดกลุ่มแช็ตใหญ่ของสาขาการประพันธ์เพลง พิมพ์ต๊อกแต๊กๆ ก่อนจะส่งไปหลายข้อความ

‘พวกคุณดูสะพรั่งรอบตัดสินหรือเปล่า!’

‘เกินไปแล้ว เกินไปแล้ว!’

‘ซย่าฝานถึงกับบอกว่าเพลงนี้เป็นของเซี่ยนอวี๋ นี่มันเพลงของหลินเยวียนชัดๆ!’

‘โมโหจนตัวสั่น หัวร้อนแต่หัววันเลย!’

‘@ทุกคน วิทยาลัยศิลปะฉินโจวเป็นสถาบันเก่าแก่ จะต้องช่วยหลินเยวียนทวงคืนความยุติธรรมนะคะ!’

‘…’

ในกลุ่มเงียบกริบไปอย่างแปลกประหลาดอยู่หลายวินาที

ที่ปรึกษาเซค 4 ‘อาจารย์หวาลี่ไม่รู้สึกว่าตัวเองเกินไปหรอกเหรอคะ’

ที่ปรึกษาเซค 2 ‘อวดเบ่งชัดเจนมาก’

ที่ปรึกษาเซค 1 ‘อาจารย์หวาลี่ คุณลีฟกลุ่มเองดีมั้ยครับ’

อาจารย์จิน ‘หลินเยวียนก็คือเซี่ยนอวี๋เองเหรอ ถึงว่าสิเพลงของเขาชนะโจวอวี๋ได้สบายๆ’

ที่ปรึกษาเซค 6 ‘โจวอวี๋? ใครเหรอครับ’

อาจารย์หลี่สาขาการประพันธ์เพลง ‘ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ! วิทยาลัยเราก็เก็บเงียบเชียวนะ!!!’

อาจารย์หวังวิทยาลัยศิลปะฉินโจว ‘วิทยาลัยศิลปะฉินตง ตายสะนะ!’

อาจารย์หวังวิทยาลัยศิลปะฉินโจว ‘ซะ*’

อาจารย์จางสุดหล่อ ‘ผมเพิ่งดูบันทึกคะแนนสอบ ข้อสอบเรื่องเพลงชีวิตดั่งมวลผกายามคิมหันต์ผมเหมือนจะไม่ให้เขาผ่าน’

หวาลี่ ‘…’

เธอหยิกขาตัวเอง ทั้งตบหน้าตัวเองเบาๆ ก่อนจะส่งข้อความไปใหม่ ‘อ๊าาาาาา! ขอโทษนะคะทุกคน! ฉันโง่มาก! หลินเยวียนก็คือเซี่ยนอวี๋! เซี่ยนอวี๋ก็คือหลินเยวียน! ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง!’

คุณเพิ่งรู้เหรอ

ทุกคนจนคำพูด

ในตอนนั้นเอง อาจารย์ซือเฉิงก็มาตอบ ‘@ทุกคน ในเมื่อพวกคุณรู้กันแล้ว ผมเองก็จะไม่ปิดบัง เรื่องที่ว่าหลินเยวียนคือเซี่ยนอวี๋หวังว่าพวกคุณจะไม่แพร่งพรายออกไป หลินเยวียนไม่ชอบถูกโลกภายนอกสนใจและรบกวน พวกคุณเป็นอาจารย์ จะต้องให้พื้นที่ส่วนตัวที่เงียบสงบกับเขา!’

‘รับทราบ!’

‘รับทราบ!’

‘รับทราบ!’

ขณะนั้นเอง อาจารย์ที่ปรึกษาเซคสามก็เอ่ยแทรกขึ้นมา ‘งั้นเรื่องที่หลินเยวียนคือเซี่ยนอวี๋ ตอนนี้ก็น่าจะไม่ได้มีแค่พวกเราที่รู้ วิทยาลัยศิลปะฉินตงเองก็รู้เหมือนกัน!’

‘ตลกแล้ว!’

ครั้งนี้หวาลี่มีปฏิกิริยาตอบสนองเร็วมากพอ ‘น่ากลัวว่าวิทยาลัยศิลปะฉินตงคงปิดปากเงียบกว่าพวกเราซะอีก ถ้าพูดออกไปว่าหลินเยวียนคือเซี่ยนอวี๋ จะไปมีผลดีอะไรกับพวกเขาล่ะคะ’

ทุกคน ‘…’

อาจารย์ที่ปรึกษาเซคเจ็ด ‘ปัญหาที่ฉันกังวลในตอนนี้ก็คือหลังจากนี้@อาจารย์หวาลี่จะสอนยังไง เซี่ยนอวี๋เข้าเรียนวิชาสาขาของอาจารย์หวาลี่ พวกคุณสองคนสรุปแล้วใครสอนใคร’

หวาลี่ ‘…พอได้แล้วค่ะ!’

หวาลี่ ‘เขาอยากไปเป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยนที่ฉีโจว ไม่สิ เขาต้องได้เป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยนที่ฉีโจว!’

ใช่แล้ว

ในกลุ่มแช็ตใหญ่ของสาขาการประพันธ์เพลงวิทยาลัยศิลปะฉินตง

สถานการณ์นั้นคล้ายคลึงกับในกลุ่มแช็ตใหญ่ของสาขาการประพันธ์เพลงวิทยาลัยศิลปะฉินโจว

ทว่าความรู้สึกของเหล่าคณาจารย์ของวิทยาลัยศิลปะฉินตงในตอนนี้กลับแตกต่างกัน พวกเขาไม่ได้รู้สึกว่าข่าวใหญ่นี้น่าดีใจตรงไหน

‘นักศึกษาของวิทยาลัยศิลปะฉินโจวคนนั้นคือเซี่ยนอวี๋!’

‘เหมือนว่าจะชื่อหลินเยวียน’

‘ครั้งก่อนพวกเรายังเอาผลงานของโจวอวี๋ไปโชว์ถึงที่???’

‘โจวอวี๋จะไปสู้เซี่ยนอวี๋ได้ยังไง!’

‘แย่แล้วๆ ผมรู้สึกawkwardมากเลย หลังจากนี้คงไม่มีหน้าไปเจอพวกวิทยาลัยศิลปะฉินโจวแล้ว’

‘วิทยาลัยศิลปะฉินโจวแกงเราหนักมาก!’