Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 143

ตอนที่ 143 ขอโทษก็แล้วกันนะที่เกิดมา

แผนกประพันธ์เพลงชั้นสองของสตาร์ไลท์มิวสิก

ทุกคนอ่านข้อความที่ผู้จัดการส่งเข้ามาในกลุ่ม หัวคิ้วก็ขมวดมุ่นเสียยิ่งกว่าเดิม

ถูกผู้ว่าจ้างกดขี่ข่มเหงให้เรียกท่านพ่อน่ะหรือ พวกเรายอมแล้วละ

ก็ได้เงินไม่ใช่หรือ

ไม่เห็นจะน่าอายตรงไหน!

แต่ผู้จัดการเอาอะไรมาบอกให้พวกเราเรียกตัวแทนหลินว่าท่านพ่อ!

แค่มาจากสำนักงานใหญ่?

แค่ตำแหน่งเทียบเท่ากับกรรมการผู้จัดการ เท่ากับเป็นบอสของบริษัทย่อย?

ไม่ยอมซะหรอก!

ไม่มีใครยินยอม

เพราะในดินแดนอันมีนามว่าฉีโจวแห่งนี้ ท่านพ่อผู้ว่าจ้างยิ่งใหญ่ค้ำฟ้ามากเกินพอแล้ว!

นี่เป็นทัศนคติของกลุ่มคนที่สมองทำงานหนัก

ส่วนกลุ่มที่ไม่ได้คิดมาก กลับสวมหูฟังเรียบร้อย พร้อมกับเปิดฟังเพลงยุทธจักรยิ้มเย้ย

ขณะเดียวกันนั้นเอง

กู้ตงก็กลับไปยังห้องทำงาน เปิดฟังเพลงนี้

ผ่านไปหลายนาที

กู้ตงก็ถอดหูฟังออกด้วยการเคลื่อนไหวราวเครื่องจักรกล ในใจปั่นป่วนไปหมด

เมื่อก้มหน้าอ่านในกลุ่มที่เธอเพิ่งลากเมื่อครู่

ในกลุ่มไม่มีใครพูดอะไร

เมื่อเปิดดูอีกครั้ง ใน ‘กลุ่มปลอม’ ซึ่งมีหลินเยวียนอยู่นั้น ข้อความกลับเพิ่มเป็น 99+

‘@ตัวแทนหลิน สุดยอดไปเลย!’

‘โอ๊วววววว ตัวแทนหลินโหดเกินไปแล้ว!’

‘ตัวแทนหลิน ได้โปรดรับฉันเป็นแฟนคลับด้วยค่ะ!’

‘เมื่อกี้ในแผนกเราเหมือนจะมีคนพูดว่าเพลงที่ตัวแทนหลินเขียนออกมาในเวลาอันสั้นต้องใช้การไม่ได้แน่ ผมในฐานะหัวหน้าแผนกประพันธ์เพลง ตอนนั้นก็เลยตอบโต้เขาไปด้วยความโกรธ ตัวแทนหลินคุณเป็นคนทำดนตรีจากมาตุภูมิแห่งดนตรี ไหนเลยจะมีใครกล้าคลางแคลง ผลสุดท้ายเจ้านั่นฟังเพลงจบแล้วก็ยอมแพ้ราบคาบ แถมถูกผมอบรมไปยกนึงด้วย’

‘หัวหน้าลองดูว่ามีเศษอะไรหล่นหรือเปล่าคะ’

‘มีคนกล้าตั้งแง่กับตัวแทนหลินด้วยเรอะ เบื่อโลกแล้วสินะ ใครไม่รู้บ้างว่าที่ตัวแทนหลินถูกส่งมาที่บริษัทเราก็เพื่อกอบกู้โลก พวกนายปฏิบัติต่อฮีโร่แบบนี้ได้ยังไงกัน’

‘…’

กู้ตงอ่านข้อความในกลุ่ม ก็เลือดเดือดขึ้นหน้าขึ้นมาทันที แทบอยากทุบหลังคนพวกนี้ให้รู้แล้วรู้รอด

ยังมีความละอายกันอยู่ไหมหา!

อีกอย่าง ออเดอร์นี้ยังไม่ได้ปิดดีลเลยนะ!

เจ้าพวกขี้ประจบ พวกชอบยกยอปอปั้นแบบนี้ ทำให้บริษัทขายหน้าจริงเชียว!

เธอทนไม่ไหวแล้ว จึงพิมพ์ลงไปด้วยโทสะพลุ่งพล่าน

‘ก่อนหน้านี้คนที่คลางแคลงตัวแทนหลิน รู้ตัวเองดีนะคะ ไปเขียนเรียงความสำนึกผิดสามพันตัวอักษรมาให้ฉันอ่าน ตัวแทนหลินเป็นหัวหน้าที่ยอดเยี่ยม พวกคุญต้องสำนึกไว้ว่าต้องเก็บแต้มบุญสักแปดชาติได้กว่าจะโชคดีขนาดนี้!’

ก่อนหน้านี้คนเปิดประเด็นก็คือคุณไม่ใช่หรือไง

ในที่สุดก็มีคนเขียนในอีกกลุ่มหนึ่ง

‘พวกนายนี่ใช้ไม่ได้เลย’

‘เสี่ยวกู้ตง ก่อนหน้าที่เธอเองก็ไม่เชื่อ’

‘แล้วก็หัวหน้า คุณน่ะนำทีมบอกก่อนเลยว่าตัวแทนหลินทำออเดอร์นี้ไม่ได้หรอก ผมจำได้ว่าหัวหน้ายังพูดอีกว่าถ้าออเดอร์นี้สำเร็จจะกินคีย์บอร์ด’

‘จะกินยังไงล่ะ จะให้จิ้มซอสถั่วลิสงหรือซอสเนื้อวัว? ตุ๋นน้ำแดงหรือนึ่งดีล่ะ?’

‘ก็พอกันนั่นแหละ ใครจะไปคิดล่ะว่านักแต่งเพลงมือทองของฉินโจวจะโหดขนาดนี้’

‘แม่เจ้าโว้ย ฉันเพิ่งเห็นกับตาก็วันนี้แหละว่าเทพเจ้าที่แท้จริงคืออะไร’

‘ไม่ใช่นักแต่งเพลงมือทองของฉินโจวโหดหรอก นายไปสุ่มเลือกมือทองจากฉินโจวมาสักคน ก็ใช่ว่าเขาจะทำออเดอร์เสร็จได้ในเวลาสั้นๆ ขนาดนนี้ พวกเราเจอเทพตัวจริงแล้ว’

‘ฉันคิดว่างานนี้จะต้องถึงมืออาจารย์หยางซะอีก’

‘ก่อนหน้านี้ที่อาจารย์หยางจงหมิงอยู่ฉีโจว พวกเราก็แทบจะไม่ได้ขอร้องให้เขาช่วยเลย ฝีมือเด็ดขาดมั่นคง ปิดได้ทุกดีล แต่ก็ไม่ได้เร็วขนาดนี้ใช่มั้ยล่ะ’

‘…’

คนกลุ่มนี้ตกตะลึงเข้าจริงๆ แล้ว!

ที่บอกว่าเพลงยุทธจักรยิ้มเย้ยดีหนักหนา เพลงนี้คุณภาพไม่เลวก็จริง แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นทำให้ทุกคนต้องยกย่องสรรเสริญ

ความน่ากลัวที่แท้จริงก็คือ…

ความเร็วในการสร้างสรรค์บทเพลงนี้ผิดมนุษย์มนาไปแล้ว!