Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 163

ตอนที่ 163 มัจฉาแหวกว่ายในห้วงมหรรณพ

ช่วงเย็น หลินเยวียนกลับมายังที่พัก

เขาถือเอกสารอยู่ในมือ เป็นเงื่อนไขและข้อกำหนดของออเดอร์ใหม่

แน่นอนว่าเนื้อหามีความยาวหลายพันตัวอักษร แต่เมื่อหลินเยวียนอ่านเงื่อนไขจบก็พบว่าประเด็นสำคัญอยู่ที่หนึ่งประโยค

‘เขียนเพลงออกมาให้เข้ากับสไตล์ของนักร้องสุ่ยอวิ๋น’

พูดเพียงอย่างเดียวก็ง่ายอยู่หรอก

เมื่อลงมือทำแล้วกลับยากเย็นทีเดียว

แต่นี่ก็ไม่ใช่ปัญหาที่หลินเยวียนจำเป็นต้องขบคิด

เขาเพียงเอ่ยเรียกระบบด้วยความเคยชิน เช่นเดียวกับสองออเดอร์สั่งทำก่อนหน้านี้

ทว่าสิ่งที่อยู่เหนือความคาดหมายของหลินเยวียนก็คือ ระบบถึงกับไม่ตอบสนองต่อคำขอของหลินเยวียนในทันที

“ติ๊งต่อง!”

“เพราะช่วงนี้การสั่งทำเพลงของโฮสต์นั้นมีความถี่สูง จนเป็นที่สงสัยว่าจะพึ่งพาการสร้างสรรค์ผลงานของระบบมากเกินไป ระบบจึงจะเปิดคลังเพลงให้โฮสต์เป็นการชั่วคราว เพื่อให้โฮสต์ได้เลือกผลงานจากในคลังด้วยตัวเอง โดยผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นโฮสต์จะต้องแบกรับไว้เอง”

หลินเยวียนอึ้งไป

ให้ฉันเลือกเพลงเอง?

แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกโกรธเคืองกับการตัดสินใจของระบบ ยิ่งไปกว่านั้นในช่วงนี้เขาได้เรียนความรู้ด้านการประพันธ์เพลงจากการ์ดตัวละครหยางจงหมิงมากขึ้น จากการถ่ายทอดวิชาความรู้โดยตรงจากบุคคลระดับพ่อเพลง หลินเยวียนรู้สึกว่าความเข้าใจที่ตนมีต่อดนตรีนั้นพัฒนาไปอีกขั้น

“หมายความว่าคนที่ตัดสินใจจะไม่ใช่ระบบอีกต่อไป แต่เป็นตัวฉันเอง?” หลินเยวียนเอ่ยถาม

ระบบตอบ “ใช่แล้ว”

หลินเยวียนใคร่ครวญดู

เพลงที่ระบบเลือกมาคล้ายกับว่าจะตรงใจผู้ว่าจ้างไปทุกครั้ง นี่ก็เป็นความสามารถอย่างหนึ่ง

เมื่อไม่มีคำใบ้จากระบบ ตนจะสามารถเลือกบทเพลงที่สอดคล้องกับเงื่อนไขในการสั่งทำของผู้ว่าจ้างได้ไหมนะ

“คลังเพลงเปิดออกแล้ว”

ทันใดนั้นระบบก็แจ้งเตือน

หลินเยวียนรู้สึกว่าจู่ๆ สมองของตนก็เชื่อมโยงเข้ากับคลังเพลงของระบบ สามารถฟังได้ทุกเพลงที่มีอยู่บนดาวโลก ข้อมูลของบทเพลงเหล่านี้ก็สามารถปรากฏขึ้นในสมองของหลินเยวียนได้อย่างชัดเจนเช่นเดียวกัน

ในตอนนั้นหลินเยวียนก็พูดขึ้นมา “นายไม่กลัวว่าฉันจะจำเพลงออกไปจากคลังเพลงเหรอ”

“เดี๋ยวก็บล็อกได้” คำตอบของระบบช่างรัดกุม

หลินเยวียนไม่ได้รู้สึกแปลกใจ

เขาไม่ได้ตัดสินใจเลือกเพลงทันที และไม่ได้หวนระลึกถึงบทเพลงสุดคลาสสิกบนโลก แต่กลับเปิดคอมพิวเตอร์บนโต๊ะในห้องนอน ฟังเพลงของสุ่ยอวิ๋น ระหว่างนั้นก็สืบค้นข้อมูลของสุ่ยอวิ๋นไปพลาง

อาชีพหลักของสุ่ยอวิ๋นคือนักร้อง

ขณะเดียวกันเธอก็เป็นนักแสดงด้วย

เธอเคยให้สัมภาษณ์ต่อสาธารณะ อธิบายถึงเหตุผลที่ตนเป็นนักร้อง บางครั้งก็ไปแสดงซีรีส์ด้วย

นั่นเป็นเพราะเธอรู้สึกว่าเทคนิคในการควบคุมอารมณ์ของนักแสดงนั้นควรค่าแก่การเรียนรู้ นอกจากนั้นแล้วการควบคุมอารมณ์นี้มีส่วนช่วยในการร้องเพลงมากเช่นกัน

นี่เป็นจุดเด่นของสุ่ยอวิ๋น

เธอเชี่ยวชาญในการเข้าถึงอารมณ์ของบทเพลง

ก็เหมือนกับการเขียนบทความ จะต้องหามุมมองในการเขียน ทั้งยังต้องใช้ลีลาและกลบทในการถ่ายทอด สุ่ยอวิ๋นเป็นยอดฝีมือในด้านนี้

เธอโดดเด่นในการจับจุดหักมุมของเพลง ผ่านวิธีการขับร้องของตนเอง เปรียบได้กับกลวิธีในการเขียนของนักเขียน เพื่อนำเสนอและถ่ายทอดผลงานออกมาได้อย่างชัดเจน

นี่เป็นความสามารถในการควบคุมอย่างหนึ่ง

ไม่ว่าจะเป็นเสียงหรืออารมณ์

ทำไมนักร้องที่มีเสียงสูงทรงพลังบางคนถึงเข้าถึงผู้ฟังไม่ได้น่ะหรือ?

เพราะนักร้องขาดการจัดการและควบคุม พลอยให้การถ่ายทอดอารมณ์กลายเป็นระบายอารมณ์

ทว่าความสามารถในการร้องเพลงของสุ่ยอวิ๋น ไม่นับว่าโดดเด่นกว่าคนอื่นในบรรดานักร้องหญิง แต่การถ่ายทอดอารมณ์ของเธอและทักษะในการแสดงที่มีเฉพาะตัวนั้นไม่เป็นสองรองใคร

นี่ไม่ได้เป็นข้อสรุปที่หลินเยวียนได้มาหลังจากที่หาข้อมูลเพียงอย่างเดียว ขณะเดียวกันนั้นเขาก็อนุมานได้จากการฟังเพลงของสุ่ยอวิ๋นด้วย

เขารู้สึกว่าคนคนนี้พิเศษมากทีเดียว

ก่อนหน้านี้ล้วนเป็นระบบซึ่งเลือกเพลงที่ดีออกมาให้หลินเยวียนภายในหนึ่งนาที

ครั้งนี้ระบบประท้วงหยุดงาน หลินเยวียนจึงเลือกเพลงเอง ฉะนั้นแล้วลำพังการทำการบ้านก่อนตัดสินใจก็เสียเวลานานมากแล้ว ยังดีที่ช่วงนี้เซวียเหลียงไม่ได้มาเรียนประพันธ์เพลงกับหลินเยวียนทุกวันแล้ว

ตอนนี้เซวียเหลียงเริ่มประจัญหน้ากับศึกจริงแล้ว

ดังนั้นหลินเยวียนจึงสอนเขาเพียงช่วงวันเสาร์อาทิตย์ก็พอแล้ว

ตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันศุกร์ หลินเยวียนจึงใช้การ์ดตัวละครเสียเอง

ถึงอย่างไรเวลาที่เขาใช้การ์ดตัวละครสอนตัวเอง ก็ใช้เวลาแค่วันละสองนาที ไม่ได้เสียเวลาแต่อย่างใด

“เลือกเพลงมีข้อจำกัดเรื่องเวลามั้ย”

“โฮสต์มีเวลาเลือกเพลงมากพอ”

หลินเยวียนเข้าใจแล้ว ในเมื่อไม่มีข้อจำกัดเรื่องเวลา เขาก็ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนตัดสินใจ ฟังเพลงอีกสักหน่อยแล้วค่อยตัดสินใจจะแม่นยำมากกว่า

นอกจากนั้น ในออเดอร์ยังระบุหมายเหตุพิเศษเอาไว้ ตัวอย่างเช่นบอกว่าทางที่ดีขอให้เพลงของสุ่ยอวิ๋นในครั้งนี้แตกต่างจากก่อนหน้า แต่ไม่ให้ทิ้งเอกลักษณ์ด้านการขับร้องเฉพาะตัวของสุ่ยอวิ๋น เป็นต้น

ยังมีจุดเด่นอีกข้อหนึ่ง

เป็นจุดเด่นที่มีความเป็นฉีโจวสุดๆ นั่นก็คือการขับร้องบทเพลง ที่จำเป็นต้องใช้ภาษาฉี!

ดังนั้นหลินเยวียนจะไม่พิจารณาเพลงภาษากลางเลย

ไม่อย่างนั้นจะต้องมาขบคิดเรื่องการเขียนเนื้อเพลงอีก ในใจของเขาไม่อยากแก้ต้นฉบับแบบนั้น นอกเสียจากว่าเนื้อเพลงของต้นฉบับจะแย่จริงๆ

“งั้นก็เพลงนี้แหละ”

คลังเพลงบนโลกเปิดกว้างแล้ว หลินเยวียนก็ต้องถือโอกาสนี้ใช้งานให้เต็มที่สักหน่อย

หลังจากอาบน้ำแปรงฟันแล้ว

หลินเยวียนล้มตัวนอนบนเตียง ออกคำสั่งในใจ “เจ้าหนู เล่นเพลงของโจวเจี๋ยหลุน[1]หน่อย”

“ฉันไม่ได้ชื่อเจ้าหนูสักหน่อย”

ระบบเถียงกลับ ก่อนจะเปิดเพลง

แน่นอนว่าโจวเจี๋ยหลุนไม่มีความเกี่ยวข้องกับการเลือกเพลงในครั้งนี้

สุยอวิ๋นไม่ใช่นักร้องแนวนี้

หลินเยวียนแค่อยากฟังเพลงของโจวเจี๋ยหลุนก็เท่านั้น

ตอนนี้ระบบก็คือแอปพลิเคชันฟังเพลงของเขา คุณภาพของเพลงคมชัดเยี่ยมยอดยิ่งกว่าหูฟังราคาหลายหมื่นหยวนซะอีก