Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 180

ตอนที่ 180 ผู้(กำกับ)ช่วยงาน

ทุกสิ่งพร้อมสรรพ ขาดก็เพียงลมบูรพา[1]!

วันต่อมาหลินเยวียนก็ได้พบกับโปรดิวเซอร์ที่เหล่าโจวจัดหามาให้

เดิมทีเหล่าโจวอยากช่วยหลินเยวียนหาผู้กำกับด้วย แต่หลินเยวียนกลับปฏิเสธทันควัน

เขาอยากเป็นคนเลือกผู้กำกับและนักแสดงด้วยตนเอง

เหล่าโจวใคร่ครวญสักพัก ก่อนจะตอบตกลง

ไม่ใช่ว่าสถานะความเป็นนักเขียนบทของหลินเยวียนสูงส่งล้นฟ้าอะไรหรอก

อันที่จริงทุกคนมองเรื่องถ่ายภาพยนตร์ของหลินเยวียนเป็นการเล่นเกมเป็นเพื่อนพ่อเพลงตัวน้อยคนนี้

ในเมื่อเป็นเพียงการเล่นเกม ไหนเลยจะต้องจริงจังด้วยเล่า?

แต่ถึงอย่างนั้นก็ใช่ว่าทุกคนจะไม่เอาจริงเอาจัง

อย่างน้อยโปรดิวเซอร์ที่เหล่าโจวจัดหามาให้หลินเยวียนก็จริงจังมากทีเดียว

โปรดิวเซอร์มีชื่อว่าเสิ่นชิง

เดิมทีสตาร์ไลท์ก็มีแผนกภาพยนตร์อยู่แล้ว เสิ่นชิงเป็นบุคลากรระดับกลางตัวเล็กๆ ในแผนกภาพยนตร์ของสตาร์ไลท์

เพียงแต่ระยะนี้สตาร์ไลท์ดึงคนสายภาพยนตร์มาเต็มไปหมด รวมไปถึงโปรดิวเซอร์ฝีมือดีอีกหลายคน

ฉะนั้นความสำคัญของเสิ่นชิงในแผนกภาพยนตร์จึงถูกกลุ่มคนที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ดึงไปทันที

แต่เสิ่นชิงก็ทำอะไรไม่ได้

เพราะกลุ่มคนเหล่านั้นมีคุณบัติและความสามารถเหนือกว่าเขาจริงๆ

เมื่อเทียบกันแล้ว ความสำคัญของเสิ่นชิงนั้นไม่มากพอให้เอ่ยถึงด้วยซ้ำ

หลังจากบริษัทเตรียมการเรื่องอัสนีบาต ทีมโปรดิวเซอร์ส่วนมากก็ถูกคนกลุ่มนั้นครอบครอง เสิ่นชิงพยายามอยู่นานก็ไม่สามารถเบียดเข้าไปยืนอยู่ในนั้นได้

บังเอิญหลินเยวียนจะถ่ายทำภาพยนตร์พอดี เหล่าโจวจึงส่งเสิ่นชิงซึ่งตกรอบจากการคัดเลือกให้เข้าร่วมงานกับเรื่องอัสนีบาตมา

แม้ว่าทุกคนต่างคิดไปในทางเดียวกันแล้วว่าหลินเยวียนกำลังเล่นสนุก แต่เสิ่นชิงนั้นได้นั่งตำแหน่งโปรดิวเซอร์เป็นครั้งแรก เขามองว่าครั้งนี้เป็นโอกาสอันล้ำค่าในการฝึกปรือฝีมือ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้มีท่าทีไม่พอใจแต่อย่างใด

ถึงยังไงเขาก็เข้าร่วมทีมงานเรื่องอัสนีบาตไม่ได้อยู่ดี

ได้โอกาสนั่งแท่นโปรดิวเซอร์มาฟรีๆ แบบนี้ จะไม่ให้ดีใจได้เหรอ

ฉะนั้นแล้วในเย็นวันที่เสิ่นชิงได้รับบทภาพยนตร์ของหลินเยวียนมา จึงเริ่มสร้างตารางชุดหนึ่งอย่างตั้งอกตั้งใจ พร้อมทั้งนำไปให้หลินเยวียนในวันต่อมา

ปรากฏว่าครั้งแรกที่เสิ่นชิงเห็นหลินเยวียน ก็พลันตะลึงงันไป เพราะหลินเยวียนกำลังนั่งอยู่ในห้องทำงาน ในมือยกหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมาอ่าน

หนังสือมีชื่อว่า ‘ทฤษฏีเบื้องต้นว่าด้วยการถ่ายทำภาพยนตร์’

ชั่วขณะนั้น เสิ่นชิงพลันสัมผัสได้ว่าแรงกดทับบนบ่าของเขาหนักอึ้งขึ้นมาจนเกินแบกรับ ตัวแทนหลินคนนี้ลึกล้ำเกินคาดเดาจริงๆ

“สวัสดีครับ ผมชื่อหลินเยวียน”

หลินเยวียนออกตัวพูดก่อน เขาเริ่มศึกษาความรู้พื้นฐานด้านการถ่ายภาพยนตร์บ้างแล้ว

ในหนังสือเอ่ยถึงความสำคัญของโปรดิวเซอร์ในกองถ่ายไว้ด้วย

โปรดิวเซอร์รับผิดชอบกระบวนการสร้างและลงทุนของภาพยนตร์

การเลือกสถานที่ถ่ายทำ การคัดเลือกคนและติดต่อประสานงานต่างๆ ล้วนอยู่ในความรับผิดชอบของทีมโปรดิวเซอร์ซึ่งนำโดยเสิ่นชิง…

เสิ่นชิงก็คือหัวหน้าพ่อบ้านซึ่งคอยจัดการดูแลกองถ่ายให้หลินเยวียนในแต่ละวันนั่นเอง!

“สวัสดีครับตัวแทนหลิน ผมชื่อเสิ่นชิง”

ใช่ว่าเสิ่นชิงจะไม่เห็นหลินเยวียนอยู่ในสายตา ไม่เพียงเพราะเขาได้รับทราบสิ่งที่เหล่าโจวแจ้งมา แต่ที่หนักไปกว่านั้นก็เพราะเขาอ่านบทภาพยนตร์ของหลินเยวียนแล้วน่ะสิ

เขาไม่เชื่อว่าหลินเยวียนจะเป็นคนที่ไม่รู้เรื่องการถ่ายทำภาพยนตร์เลย!

คนที่ไม่มีความรู้เรื่องภาพยนตร์ไม่มีทางเขียนบทแบบนี้ได้หรอก

นี่เป็นความรู้สึกหลังจากที่เสิ่นชิงได้อ่านเรื่องถังปั๋วหู่ ใหญ่ไม่ต้องประกาศ

เนื้อหาของบทเป็นอย่างไรยังไม่ต้องพูดถึง หากพูดในแง่ของมาตรฐานและความสมบูรณ์ บทของหลินเยวียนนี้ไม่มีปัญหาใดๆ เลย

และหากถามว่ามีปัญหาตรงไหนละก็ คงจะเป็นที่หลินเยวียนเขียนบทเอาไว้ละเอียดเกินไป แม้แต่สตอรีบอร์ดก็ยังทำไว้ล่วงหน้าเสียเสร็จสรรพ

มิหนำซ้ำเมื่อดูจากสตอรีบอร์ดของหลินเยวียนแล้ว ไม่เพียงมีความเป็นมืออาชีพอย่างเหลือเชื่อ แม้แต่ฝีมือการวาดภาพก็พลอยให้เสิ่นชิงทึ่งไปเช่นกัน