Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 242

ตอนที่ 242 นักวาดบริสุทธิ์

หลินเยวียนไม่อยากชะลอการอัปเดตเพียงเพราะเรื่องปรินซ์ออฟเทนนิสใกล้จะจบลง ถึงอย่างไรในตอนนี้ก็มีการ์ตูนเรื่องใหม่รอแทนที่อยู่ ทว่าผู้อ่านการ์ตูนเรื่องนี้จะยิ่งรู้สึกทำใจไม่ได้

อ่านจากคอมเมนต์ในช่องแสดงความคิดเห็นก็มองออกแล้ว

‘อยากให้อิ่งจือวาดต่อ!’

‘ทีมนิยายต้นฉบับก็ปวดใจเหมือนกัน ฉันเป็นแฟนนิยาย ก่อนหน้านี้กดเข้ามาอ่านด้วยความคิดที่ว่าลองอ่านดูสนุกๆ พออ่านไปเรื่อยๆ ก็โดนตกซะงั้น ตอนนี้เท่ากับว่าฉันอ่านเรื่องปรินซ์ออฟเทนนิสไปสองรอบ’

‘ไม่อยากให้จบเลย!’

‘ส่วนตัวรู้สึกว่าปรินซ์ออฟเทนนิสเป็นตัวอย่างคลาสสิกของความสำเร็จในการดัดแปลงนิยายเป็นการ์ตูน การ์ตูนที่ดัดแปลงมาจากนิยายส่วนมากจะห่วยแตกมาก มีแค่เรื่องนี้ที่ยังรักษาแก่นแท้ของต้นฉบับเอาไว้ แถมยังใช้ลายเส้นของการ์ตูนทำให้พวกเราได้เข้าไปในโลกของเทนนิสได้อย่างชัดเจนมากขึ้น’

‘อิ่งจือก็ทำอะไรไม่ได้หรอก’

‘เพราะนิยายเรื่องนี้จบแค่นี้ นิยายสั้น การ์ตูนเลยสั้นไปด้วย ถ้ายังคิดจะวาดต่อไป ก็ต้องเป็นพล็อตที่อิ่งจือสร้างขึ้นมาใหม่ นี่เป็นเรื่องที่เห็นได้ชัดว่าอิ่งจือเป็นแค่นักวาดบริสุทธิ์’

‘นักวาดบริสุทธิ์แปลว่าอะไรอะ’

‘สงสัยเหมือนกันค่ะ เพิ่งโดนตกเข้าด้อมมา’

‘การ์ตูนของนักวาดบริสุทธิ์จะต้องหานักเขียนเนื้อเรื่องต้นฉบับมาร่วมงานด้วย ซึ่งหมายความว่าต้องเขียนบทมาก่อนแล้วค่อยวาด หรือยกตัวอย่างเช่นนิยายอย่างปรินซ์ออฟเทนนิสที่นำมาดัดแปลงเป็นการ์ตูน ข้อดีของรูปแบบนี้ก็คือนักวาดการ์ตูนสามารถทุ่มเทกับการวาด เพราะไม่จำเป็นต้องเจียดเวลาไปวางพล็อตเรื่อง’

‘แบบนี้นี่เอง’

‘ถ้าแยกไม่ออก ปกติแล้วตอนที่อ่านการ์ตูนก็ลองสังเกตกันได้ ถ้ามี [ต้นฉบับ: xxx] [ภาพ: xxx] หมายความว่าเป็นผลงานของนักวาดและผู้เขียนบทต้นฉบับคนละคนที่มาร่วมงานกัน ถ้าเขียนว่า [เรื่อง-ภาพ: xxx] ก็หมายความว่าเป็นผลงานของนักวาดเพียงคนเดียว ถึงแม้ว่าอาจารย์อิ่งจือจะเป็นหน้าใหม่ในวงการนี้ แต่ก็นับว่าเป็นนักวาดบริสุทธิ์ที่เก่งมากแล้ว’

‘…’

ในอุตสาหกรรมการ์ตูนส่วนมากจะใช้สองรูปแบบนี้ บอกไม่ได้ว่าวิธีไหนดีกว่ากัน เพราะต่างคนต่างก็มีวิธีที่เหมาะสมของตัวเอง

ตัวอย่างเช่นผู้มีชื่อเสียงโด่งดังบนโลกอย่างอาจารย์โอบาตะ ทาเคชิ เรื่อง ‘ฮิคารุ เซียนโกะ เกมอัจฉริยะ’ ซึ่งเป็นผลงานชิ้นโบว์แดงของเขา ก็มีผู้อื่นเขียนบท ขณะที่เขารับผิดชอบการวาดภาพ

จริงสิ เรื่องวัยซนคนการ์ตูนที่เอ่ยถึงก่อนหน้านี้อาจารย์โอบาตะก็รับหน้าที่วาดภาพ และให้ผู้อื่นรับผิดชอบการเขียนบท

เพราะลายเส้นของเขานั้นสวยงามมาก จึงรับหน้าที่เป็นนักวาดบริสุทธิ์

หรือยกตัวอย่างเช่นอนิเมชันต้นฉบับจากโลกอย่างเรื่องจิตวิญญาณสือจี่ อันที่จริงก็เป็นความร่วมมือจากสองฝ่ายเช่นกัน

ผู้เขียนบทคือสึคุดะ ยูโตะ

ส่วนผู้วาดภาพคือซาเอกิ ชุน

ซาเอกิ ชุนก็คืออาจารย์อดีตนักวาดการ์ตูนวาบหวิวท่านนั้นที่เราเอ่ยถึงกันก่อนหน้านี้

หรือยกตัวอย่างเช่นเรื่องวันพันช์แมน ซึ่งเป็นการร่วมงานระหว่างนักวาดและนักเขียนบทเช่นเดียวกัน

ยังมีสมมุติฐานอีกหนึ่งเรื่อง

ทุกคนคงนึกถึงเรื่อง ‘ยอดนักสืบจิ๋วโคนัน’ บนโลกซึ่งออกฉายมานานหลายปี ทุกๆ คดีในเรื่องนั้นล้วนมาจากความคิดของนักวาดหรือเปล่า?

ในความเป็นจริงก็คือ มีความเป็นไปได้สูงที่พล็อตเรื่องของการ์ตูนเรื่องนี้จะไม่ได้ถูกรังสรรค์ขึ้นจากคนเพียงคนเดียวอีกต่อไป

ในการสร้างการ์ตูนนั้นสามารถร่วมมือกันเพื่อความสำเร็จร่วมกัน หรือสามารถกุมชะตาสวรรค์ด้วยตัวคนเดียวก็ได้

นักวาดบริสุทธิ์ฝีมือดีสามารถผลิตผลงานชั้นเยี่ยมออกมาได้เมื่อมีพล็อตเรื่องที่ดี และโอบาตะ ทาเคชิก็เป็นตัวแทนของนักวาดบริสุทธิ์ประเภทนี้

สำหรับผู้ที่วาดภาพเองและเขียนเรื่องเองและยังสามารถสร้างสรรค์ผลงานระดับเทพออกมาได้ก็มีอยู่ไม่น้อย และเรื่องนารุโตะ นินจาจอมคาถาก็เป็นหนึ่งในนั้น

มาถึงตรงนี้จะขอยกตัวอย่างกรณีพิเศษสักหน่อย

มีการ์ตูนเรื่องหนึ่งชื่อว่า ‘ผ่าพิภพไททัน’ ซึ่งเป็นผลงานสุดคลาสสิกเรื่องหนึ่งซึ่งเป็นที่ยอมรับกันถ้วนหน้าว่าลายเส้นไม่รื่นตาเอาซะเลย แต่ถึงอย่างนั้นเนื้อหากลับเป็นผลงานชั้นยอดสุดคลาสสิก (ไม่ได้มีเจตนาจะแบล็กเมล เพราะนักเขียนชอบผลงานเรื่องนี้มากเลยล่ะ)

ดังนั้นสำหรับการ์ตูนแล้ว ทั้งภาพและพล็อตเรื่อง ไม่มีใครสำคัญน้อยไปกว่าใครหรอก

ทุกสิ่งล้วนมีความสำคัญมากเหมือนกัน

ทว่าโดยภาพรวมแล้ว นักวาดที่ทั้งวาดได้ดี ทั้งออกแบบพล็อตเรื่องได้ย่อมโดดเด่นกว่าเล็กน้อยก็เท่านั้นเอง เพราะพวกเขามีฝีมือทั้งบุ๋นและบู๊

และอิ่งจือ ก็เป็นเพียงนักวาดบริสุทธิ์ในภาพจำสำเร็จรูปของใครหลายคน

และนี่ก็คือเหตุผลที่หลัวเวยรู้สึกไม่เชื่อมั่น หลังจากได้ฟังว่าหลินเยวียนคิดจะสร้างพล็อตการ์ตูนของตนเอง

หลัวเวยคิดมาตลอดว่าอิ่งจือเหมือนกับตน ซึ่งจัดอยู่ในประเภทนักวาดบริสุทธิ์

……

คนในแวดวงการ์ตูนไม่น้อยให้ความสนใจกับความคืบหน้าของเรื่องปรินซ์ออฟเทนนิส