Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 259

ตอนที่ 259 สายน้ำไม่มีวันหวนคืน

ในเมื่อฉู่โจวยังไม่ได้เข้าร่วมการผนวกดินแดน ย่อมไม่มีประโยชน์ที่จะขบคิดปัญหาเหล่านี้ในตอนนี้ ถึงอย่างไรก็ขายลิขสิทธิ์ในการดัดแปลงอนิเมชันให้เสินอี้ไปแล้ว ต้นฉบับนั้นสนุกมาก หลังจากนี้ต้องรอดูว่าฝีมือของฝั่งผู้ผลิตจะเป็นอย่างไรแล้ว…

ขณะที่หลินเยวียนกำลังขบคิดอยู่นั้น

ก็มีเสียงดังมาจากด้านนอก

ที่แท้เหล่าโจวก็มาหา

เมื่อเหล่าโจวเข้ามาในห้อง ด้านข้างมีอู๋หย่งซึ่งเพิ่งเดินออกไปจากห้องทำงานของหลินเยวียนได้ไม่นานติดตามมาด้วย เพียงแต่ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น สีหน้าของอู๋หย่งในตอนนี้จึงแลดูกระอักกระอ่วนอยู่สักหน่อย

“หัวหน้า”

หลินเยวียนเอ่ยทักทาย

ไม่จำเป็นต้องให้เขาพูดอะไรมาก ผู้ช่วยกู้ตงซึ่งประจำการหน้าประตูของหลินเยวียนก็ชงชาให้พวกเขาอย่างคล่องแคล่ว เหล่าโจวพูดไปตามตรง “เพลงของหลานเหยียนนายไม่ต้องกังวลไป”

“หืม?”

หลินเยวียนชะงัก

เขาเพิ่งจะควักเงินจ่ายไป…

เพลงฉันสั่งทำเสร็จแล้ว จ่ายเงินก้อนใหญ่ไปสามล้านหยวน แต่หัวหน้ากลับมาบอกว่าไม่ต้องกังวลเนี่ยนะ?

“ฉันผิดเอง”

อู๋หย่งซึ่งอยู่ด้านข้างเอ่ยด้วยสีหน้าลำบากใจ “พวกเรากับแผนกประพันธ์เพลงชั้นบนถึงแม้จะเป็นเพื่อนร่วมงานกัน แต่ก็มีการแข่งขันกันอยู่ ผมเลยแอบคิดว่าถ้าครั้งนี้ตัวแทนหลินสามารถทำเพลงที่บริษัทต้องการได้สำเร็จ จะสร้างชื่อให้ชั้นเก้าของเราได้ ปรากฏว่างานนี้มีพ่อเพลงรับไปแล้วครับ…”

“ต่อไปอย่าทำอะไรโดยพลการอีก”

เหล่าโจวถลึงตาใส่อู๋หย่งอย่างไม่สบอารมณ์นัก “เพลงนี้จะปล่อยในเดือนธันวา! เดือนธันวาเดิมทีก็ได้ชื่อว่าเป็นมหาศึกระหว่างเทพเซียนอยู่แล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงที่ตอนนี้ที่เดือนธันวาถูกกำหนดให้เป็นปลายปีอย่างเป็นทางการ ราชาราชินีเพลงที่ขึ้นสังเวียนมีแต่จะเพิ่มขึ้นกว่าปีก่อน นับประสาอะไรกับเพลงที่มีความสำคัญในการแลกเปลี่ยนดนตรีหลังจากการผนวกรวมของฉินฉีในครั้งนี้…นายคิดว่าบริษัทเลี้ยงพ่อเพลงเอาไว้ทำไมล่ะ”

อู๋หย่งตัวสั่นเทิ้ม

ถ้าพ่อเพลงออกโรง ต่อให้เป็นหลินเยวียนก็อาจสู้ไม่ไหว อย่าว่าแต่นักร้องระดับราชาเพลงเลย ต่อให้เป็นนักร้องทั่วไป ไม่บอกก็รู้ว่าจะเลือกอะไร

ถ้าหากเหล่าโจวไม่ได้มาเตือนสติไว้ทัน อู๋หย่งคงจะทำให้หลินเยวียนเสียเวลาอันมีค่าไปโดยเปล่าประโยชน์แล้ว

“…”

หลินเยวียนพอจะฟังเข้าใจแล้ว

บทเพลงในครั้งนี้อาจมีความสำคัญอย่างยิ่งยวด บริษัทจึงส่งพ่อเพลงออกโรง เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ไม่ว่าตนจะพยายามอย่างไรก็เสียเวลาเปล่า

ไม่ว่าอย่างไรในสายตาของคนอื่นๆ ก็เป็นเช่นนี้

เหล่าโจวยังแสดงความคิดเห็นของตน

“ตอนนี้ปลายเดือนตุลาคม เพลงจะต้องปล่อยในเดือนธันวา มีเวลาผลิตงานไม่ถึงสี่สิบวัน นายต้องถ่ายหนัง จะเอาเวลาที่ไหนไปเขียนเพลง ปกติพ่อเพลงเองก็ปล่อยเพลงออกมาน้อยอยู่แล้ว พวกเขามีเพลงในสต็อก เพราะฉะนั้นงานนี้เจิ้งจิงเลยรับไปแล้ว นายน่าจะรู้จักเจิ้งจิงใช่ไหม”

“ครับ”

หลินเยวียนพยักหน้า

พ่อเพลงเพียงคนเดียวที่หลินเยวียนเคยสนทนาด้วยคือเจิ้งจิง เธอเป็นนักประพันธ์เพลงหญิงซึ่งอยู่ระดับพ่อเพลงเพียงคนเดียวในสตาร์ไลท์ ก่อนหน้านี้เขาเพิ่งเข้ามาในแผนกประพันธ์เพลง วันที่เข้าไปในกลุ่มแช็ตใหญ่ของแผนกประพันธ์เพลง ก็ได้พูดคุยกับอีกฝ่ายเล็กน้อย

“โชคดีที่มาทันการ นายยังไม่ได้เริ่มทำงาน ไม่งั้นอู๋หย่งคงทำให้นายเสียเวลาเปล่าแล้ว”

เหล่าโจวชำเลืองมองอู๋หย่งอีกครั้ง ก่อนจะหันมามองพลางเอ่ยกับหลินเยวียนอย่างยิ้มแย้ม “นายถ่ายทำหนังของตัวเองอย่างสบายใจเถอะ บริษัทสามารถพึ่งพาชื่อเสียงของหนังเรื่องนี้ได้”

หลินเยวียน “…”

ในสายตาของเหล่าโจว เขาคิดว่าตนมาถึงทันเวลาพอดี แทบจะทันทีที่ได้รู้ข่าวจากอู๋หย่ง เขาก็รุดมาห้ามปรามหลินเยวียนไว้ทันที

แต่เหล่าโจวกลับเดาไม่ออกว่า ภายในระยะเวลาอันสั้นเพียงชั่วลัดนิ้วมือ หลินเยวียนก็เตรียมเพลงไว้เสร็จเรียบร้อยแล้ว!

เตรียมเพลงไว้เสร็จสรรพ แล้วจะให้หลินเยวียนโยนทิ้งไปง่ายๆ?

ไม่มีทาง

ถ้าเป็นเพลงอื่น หากต้องเผชิญหน้ากับพ่อเพลงซึ่งออกโรงด้วยตัวเอง หลินเยวียนอาจไม่มั่นใจว่าจะทำสำเร็จได้จริง ถึงขั้นที่อาจคิดยอมแพ้ด้วยซ้ำไป

เพราะหลินเยวียนมีการ์ดตัวละครหยางจงหมิง เคยสัมผัสประสบการณ์มานับครั้งไม่ถ้วน จึงรู้ว่าฝีมือของพ่อเพลงนั้นน่าสะพรึงกลัวขนาดไหน

แต่ครั้งนี้เพลงที่หลินเยวียนสั่งทำออกมาคือเพลงตะวันฉาย!

ถ้าหากเพลงมีการแบ่งระดับ เพลงตะวันฉายก็คงอยู่ระดับสูงสุดเลยล่ะ!

บทเพลงระดับนี้ ต่อให้เป็นพ่อเพลงก็ผลิตเพลงนี้ออกมาได้ไม่ง่าย!