Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 308
สรุปบท ตอนที่ 308 ราชวงศ์ปลา: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
สรุปเนื้อหา ตอนที่ 308 ราชวงศ์ปลา – Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน โดย Internet
บท ตอนที่ 308 ราชวงศ์ปลา ของ Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน ในหมวดนิยายการเงิน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ตอนที่ 308 ราชวงศ์ปลา
ก่อนอื่นขอแนะนำเรื่อง ‘ชีวิตอัศจรรย์ของพาย’
ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นผลงานซึ่งดัดแปลงจากหนังสือขายดีในชื่อเดียวกันบนโลก
นิยายเรื่องนี้ไม่เพียงได้รับรางวัลแมนบุ๊กอวอร์ด ยังติดอันดับหนังสือขายดีของนิวยอร์กไทม์สนานกว่าหนึ่งปีอีกด้วย!
เป็นหนังสือขายดีที่แท้จริง
และภาพยนตร์ในชื่อเดียวกันนี้ใช้เวลาเตรียมการนานหลายปีกว่าจะเริ่มถ่ายทำ
ต่อให้เทคโนโลยีการถ่ายทำของสตาร์ไลท์จะก้าวหน้า สามารถย่นระยะเวลาได้มาก ทว่าเป็นไปไม่ได้ที่ผลงานชิ้นนี้จะสร้างเสร็จและออกฉายได้รวดเร็วเท่ากับภาพยนตร์สองเรื่องก่อนหน้านี้ของหลินเยวียน
ขอกล่าวถึงความสำเร็จของผลงานชิ้นนี้อีกสักหน่อย…
เป็นผลงานชิ้นเอกซึ่งได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลออสการ์ทั้งหมด 11 สาขา!
อัง ลีได้รับรางวัลออสการ์สาขาผู้กำกับยอดเยี่ยมจากภาพยนตร์เรื่องนี้
นอกจากนั้น ภาพยนตร์เรื่องนี้ยังได้รับรางวัลออสการ์สาขาเทคนิคพิเศษยอดเยี่ยม สาขาเพลงประกอบยอดเยี่ยม และสาขากำกับภาพยอดเยี่ยม
ใช้คำง่ายๆ มาอธิบายก็คือ
น่ากลัวมาก
กระบวนการคัดเลือกพายตัวเอกของภาพยนตร์ต้นฉบับนั้นใช้เวลาประมาณหกเดือน อัง ลีผู้กำกับจัดการออดิชันสามรอบ จนสุดท้ายเหลือผู้ผ่านการคัดเลือก 12 คน และคัดเลือกนักแสดงเป็นรายบุคคล
เรื่องนี้ หลินเยวียนจะโกงไม่ได้
เขาเองก็ต้องการคัดเลือกตัวละครอย่างจริงจังเช่นกัน
เพราะตัวละครเอกนี้ คัดเลือกยากเหลือเกิน!
และนี่เป็นเพียงหนึ่งในความยากทั้งหมดที่มีเท่านั้น
คัดเลือกนักแสดงอย่างไรเป็นหนึ่งในปัญหาใหญ่
หลินเยวียนมั่นใจว่า ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ใช่สิ่งที่ผู้กำกับซึ่งเป็นผู้ช่วยงานจะรับมือได้!
เช่นเดียวกับเพลงซึ่งมีระดับความยากสูง ผู้ช่วยงานไม่มีทางรับมือได้
ต่อให้มีคำอธิบายโดยละเอียดในบทภาพยนตร์แล้ว ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ผู้กำกับอย่างอี้เฉิงกงจะถ่ายทำรายละเอียดในบทให้ได้ผลลัพธ์ตรงกันอย่างแท้จริง
หากจะให้อี้เฉิงกงกำกับละก็ มีเพียงวิธีเดียว นั่นก็คือไอเท็มจากระบบปริมาณมหาศาล เพื่อเพิ่มความสามารถในการกำกับภาพยนตร์ของอี้เฉิงกง
สองคำง่ายๆ เปลืองเงิน!
ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงมาตรฐานสูงสุดซึ่งภาพยนตร์เรื่องนี้ต้องการจากฝ่ายต่างๆ ในกระบวนการถ่ายทำ
รวมไปถึงเงินลงทุนในภาพยนตร์!
ซ้ำยังมีความยากข้อหนึ่งซึ่งระบบได้จัดการให้เรียบร้อยแล้ว นั่นก็คือปัญหาเรื่องการดัดแปลงภาพยนตร์
ภาพยนตร์เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับศาสนาและความเชื่อบางอย่าง ถ้าหากให้หลินเยวียนดัดแปลงเอง หลินเยวียนคงทำอะไรไม่ถูก…
นอกเหนือจากนั้น…
สเปเชียลเอฟเฟ็กต์สเกลใหญ่และการเตรียมการซึ่งต้องใช้นั้นนับได้ว่าน่าตกใจทีเดียว
ภาพยนตร์ซึ่งถ่ายทำกับฉากเขียวตลอดทั้งกระบวนการนั้น แค่คิดก็รู้ว่าวุ่นวายขนาดไหน
เพราะฉะนั้นหลินเยวียนจึงมั่นใจว่า ภาพยนตร์เรื่องนี้ ตนถ่ายทำไม่ไหว!
อย่างน้อยตนก็ถ่ายทำไม่ไหวภายใต้ระยะเวลาอันสั้น ทำได้เพียงส่งต้นฉบับให้บริษัทไปก่อน เพื่อให้บริษัทใช้เวลาที่มากพอในการเตรียมการ
“คัดเลือกนักแสดงให้เสร็จก่อน แล้วค่อยพาตัวเอกไปเรียนว่ายน้ำ…ถ้าตัวเอกว่ายน้ำได้อยู่แล้วก็ดีไป อีกอย่างกองถ่ายต้องไปสัมผัสฉากคลื่นจริงที่ทะเล…นี่เป็นสิ่งที่หลายคนไม่เคยสัมผัสมาก่อนในชีวิต ไม่เคยสัมผัสแล้วจะทำออกมาให้สมจริงได้ยังไง…”
โถ่เว้ย
ยิ่งคิดยิ่งยาก
ไม่ต้องคาดหวังให้หนังเรื่องนี้เสร็จภายในปีนี้เลย
และบทภาพยนตร์ระดับนี้ ระบบเก็บเงินไปแค่ 30 ล้าน เรียกว่ามีมโนธรรมมากทีเดียว
อาจเป็นเพราะระบบตระหนักดีถึงความยากในการสร้างภาพยนตร์เรื่องนี้ จึงลดราคาลงมา ถ้าหากตนทำแบบสุกเอาเผากิน รังแต่จะทำให้บทดีๆ สูญเปล่า
คุณภาพของบทนี้เหนือกว่าเรื่องนักปรับเสียงเปียโนมาก!
“กลับไปเตรียมการก่อนแล้วกัน”
หลินเยวียนพอจะมีความคิดบ้างแล้ว ภาพยนตร์เรื่องนี้อย่างน้อยปีหน้าถึงจะเปิดกล้องได้
ใช้เวลานานเหลือเกิน
เขาอยากสั่งผลิตบทใหม่จากระบบ
สั่งผลิตบทที่ถ่ายทำได้ทันทีและไม่ต้องยุ่งยาก
ถ่ายทำเสร็จแล้วค่อยถ่ายทำเรื่องชีวิตอัศจรรย์ของพาย
เพล้งๆๆ!
เสียงของทัศนะดั้งเดิมซึ่งแตกเป็นเสี่ยงๆ!
ที่แท้นักประพันธ์มือทองก็สอนกันได้!
เพราะหลี่อวี๋เซวียเหลียงเป็นตัวอย่างที่มีชีวิต
เฟิงซั่วยังเรียกได้ว่ามีพรสวรรค์สูง จึงบ่มเพาะได้ง่าย ทว่าเพลงเมื่อก่อนของเซวียเหลียง ไม่ว่าจะฟังอย่างไร ก็ไม่มีใครคิดว่าเขามีพรสวรรค์ที่ดี!
ถ้าไม่มีเซี่ยนอวี๋ ชั่วชีวิตนี้เซวียเหลียงอาจไม่ได้เป็นที่รู้จักในวงการเพลงในชื่อหลี่อวี๋เลยก็ได้!
และเมื่อเผชิญกับข้อถกเถียงเหล่านี้ เซี่ยนอวี๋ย่อมไม่มาตอบด้วยตนเอง
เฟิงซั่วกลับชอบเฉิดฉาย
เขาส่งเสียงผ่านปู้ลั่วในทันที ‘ในวงการกำลังขุดข้อมูลของผมและศิษย์พี่ของผม ไม่มีประโยชน์หรอกครับ ในฐานะผู้ถูกเอ่ยถึง ผมขอบอกทุกคนไว้ตรงนี้ ว่าผมกับศิษย์พี่เป็นลูกศิษย์ที่อาจารย์สอนมาเองกับมือ นอกจากนั้นผมยังอยากบอกว่า อาจารย์ของพวกเราเป็นหนึ่งในใต้หล้า!’
ข้อความนี้โพสต์ไปได้ไม่นาน เฟิงซั่วก็โพสต์อีกว่า
‘ยังมีคนที่ยังไม่เชื่อ รอให้ศิษย์น้องหญิงของพวกเราออกมาก่อนแล้วกันครับ ศิษย์น้องหญิงของพวกเรากำลังเรียนประพันธ์เพลงกับอาจารย์อยู่ หลังจากนี้เธอจะต้องขึ้นมาชิงตำแหน่งบนชาร์ตเพลงอย่างแน่นอน!’
ทันทีที่โพสต์ที่สองออกไป ในวงการก็ฮือฮากันยกใหญ่
ยังมีปลาอีกตัวที่ยังไม่ออกมา?
อ่า ไม่ใช่สิ
เซี่ยนอวี๋…ยังมีลูกศิษย์อีกหนึ่งคนที่ยังไม่เดบิวต์?
ถ้าหากลูกศิษย์คนที่สามของเซี่ยนอวี๋ออกมาอย่างเป็นทางการ และแตะอยู่ในระดับสูงเฉกเช่นศิษย์พี่ทั้งสอง แบบนั้นคือฝีมือระดับไหนน่ะหรือ!
ระดับราชวงศ์ปลา!?
ไม่เคยมีนักประพันธ์เพลงคนใดที่สามารถทำแบบนี้ได้สำเร็จ ถึงกับบ่มเพาะลูกศิษย์ระดับมือทองได้ถึงสองคน และจะน่ากลัวขนาดไหนถ้าจะเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน!
เฮือก
มีคนสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ แทบไม่กล้าจินตนาการต่อ
หลังจากนั้น
มีคนมองว่านี่เป็นอาการระยะเริ่มต้นของโรคกลัวปลาในวงการเพลง
……………………………………………….
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...