Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 310

ตอนที่ 310 เตรียมเรื่องชีวิตอัศจรรย์ของพาย

หลินเยวียนไม่ได้สนใจหัวข้อสนทนาเกี่ยวกับรูปลักษณ์หน้าตาในความเป็นจริง

ถ้ามีคนถามหลินเยวียนว่า ผู้ชายที่หล่อที่สุดในโลกนี้คือใคร หลินเยวียนคงจะตอบไปตามช่วงอายุ

เริ่มแรกคือพาวเวอร์เรนเจอร์ส หลังจากนั้นก็เป็นอุลตราแมน หลังจากนั้นอีกก็คือคาเมนไรเดอร์

ส่วนตอนนี้น่ะหรือ…

ก็คือทรานส์ฟอร์เมอร์ส

ดังนั้น ขณะที่โลกภายนอกกำลังกังวลว่าหลินเยวียนจะเปิดเผยหน้าตาในงานดรากอนอวอร์ดหรือไม่ หลินเยวียนกลับเป็นห่วงว่ารางวัลนี้จะนำพาประโยชน์อะไรมาให้แก่ตนบ้าง

มีประโยชน์จริงๆ

เพราะหลังจากที่คว้ารางวัลเพลงประกอบภาพยนตร์ยอดเยี่ยม หลินเยวียนก็สังเกตเห็นว่าค่าความโด่งดังด้านภาพยนตร์ของเขาทะยานสูงขึ้นมาก แตะถึง 280,000 แล้ว

นี่ทำให้หลินเยวียนตระหนักได้ว่า ดรากอนอวอร์ดมีผลกับค่าความโด่งดังสูงมาก

หลังจากนั้น หลินเยวียนจึงนึกถึงบทเรื่องชีวิตอัศจรรย์ของพายซึ่งเขาได้รับมา

เรื่องนี้เกี่ยวโยงถึงภารกิจ

แม้จะยังถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องนี้ในตอนนี้ไม่ได้ แต่ก็ถึงเวลาที่ควรให้ทางบริษัทเตรียมตัวได้แล้ว

หลินเยวียนถือบทภาพยนตร์ เดินไปหาเหล่าโจว

“บทเรื่องใหม่?”

เมื่อเหล่าโจวรู้ถึงเจตนาของหลินเยวียน ชั่วขณะนั้นก็พลันกระปรี้กระเปร่า เอ่ยด้วยใบหน้าเปี่ยมความคาดหวัง

“ขอฉันดูหน่อย!”

สำหรับความสามารถในการเขียนบทของหลินเยวียน เหล่าโจวเชื่อสนิทใจแล้ว เพราะฉะนั้นเมื่อรู้ว่าหลินเยวียนเขียนบทภาพยนตร์เรื่องใหม่เสร็จแล้ว เหล่าโจวจึงให้ความสำคัญเป็นอย่างมาก

“ครับ”

หลังจากที่หลินเยวียนส่งบทภาพยนตร์ให้กับเหล่าโจวแล้ว ก็ไม่ได้หยุดรอจนเขาอ่านจบแล้วค่อยออกมา

ตอนนี้พูดมากเกินไปก็เปล่าประโยชน์ จำเป็นต้องดูว่าบริษัทประเมินบทนี้ว่าอย่างไร

ถ้าหากบริษัทไม่ให้ความสำคัญกับบทนี้ หลินเยวียนวางแผนว่าตนจะลงทุนเพิ่มเติมด้วยตัวเอง

เหล่าโจวเองก็ไม่ได้อ่านอยู่คนเดียว

เขารีบร้อนไปยังแผนกภาพยนตร์ทันที เข้าไปในห้องทำงาน กล่าวกับผู้ช่วยซึ่งอยู่ด้านหลังด้วยน้ำเสียงขึงขังประโยคหนึ่ง

“เรียกประชุม หัวหน้าระดับกลางและสูงของแผนกภาพยนตร์ทุกคนต้องเข้าประชุม”

“ทราบแล้วค่ะ”

ผู้ช่วยออกไปแจ้งข่าวในทันที

จุดประสงค์ของการประชุมลักษณะนี้ ก็เพื่อทำให้แผนกภาพยนตร์กำหนดเกณฑ์ต่างๆ เช่น เงินลงทุน ให้กับภาพยนตร์เรื่องใหม่ของหลินเยวียน

ไม่นาน

บรรดาหัวหน้าระดับสูงจากแผนกภาพยนตร์สตาร์ไลท์ก็มารวมตัวกันที่ห้องประชุม ความสำเร็จของเรื่องนักปรับเสียงเปียโนทำให้บริษัทเห็นความสำคัญของเซี่ยนอวี๋มากขึ้น ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าเถลไถล

“หัวหน้าโจว”

สิ่งที่ทำให้เหล่าโจวประหลาดใจก็คือ ผู้กำกับตัวท็อปของบริษัทอย่างตู้อั้นก็มาด้วย ด้านหลังของตู้อั้น จางอวี้ซึ่งเป็นนักเขียนบทชื่อดังของบริษัทก็ตามมาเช่นกัน

“พวกเราจะได้อ่านบทด้วยกันไหมคะ” จางอวี้เอ่ยอย่างยิ้มแย้ม

“ได้แน่นอนครับ ผมเชิญผู้อาวุโสของวงการทั้งสองท่านมาเพื่อขอคำแนะนำ” เหล่าโจวยิ้มอย่างเกรงอกเกรงใจ จากนั้นเอ่ยว่า “ทุกท่านเชิญนั่ง พวกเราแจกจ่ายบทกันไปอ่าน”

ทุกคนนั่งลงเรียบร้อย

ตู้อั้นและจางอวี้ก็หาที่นั่งได้แล้ว

ตามหลักแล้ว บทภาพยนตร์ของเซี่ยนอวี๋ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพวกเขา แต่ถึงอย่างนั้น เมื่อรู้ว่าเซี่ยนอวี๋มีบทภาพยนตร์เรื่องใหม่ ทั้งตู้อั้นและจางอวี้ต่างรู้สึกสงสัยขึ้นมา

ฉะนั้นจึงตามมาด้วย

ไม่ทันไร บทภาพยนตร์ถูกแจกจ่ายออกไป

ทุกคนอ่านข้อมูลในบท

ชื่อภาพยนตร์: ชีวิตอัศจรรย์ของพาย (ชื่ออื่น: การเดินทางอัศจรรย์ของเด็กชายพาย)

ประเภท: ดราม่า ผจญภัย

ทุกคนไม่พูดพร่ำทำเพลง ก้มหน้าก้มตาอ่านบททันใด จนในห้องประชุมเงียบกริบขึ้นมาถนัดตา

เวลาในการอ่านบทภาพยนตร์ โดยทั่วไปแล้วจะมากกว่าครึ่งชั่วโมง ทว่าอยู่ในระยะเวลาหนึ่งชั่วโมง

ระหว่างกระบวนการนี้ ในห้องประชุมมีเพียงเสียงพลิกหน้ากระดาษ

เนื้อเรื่องไม่ได้ซับซ้อน

อย่างน้อย การบรรยายก็ไม่ซับซ้อน

ฉากเปิดเรื่อง เป็นการแนะนำครอบครัวหนึ่ง ครอบครัวนี้เปิดสวนสัตว์เอกชน ตัวเอกเป็นลูกชายคนเล็กของครอบครัวนี้ มีนามว่าพาย

ดังนั้นจึงเรียกว่าเด็กชายพาย