Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 310

ตอนที่ 310 เตรียมเรื่องชีวิตอัศจรรย์ของพาย

หลินเยวียนไม่ได้สนใจหัวข้อสนทนาเกี่ยวกับรูปลักษณ์หน้าตาในความเป็นจริง

ถ้ามีคนถามหลินเยวียนว่า ผู้ชายที่หล่อที่สุดในโลกนี้คือใคร หลินเยวียนคงจะตอบไปตามช่วงอายุ

เริ่มแรกคือพาวเวอร์เรนเจอร์ส หลังจากนั้นก็เป็นอุลตราแมน หลังจากนั้นอีกก็คือคาเมนไรเดอร์

ส่วนตอนนี้น่ะหรือ…

ก็คือทรานส์ฟอร์เมอร์ส

ดังนั้น ขณะที่โลกภายนอกกำลังกังวลว่าหลินเยวียนจะเปิดเผยหน้าตาในงานดรากอนอวอร์ดหรือไม่ หลินเยวียนกลับเป็นห่วงว่ารางวัลนี้จะนำพาประโยชน์อะไรมาให้แก่ตนบ้าง

มีประโยชน์จริงๆ

เพราะหลังจากที่คว้ารางวัลเพลงประกอบภาพยนตร์ยอดเยี่ยม หลินเยวียนก็สังเกตเห็นว่าค่าความโด่งดังด้านภาพยนตร์ของเขาทะยานสูงขึ้นมาก แตะถึง 280,000 แล้ว

นี่ทำให้หลินเยวียนตระหนักได้ว่า ดรากอนอวอร์ดมีผลกับค่าความโด่งดังสูงมาก

หลังจากนั้น หลินเยวียนจึงนึกถึงบทเรื่องชีวิตอัศจรรย์ของพายซึ่งเขาได้รับมา

เรื่องนี้เกี่ยวโยงถึงภารกิจ

แม้จะยังถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องนี้ในตอนนี้ไม่ได้ แต่ก็ถึงเวลาที่ควรให้ทางบริษัทเตรียมตัวได้แล้ว

หลินเยวียนถือบทภาพยนตร์ เดินไปหาเหล่าโจว

“บทเรื่องใหม่?”

เมื่อเหล่าโจวรู้ถึงเจตนาของหลินเยวียน ชั่วขณะนั้นก็พลันกระปรี้กระเปร่า เอ่ยด้วยใบหน้าเปี่ยมความคาดหวัง

“ขอฉันดูหน่อย!”

สำหรับความสามารถในการเขียนบทของหลินเยวียน เหล่าโจวเชื่อสนิทใจแล้ว เพราะฉะนั้นเมื่อรู้ว่าหลินเยวียนเขียนบทภาพยนตร์เรื่องใหม่เสร็จแล้ว เหล่าโจวจึงให้ความสำคัญเป็นอย่างมาก

“ครับ”

หลังจากที่หลินเยวียนส่งบทภาพยนตร์ให้กับเหล่าโจวแล้ว ก็ไม่ได้หยุดรอจนเขาอ่านจบแล้วค่อยออกมา

ตอนนี้พูดมากเกินไปก็เปล่าประโยชน์ จำเป็นต้องดูว่าบริษัทประเมินบทนี้ว่าอย่างไร

ถ้าหากบริษัทไม่ให้ความสำคัญกับบทนี้ หลินเยวียนวางแผนว่าตนจะลงทุนเพิ่มเติมด้วยตัวเอง

เหล่าโจวเองก็ไม่ได้อ่านอยู่คนเดียว

เขารีบร้อนไปยังแผนกภาพยนตร์ทันที เข้าไปในห้องทำงาน กล่าวกับผู้ช่วยซึ่งอยู่ด้านหลังด้วยน้ำเสียงขึงขังประโยคหนึ่ง

“เรียกประชุม หัวหน้าระดับกลางและสูงของแผนกภาพยนตร์ทุกคนต้องเข้าประชุม”

“ทราบแล้วค่ะ”

ผู้ช่วยออกไปแจ้งข่าวในทันที

จุดประสงค์ของการประชุมลักษณะนี้ ก็เพื่อทำให้แผนกภาพยนตร์กำหนดเกณฑ์ต่างๆ เช่น เงินลงทุน ให้กับภาพยนตร์เรื่องใหม่ของหลินเยวียน

ไม่นาน

บรรดาหัวหน้าระดับสูงจากแผนกภาพยนตร์สตาร์ไลท์ก็มารวมตัวกันที่ห้องประชุม ความสำเร็จของเรื่องนักปรับเสียงเปียโนทำให้บริษัทเห็นความสำคัญของเซี่ยนอวี๋มากขึ้น ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าเถลไถล

“หัวหน้าโจว”

สิ่งที่ทำให้เหล่าโจวประหลาดใจก็คือ ผู้กำกับตัวท็อปของบริษัทอย่างตู้อั้นก็มาด้วย ด้านหลังของตู้อั้น จางอวี้ซึ่งเป็นนักเขียนบทชื่อดังของบริษัทก็ตามมาเช่นกัน

“พวกเราจะได้อ่านบทด้วยกันไหมคะ” จางอวี้เอ่ยอย่างยิ้มแย้ม

“ได้แน่นอนครับ ผมเชิญผู้อาวุโสของวงการทั้งสองท่านมาเพื่อขอคำแนะนำ” เหล่าโจวยิ้มอย่างเกรงอกเกรงใจ จากนั้นเอ่ยว่า “ทุกท่านเชิญนั่ง พวกเราแจกจ่ายบทกันไปอ่าน”

ทุกคนนั่งลงเรียบร้อย

ตู้อั้นและจางอวี้ก็หาที่นั่งได้แล้ว

ตามหลักแล้ว บทภาพยนตร์ของเซี่ยนอวี๋ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพวกเขา แต่ถึงอย่างนั้น เมื่อรู้ว่าเซี่ยนอวี๋มีบทภาพยนตร์เรื่องใหม่ ทั้งตู้อั้นและจางอวี้ต่างรู้สึกสงสัยขึ้นมา

ฉะนั้นจึงตามมาด้วย

ไม่ทันไร บทภาพยนตร์ถูกแจกจ่ายออกไป

ทุกคนอ่านข้อมูลในบท

ชื่อภาพยนตร์: ชีวิตอัศจรรย์ของพาย (ชื่ออื่น: การเดินทางอัศจรรย์ของเด็กชายพาย)

ประเภท: ดราม่า ผจญภัย

ทุกคนไม่พูดพร่ำทำเพลง ก้มหน้าก้มตาอ่านบททันใด จนในห้องประชุมเงียบกริบขึ้นมาถนัดตา

เวลาในการอ่านบทภาพยนตร์ โดยทั่วไปแล้วจะมากกว่าครึ่งชั่วโมง ทว่าอยู่ในระยะเวลาหนึ่งชั่วโมง

ระหว่างกระบวนการนี้ ในห้องประชุมมีเพียงเสียงพลิกหน้ากระดาษ

เนื้อเรื่องไม่ได้ซับซ้อน

อย่างน้อย การบรรยายก็ไม่ซับซ้อน

ฉากเปิดเรื่อง เป็นการแนะนำครอบครัวหนึ่ง ครอบครัวนี้เปิดสวนสัตว์เอกชน ตัวเอกเป็นลูกชายคนเล็กของครอบครัวนี้ มีนามว่าพาย

ดังนั้นจึงเรียกว่าเด็กชายพาย

“ฉันตกใจจนเหงื่อท่วมเลย!”

“อ่านถึงช่วงกลางๆ ผมก็รู้สึกตะหงิดใจแล้ว จากภาพบอกว่าพายลอยอยู่กลางทะเลกับเสือ แต่ในความจริงแล้วไม่มีเสืออะไรหรอก!”

“บทนี้ของเซี่ยนอวี๋เข้มข้นมาก แถมการถ่ายทำก็ยากอย่างเหลือเชื่อเลย!”

“ไม่หรอก ไม่ได้เข้มข้นอะไรเลย”

ตู้อั้นข่มความตื่นเต้นในน้ำเสียง “บทนี้สามารถถ่ายทอดออกมาได้งดงามที่สุด ส่วนสิ่งที่เรียกว่าเข้มข้นน่ะ เป็นสิ่งที่เหลือไว้ให้ผู้ชมขบคิดหลังจากที่เรื่องราวจบลง เรื่องนี้สำหรับผู้กำกับแล้วเป็นความท้าทายครั้งใหญ่! หัวหน้าโจว…”

ตู้อั้นมองไปทางเหล่าโจวอีกครั้ง หลังจากที่เขาอ่านบทนี้แล้ว พลันเกิดเสียงดังสะท้อนอยู่ในใจ

ฉันจะกำกับ! เรื่องนี้ ฉันจะกำกับให้ได้!

เหล่าโจวไม่ได้รับปากทันที “ต้องดูความตั้งใจของเซี่ยนอวี๋ก่อนครับ ผู้กำกับตู้น่าจะรู้ว่ากองถ่ายของเซี่ยนอวี๋มีนักเขียนบทเป็นแกนหลัก”

หว่างคิ้วของตู้อั้นพลันขมวดมุ่นขึ้นมา ขบคิดด้วยความกลัดกลุ้ม

ในใจของเขา ด้านหนึ่งเขารู้สึกยินดีปรีดา อีกด้านหนึ่งยังคงยืนหยัดในระบบผู้กำกับเป็นแกนหลัก

“เรื่องนี้เอาไว้ทีหลังก็แล้วกันครับ ก่อนอื่นคุณภาพของบทคงไม่มีปัญหาใช่ไหม” เหล่าโจวเอ่ยถาม

“ไม่มีปัญหา!”

“บทเรื่องนี้ดีกว่านักปรับเสียงเปียโนซะอีก!”

“เพียงแต่น่าจะคุมเงินทุนยากอยู่นะ”

“ต้องใช้ฝีมือด้านสเปเชียลเอฟเฟ็กต์สูงมาก”

“ต้องใช้เทคโนโลยีการถ่ายภาพที่สมจริงด้วย”

“…”

การอนุมัติงบน่ะไม่มีปัญหาหรอก

เหล่าโจวพยักหน้า “ประเดี๋ยวผมจะไปยื่นเรื่องงบ หลังจากนั้นก็เป็นปัญหาเรื่องการคำนวณงบประมาณล่วงหน้าและการเตรียมการในระยะแรก นอกจากนั้นการคัดเลือกนักแสดงก็ไม่ง่าย เราอาจต้องงานยุ่งกันมากทีเดียว ส่วนเรื่องผู้กำกับ เราจะพิจารณากันภายหลัง ถึงอย่างไรก็น่าจะยังถ่ายทำในปีนี้ไม่ได้”

เหล่าโจวกล่าวพลาง เหลือบมองตู้อั้น

ตู้อั้นยังคงขบคิด

เขาไม่อยากละทิ้งอำนาจในกองถ่าย แต่ก็อยากกำกับเรื่องนี้ แต่เซี่ยนอวี๋ก็ดันยืนกรานในระบบนักเขียนบทเป็นหลัก

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่มั่นใจได้ก็คือ การเตรียมการสำหรับภาพยนตร์เรื่องชีวิตอัศจรรย์ของพายได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

…………………………………………..