Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 346

ตอนที่ 346 นรกอเวจี

“วาดใหม่ทั้งหมด?”

หลังจากยืนงงอยู่ชั่วครู่หนึ่ง หลัวเวยก็เอ่ยเสียงดังและสูงขึ้นมาเล็กน้อยอย่างห้ามไม่อยู่ ในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เข้าใจ

“คุณภาพแบบนี้ คุณยังไม่พอใจอีกเหรอ!”

ต้องเข้าใจว่าต้นฉบับหลายแผ่นของเรื่องสมุดมรณะนั้นวาดเสร็จเรียบร้อยแล้ว

ตั้งแต่การอัปโหลดช่วงหลังของเรื่องจิตวิญญาณสือจี่ ในออฟฟิศก็เริ่มเตรียมการสำหรับผลงานเรื่องใหม่แล้ว

ฉะนั้นเรื่องสมุดมรณะจึงใช้เวลาเตรียมการรวมๆ แล้วเกือบสองเดือน!

ทว่าในตอนนี้ หลังจากคำพูดว่า ‘วาดใหม่ทั้งหมดครับ’ ของหลินเยวียน เท่ากับว่าการเตรียมงานทั้งหมดตลอดสองเดือนที่ผ่านมาของทุกคนนั้นเสียเปล่า!

เมื่อพบว่าความพยายามตลอดเวลาสองเดือนที่ผ่านมาของตนสูญเปล่า ไม่ว่าใครก็คงสงบสติอารมณ์ไว้ไม่อยู่

“แต่ต้นฉบับนี้ใช้ไม่ได้จริงๆ ครับ”

หลินเยวียนพูดไปตามตรง

เมื่อมองผ่านสายตาของเขาในตอนนี้ ภาพต้นฉบับเหล่านี้เต็มไปด้วยข้อบกพร่อง

“คุณลองดู”

หลัวเวยคลึงขมับ “เนื้อหาตอนที่หนึ่งถึงสี่ นอกจากภาพพื้นหลังแล้ว ทั้งหมดคุณก็เป็นคนวาดเอง ด้านหลังส่วนที่เราทำเสร็จแล้ว คุณเองก็พยักหน้าเห็นด้วย ทำไมจู่ๆ ถึงได้บอกว่าต้นฉบับที่วาดใช้ไม่ได้แบบกะทันหันอย่างนี้ล่ะ”

กะทันหันจริงๆ

ถ้าไม่ใช่เพราะร่วมงานกันมาหนึ่งปี นับว่ารู้จักนิสัยและเข้าใจหลินเยวียนพอสมควร หลัวเวยคงสงสัยว่าหลินเยวียนคงจงใจถ่วงเวลาเพราะเขาไม่อยากสอนเธอวาดภาพพู่กันโบราณ

“ระดับนี้…”

หลินเยวียนพยายามหาคำอธิบายที่ชัดเจน “เป็นแค่ระดับมืออาชีพครับ”

หลัวเวย “…”

หลัวเวยเข้าใจทุกคำที่หลินเยวียนพูด แต่เมื่อนำมารวมกันแล้ว หลัวเวยกลับฟังไม่เข้าใจ

เป็นแค่ระดับมืออาชีพ?

แค่?

หลัวเวยเอ่ยอย่างจนใจ “นี่เป็นขีดจำกัดที่พวกเราสามารถแตะถึงแล้วนะคะ”

หลัวเวยพูดว่า ‘พวกเรา’ หลินเยวียนเองก็ถูกนับรวมไปแล้ว

ฝีมือของหลินเยวียนไม่ได้เหนือไปกว่าหลัวเวยสักเท่าไหร่ ทั้งสองร่วมงานกันมาเกือบหนึ่งปี หลัวเวยรู้ระดับของหลินเยวียนดี

“อย่างนี้แล้วกันครับ”

หลินเยวียนบอก “ผมวาดภาพใหม่ คุณมาช่วยผม เย็นนี้เราทำงานล่วงเวลา แล้วให้อาจินคำนวณค่าล่วงเวลาให้คุณทีหลัง”

“งั้นคุณวาดเลย”

หลัวเวยสองมือกอดอก

เธอเองก็อยากเห็นเหมือนกัน ว่าหลินเยวียนจะวาดได้ดีกว่าเดิมอย่างไร

เห็นได้ชัดว่าฝีมือในการร่างต้นฉบับนั้นแตะถึงขีดจำกัดของทั้งสองแล้ว วาดใหม่แล้วจะทำได้ดีขึ้นหรือ?

หลินเยวียนก็ไม่ได้อธิบาย ตรงเข้าไปยังพื้นที่ทำงาน และเริ่มลงมือวาดตอนที่หนึ่งใหม่

พื้นที่ทำงานของนักวาดการ์ตูนมักจะรกเป็นปกติ

บนโต๊ะมีอุปกรณ์วาดภาพระดับมืออาชีพ ไม่ว่าจะเป็นดินสอ ปากกาคอแร้ง ปากกาลูกลื่น ไม้บรรทัด หรือน้ำยาลบคำผิด

หลินเยวียนหยิบดินสอขึ้นมาอย่างชำนิชำนาญ

เริ่มลงมือวาดเนื้อหาช่วงแรกของสมุดมรณะตอนที่หนึ่ง

ฉากเปิดของเวอร์ชันต้นฉบับ เริ่มต้นที่ยมโลก

ยมทูตนามว่าลุคทำสมุดบันทึกหาย และตัดสินใจมาตามหาที่โลกมนุษย์

ภาพวาดเวอร์ชันแรกของหลินเยวียนนั้น อ้างอิงมาจากรูปลักษณ์ของยมโลกจากสมุดมรณะเวอร์ชันต้นฉบับ แต่เมื่อมีทักษะด้านจิตรกรรมระดับปรมาจารย์ หลินเยวียนกลับเกิดปณิธานที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น!

ทำไมต้องเป็นยมโลกด้วยล่ะ

วาดภาพนรกไปซะเลยสิ

ฉากของยมโลกในต้นฉบับนั้นยังไม่ตื่นเต้นมากพอ

หลินเยวียนจะท้าทายนรกที่แท้จริง นรกอเวจี!

ทุกคนคงเคยจินตนาการว่านรกที่แท้จริงควรเป็นอย่างไร

ในเกมและภาพยนตร์หลายเรื่องก็มีฉากของนรกมาเกี่ยวข้องด้วย

และในงานเขียนของหลินเยวียน นรกนั้นแปลกประหลาดและน่าสะพรึงกลัว ซึ่งสอดคล้องกับภาพที่คนส่วนใหญ่สร้างขึ้น

ท้องฟ้าปกคลุมไปด้วยม่านหมอก ภูตผีวิญญาณหลากหลายรูปแบบล่องลอยอย่างไร้จุดหมาย มีกลุ่มผมไร้ชื่อแซ่กระจุกอยู่ที่มุม วัตถุลักษณะนุ่มเหมือนก้อนเนื้อสับที่ไม่รู้นาม บิดตัวไปมาในมุมมืด เปลวไฟแปลกประหลาด…

ฉากนี้ยิ่งใหญ่มาก!

หลินเยวียนวาดภาพวิญญาณชั่วร้ายติดต่อกันหลายภาพ ถึงขั้นที่สร้างสรรค์ภาพของพืชในนรก แต่กลับไม่นับว่าช้า คล้ายกับว่าทักษะด้านจิตรกรรมระดับปรมาจารย์จะเพิ่มความเร็วในการวาดภาพให้เขาด้วย

ภูตผีบางชนิด มีศีรษะใหญ่กว่าลำตัว

ภูตผีบางชนิด ลำตัวปกคลุมไปด้วยหนาม

ภูตผีบางชนิด ทั้งตัวเน่าเฟะและเต็มไปด้วยน้ำหนอง

ภูตผีบางชนิด มีเพียงดวงตาและปาก

รูปลักษณ์เช่นนี้ของภูตผี หลินเยวียนวาดออกมาจากตำนานในความทรงจำเกี่ยวกับภูติผีปีศาจที่ตนมี ขณะเดียวกันก็ยังใส่ความคิดและการดัดแปลงทางศิลปะเข้าไป เพื่อทำให้ความรุนแรงของภาพความอเนจอนาจทะลุจินตนาการราวกับกระโจนออกมาจากกระดาษ ตัวอย่างเช่นผีที่หลินเยวียนวาดอยู่ในตอนนี้ กำลังอ้าปากเปื้อนเลือดกินแขนข้างหนึ่งซึ่งขาดมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ เพราะภาพนั้นสมจริงเกินไปจนทำให้ภูตผีปีศาจเหล่านี้แลดูราวกับมีตัวตนอยู่จริง!

สายตาของหลัวเวยค่อยๆ เปลี่ยนไป…

ความสามารถในการถ่ายทอดเรื่องราวผ่านตัวอักษรนั้นมีขีดจำกัด รูปภาพจึงเป็นการนำเสนอที่เข้าใจง่ายกว่า

นี่คือสาเหตุที่บางคนไม่ชอบอ่านนิยาย แต่ชอบดูภาพยนตร์และอนิเมชันมากกว่า

และนรกที่หลินเยวียนวาดในขณะนี้ ก็ให้ความรู้สึกราวกับนรกนั้นมีอยู่จริง!

ภูตผีทุกตนในนั้น แม้แต่เสียงอันแผ่วเบาที่มุมห้อง ยังได้รับการดูแลอย่างทั่วถึง

ด้วยสไตล์การวาดภาพอันวิจิตรงดงาม ส่งผ่านความรู้สึกอันรุนแรง จนไม่อาจละสายตาได้!

และยามที่ยมทูตลุคปรากฏตัวบนหน้ากระดาษ หลัวเวยซึ่งสองมือกำลังกอดอกอยู่นั้น ก็พลันรู้สึกว่าแขนทั้งสองข้างพันกันเป็นปม

หลัวเวยสับสน

ดวงตาของเธอจ้องเขม็ง ดวงตาเบิกกว้างจนแม้แต่เปลือกตาสองชั้นก็ยังหายไป เหลือเพียงรูม่านตาที่หดเล็กลง

ทั้งที่ยังไม่ได้ลงสี แม้แต่ภาพร่างก็ยังทำไม่เสร็จสมบูรณ์ แต่ภาพของนรกตรงหน้ากลับทำให้หลัวเวยรู้สึกประหวั่นพรั่นพรึงจากก้นบึ้งของจิตใจ!

“ฟืด…”

เธอขยับเข้าไปอย่างอดไม่ได้ ลมหายใจของเธอเย็นเฉียบ ร่างกายของเธอสั่นเทิ้ม ไม่รู้ว่าภาพของนรกนั้นสยองขวัญเกินไป หรือฝีมือการวาดภาพของหลินเยวียนน่ากลัวเกินไป

จู่ๆ ความคิดที่เหลือเชื่อ ก็ปรากฏขึ้นในห้วงสำนึกของหลัวเวย

สิ่งที่หลินเยวียนวาดก่อนหน้านี้ อาจเป็นการวาดเล่นทั้งหมด!