Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 377

ตอนที่ 377 เติบโต

เหตุผลเดียวที่เจียงขุยคิดว่าตนทำให้อาจารย์เซี่ยนอวี๋เห็นความสำคัญมากเช่นนี้ ก็คืออาจารย์เซี่ยนอวี๋พึงพอใจมากกับขนมเปี๊ยะไข่แดงที่เธอมอบให้

หากไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ ทำไมเขาถึงเลือกฉันล่ะ

ฉันมีอะไรไปเทียบกับราชาราชินีเพลง

เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับความมั่นใจในตนเอง

ต่อให้เป็นคนที่มั่นใจในตนเอง ก็ต้องขบคิดถึงความแตกต่างบนพื้นฐานของความเป็นจริงด้วยเช่นกัน

หนทางสู่การเป็นนักร้องแถวหน้าของเธอนั้นช่างเลี้ยวลดคดเคี้ยว ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงราชาราชินีเพลงที่แข็งแกร่งกว่านักร้องแถวหน้าเสียอีก

“งั้นฉันต้องไปที่นั่นก่อน?”

เจียงขุยเอ่ยปากอย่างอยากลำบาก

ผู้จัดการส่ายหน้า “เรื่องนั้นไม่ต้องหรอก คุณแค่เตรียมตัวให้ดี ช่วงนี้ก็รักษาเสียงไว้ เพราะเพลงนี้คุณจำเป็นต้องแสดงจุดเด่นของคุณออกมาอย่างเต็มที่ ลองคิดดูว่าจุดเด่นของตัวเองคืออะไร ฉันเชื่อว่านี่แหละคือเหตุผลที่อาจารย์เซี่ยนอวี๋เลือกคุณ”

จุดเด่นของฉัน?

เจียงขุยคล้ายกับกำลังใคร่ครวญ

เสียงของเจียงขุยได้รับคำชื่นชมว่ากังวานใสมากที่สุด เนื้อเสียงไพเราะ ถึงแม้ว่าจะใช้วิธีการร้องอันแสนธรรมดา แต่ก็สามารถขับร้องออกมาได้ในรูปแบบเฉพาะตัว

“แต่ว่า…”

“ไม่มีแต่ อาจารย์เซี่ยนอวี๋เลือกคุณแล้ว คุณก็คว้าโอกาสนี้ไว้ให้ดี ถ้าคุณเจออาจารย์เซี่ยนอวี๋แล้วยังทำท่าทางหวาดกลัวหรือรู้สึกผิดอย่างในตอนนี้ ฉันเชื่อว่าเขาจะหาคนมาแทนที่คุณโดยไม่ลังเลเลย!”

เจียงขุยสะดุ้งขึ้นมาทันที

เธอเริ่มเรียนดนตรีมาตั้งแต่เด็ก เธอยอมไม่กินไม่นอน เพื่อศึกษาความหลากหลายของเสียง ตอนนี้ความดื้อรั้นซึ่งยังคงซ่อนงำอยู่ในกระดูกพลันถูกกระตุ้นขึ้นมาทันที

“ฉันจะไม่ทำให้อาจารย์เซี่ยนอวี๋ผิดหวัง!”

กล่าวกันว่านักรบยอมตายเพื่อสหายรัก เจียงขุยเริ่มสงสัยในตัวเองแล้วว่า ความรู้สึกที่เกิดขึ้นนั้นเป็นเพียงความหวาดกลัวตามสัญชาตญาณที่เธอมีต่อคนดนตรีระดับแนวหน้าของบลูสตาร์

สิ่งที่เธอหวาดกลัวคืออะไร?

คือความสามารถในการร้องเพลงของราชาราชินีเพลง?

ไม่ใช่สักหน่อย ความสามารถในการร้องเพลงของเจียงขุยนั้นไม่ได้เป็นสองรองใคร

สรุปแล้ว สิ่งที่เธอกลัว ก็คืออิทธิพลและชื่อเสียงของเหล่าราชาราชินีเพลงซึ่งโลดแล่นในวงการเพลงมาหลายปี

นี่ถึงจะเป็นสิ่งที่ทำให้ผู้คนเกรงขามได้อย่างแท้จริง!

ถ้าอย่างนั้นจะกลัวอะไรล่ะ?

กลัวพ่อเพลงของราชาราชินีเพลง?

หรือว่าอาจารย์เซี่ยนอวี๋สู้พ่อเพลงเหล่านั้นไม่ได้?

ถึงแม้จะได้รับฉายานามจากในวงการว่าเป็นพ่อเพลงตัวน้อย แต่ทุกคนก็รู้อยู่เต็มอกเซี่ยนอวี๋มีความสามารถระดับพ่อเพลง ทั้งยังเอาชนะพ่อเพลงซึ่งมีฝีมือระดับที่น่าสะพรึงกลัวได้มากกว่าหนึ่งคน

ตัวเขายังไม่ได้รับการยอมรับจากทางการว่าเป็นพ่อเพลง เพียงเพราะคุณวุฒิยังไม่มากพอ และอายุยังน้อยก็เท่านั้น

อาจารย์เซี่ยนอวี๋ใช้ตัวตนในฐานะคนที่ยังไม่ใช่พ่อเพลง คว้าชัยชนะเหนือพ่อเพลงมากมายเช่นนี้ได้ แล้วทำไมตนจะใช้สถานะนักร้องธรรมดา เอาชนะราชาราชินีเพลงไม่ได้ล่ะ?

จะบอกว่าตนไม่ใช่นักร้องแถวหน้า ก็เป็นเพียงข้ออ้างจากความขลาดกลัวของตนเท่านั้น

ไม่ว่าจะมองจากมุมไหน ตนอยู่ห่างจากการเป็นนักร้องแถวหน้าแค่เพียงกระดาษไขบุหน้าต่างกั้น เพียงแค่จิ้มเบาๆ ก็ทะลุแล้ว

และชั่วขณะนั้น เจียงขุยก็เกิดความกล้าหาญขึ้นมาอย่างยิ่งยวด

ความกล้าหาญนี้ จะว่าไปแล้วก็มาจากอาจารย์เซี่ยนอวี๋

“อาจารย์เซี่ยนอวี๋เลือกฉัน เห็นได้ชัดว่าสำหรับอาจารย์เซี่ยนอวี๋แล้ว ฉันไม่ได้ด้อยไปกว่าราชาราชินีเพลง การยอมรับและความสำคัญเช่นนี้ ถ้าฉันทำให้ผิดหวังละก็ จะเป็นการทรยศความรักที่ฉันมีต่อดนตรี”

แววตาของเจียงขุยพลันเป็นประกายใสขึ้นมาในชั่วพริบตา

แม้แต่ตัวเธอเองยังนึกไม่ถึงว่าพลังของลูกวัวเพิ่งเกิดที่ไม่กลัวเสือเช่นนี้ จะช่วยผลักดันอนาคตของเธอ และพาเธอเดินต่อไปได้อีกไกลแสนไกล

……

หลินเยวียนไม่ได้เรียกเจียงขุยมาบันทึกเสียงในทันที

เขาเพียงแต่แจ้งไว้ล่วงหน้า เพื่อให้เจียงขุยเตรียมตัวเตรียมใจ