Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 417

ตอนที่ 417 ลมพายุ

ฉินคือมาตุภูมิแห่งดนตรี ฉีคือตำหนักภาพยนตร์ ฉู่คือราชาการ์ตูน…

และเยี่ยนโจว คือทวีปแห่งการต่อสู้!

การแข่งขันคือสัญชาตญาณในเลือดเนื้อ และหยั่งรากลึกลงสู่ยีนของพวกเขา ภายใต้การบ่มเพาะในแดนวัฒนธรรมเยี่ยนโจว!

ฉิน ฉี ฉู่ และเยี่ยนร่วมแข่งขันกันเพื่อช่วงชิงโควตานิทานในหนังสือรวมนิทานโดยสมาคมวรรณศิลป์

ขอโทษที

นี่คือเขตแดนที่ชาวเยี่ยนคุ้นเคยดี!

อย่างไรก็ตาม ศึกในครั้งนี้ ไม่ได้เป็นความบ้าคลั่งของชาวเยี่ยนเพียงอย่างเดียว แต่เป็นความตื่นเต้นที่วงการนิทานของฉิน ฉี ฉู่ และเยี่ยนมีร่วมกัน!

นักเขียนนิทานทุกคนวิ่งวุ่นอย่างบ้าคลั่ง!

เป้าหมายที่พวกเขามีร่วมกันคือการเผยแพร่ชื่อเสียงของพวกเขาให้กว้างไกลมากขึ้น!

ใครบ้างไม่รู้ว่าถ้าผลงานของตนได้รับคัดเลือกให้เป็นส่วนหนึ่งของรวมนิทานบลูสตาร์ จะหมายความว่าอย่างไร

โอกาสที่ยิ่งใหญ่ไงล่ะ!

เมื่อมองจากความพยายามในการโปรโมตหนังสืออย่างเป็นทางการของสมาคมวรรณศิลป์ นี่อาจเป็นโอกาสที่นักเขียนนิยายเด็กจะสร้างอิทธิพลต่อผู้คน และโอกาสครั้งสำคัญของชีวิต!

โอกาสแบบนี้ในชีวิตจะมีสักกี่ครั้งกัน!

ใครบ้างไม่ตื่นเต้น?

ใครบ้างไม่ปรารถนา?

ถ้าหากรวมนิทานบลูสตาร์ทำได้ดี จะทำให้ชื่อเสียงของนักเขียนนิทานอีกหลายคนได้เข้าสู่ประวัติศาสตร์วิวัฒนาการของนิทานบลูสตาร์ กลายเป็นสิ่งที่ต้องกล่าวถึงในแบบเรียน!

ตอนนี้อย่าว่าแต่แวดวงนิทานเลย

สะเทือนทั้งอุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้องกับศิลปะและวัฒนธรรม

เรื่องนี้ดึงดูดความสนใจจากทุกคนได้ในชั่วพริบตา

ถึงขั้นที่มีคนมองว่านี่เป็นการทดลองครั้งหนึ่งของสมาคมวรรณศิลป์

ท่ามกลางการวิเคราะห์และคาดเดาของผู้คนเหล่านี้ บางทีนิทานอาจเป็นเพียงการนำร่องในเบื้องต้น นโยบายที่เหมือนกันอาจแผ่ขยายไปยังวรรณกรรมประเภทอื่นๆ ในแวดวงศิลปะวัฒนธรรมด้วย

“ปังมาก!”

“นักเขียนทุกคนในวงการนิทานของฉินฉีฉู่เยี่ยนตื่นตัวกับข่าวนี้ นี่คือเกมและการเปลี่ยนแปลงของวงการนิทานทั้งสี่ทวีป นักเขียนนิทานคนใดที่มีความทะเยอทะยานต่อให้เพียงเล็กน้อยก็จะพยายามอย่างเต็มที่ เพื่อให้รับประกันว่าผลงานของตนจะได้เข้าไปอยู่ในรวมนิทานบลูสตาร์!”

“เราทุกคนต้องการฝากชื่อเสียงไว้ชั่วนิรันดร์กันทั้งนั้น”

“เหตุการณ์นี้ถูกลิขิตมาให้เป็นก้าวสำคัญของวงการนิทาน หลังจากเหตุการณ์นี้ ฉันก็นึกไม่ออกแล้วว่าจะมีเหตุการณ์ใดที่สามารถระดมความกระตือรือร้นในการสร้างสรรค์ผลงานได้ในฉับพลันเช่นนี้!”

“นี่ยังเป็นแค่เรื่องสั้น”

“คาดว่าในอนาคตนิทานขนาดยาวจะได้รับการรวมเล่มและเผยแพร่โดยสมาคมวรรณศิลป์เช่นเดียวกัน บวกกับในตอนนี้ชาวเยี่ยนมาแล้ว คนกลุ่มนั้นรักการแข่งขันโดยธรรมชาติ พวกเขาทำได้ทุกอย่างเพื่อให้แน่ใจว่าผลงานของพวกเขาได้รับการคัดเลือก”

“…”

เป็นค่ำคืนที่ถูกลิขิตมาให้ข่มตาหลับไม่ลง!

เมื่อพายุคลั่งในโลกศิลปะวัฒนธรรมเริ่มต้นพัดผ่านจากวงการนิทานในยามดึก อิทธิพลของมันไม่ได้จำกัดอยู่เพียงแวดวงศิลปะและวัฒนธรรมอีกต่อไป ทว่าชาวเน็ตทั่วไปก็ตกตะลึงเช่นเดียวกัน

‘รวมนิทานบลูสตาร์’

‘ในนั้นจะต้องมีเจ้าเต่าน้อย!’

‘น่าเสียดายที่ลูกหมูสามตัวเป็นนิทานขนาดยาว ไม่งั้นครั้งนี้อาจารย์หยวนหยวนต้องได้เข้าไปแน่นอน แต่นี่เป็นแค่การเริ่มต้น คาดว่าหลังจากนี้จะต้องมีแผนเกี่ยวกันนิทานขนาดยาวจริงๆ ถึงยังไงอิทธิพลของนิทานขนาดยาวก็มีให้เห็นเป็นประจักษ์’

‘เห็นทีนิทานครั้งนี้ปังแน่!’

‘จู่ๆ ก็นึกถึงจินซานกับฉีฉี ผลงานใหม่ของพวกเขาสองคนในราชานิทานแพ้ฉู่ขวงซะได้ แต่จินซานกับฉีฉีก่อนหน้านี้ก็มีผลงานชิ้นโบแดงที่เป็นนิทานสั้นสุดคลาสสิกอยู่หลายเรื่อง ผลงานชิ้นโบแดงพวกนี้มีโอกาสได้รับการคัดเลือกสูงมากจากสมาคมวรรณศิลป์’

‘ฉันแนะนำเรื่องเจ้าหญิงสโนว์ไวท์!’

‘เรื่องเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ของฉู่ขวงมีหวังจริงๆ นั่นแหละ ช่วงนี้นิทานเรื่องนี้เป็นที่นิยมของเด็กๆ จริงๆ แต่ผลงานนิทานขนาดสั้นของฉู่ขวงมีน้อยเกินไป เขาที่มีผลงานอยู่แค่ชิ้นเดียวคงไม่ได้เป็นจุดสนใจของคณะกรรมการคัดเลือกหรอก เกณฑ์การคัดเลือกสำคัญของหนังสือรวมนิทานของทางการ ยังคงอยู่ที่นักเขียนชื่อดังในแวดวงนักเขียนนิทานเด็กอยู่ดี’

‘…’

หลายครอบครัวมีลูกหลาน

ครอบครัวใดที่มีลูกมีหลาน ล้วนสนอกสนใจเรื่องนี้

ต่อให้ไม่มี ในอนาคตอาจมี จึงสนใจเรื่องนี้เช่นเดียวกัน

เพราะเด็กๆ คืออนาคตของบลูสตาร์ และการบ่มเพาะทางความคิดในวัยเด็กนั้นเป็นเรื่องสำคัญที่สุดสำหรับผู้คนนับไม่ถ้วน!

อันที่จริง