Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 442

ตอนที่ 442 เริ่มต้นที่ผม ก็ให้มันจบลงที่ผม

‘พระเจ้าช่วย!’

‘นิทานยาว?’

‘ฉู่ขวงในฐานะราชานักเขียนนิทานสั้นถึงกับเขียนนิทานยาว เขาคิดจะแก้แค้นให้อาจารย์หยวนหยวนหรือ? เหมือนกับที่อาจารย์อาหู่แก้แค้นแทนคนเยี่ยน?’

‘เป็นไปไม่ได้’

‘ฉู่ขวงเขียนนิทานยาวได้ด้วยเหรอ ฉันคิดว่าเขาวางแผนจะเขียนแต่นิทานสั้นซะอีก ถ้าบอกว่าจะแก้แค้นก็ไม่ค่อยสอดคล้องกับความเป็นจริงเท่าไหร่ ฉู่ขวงทำนายล่วงหน้าไม่ได้สักหน่อยว่าอาจารย์จะแพ้ นี่เป็นความบังเอิญที่น่าสนใจมาก เหมือนอาจารย์หยวนหยวนกับอาหู่เลือกใช้ตัวเอกเป็นแมวเหมือนกัน’

‘เดี๋ยวนะ!’

‘พวกคุณลืมไปแล้วหรือ ในเนื้อเพลงแดนนิทาน ในนั้นมีเนื้อเพลงท่อนหนึ่งว่า ซูเค่อเป้ยถ่าเป็นหนูที่พูดได้ ซึ่งหมายความว่าฉู่ขวงมีแผนจะสร้างผลงานเรื่องนี้มานานแล้ว!’

‘เอ่อ หนู?’

‘ตัวเอกของอาจารย์หยวนหยวนกับอาจารย์อาหู่คือแมว และตัวเอกของฉู่ขวงกลับเป็นหนู ช่างเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ ตามหลัก’

“……” ‘…’

ไม่ว่าจะเป็นฉิน ฉี ฉู่ หรือเยี่ยน ล้วนมีเสียงจากวงการนิทานและโลกออนไลน์ ศึกระหว่างฉินและเยี่ยนซึ่งจบลงไปสักระยะแล้วกลับมาเปิดสนามอีกครั้ง ทุกคนล้วนครึกครื้นขึ้นมาอย่างห้ามไม่ไหว

ฉู่ขวงมาแล้ว!

มาพร้อมกับนิทานเรื่องยาว!

ตัวเอกในนิทานของเขาคือหนู เป็นศัตรูตามธรรมชาติของแมวซึ่งเป็นตัวเอกของหยวนหยวนและอาหู่ กอปรกับฉากความขัดแย้งครั้งใหญ่ของฉินและเยี่ยน ทำให้ผู้คนต่างคิดไปว่าทุกสิ่งได้ถูกลิขิตชะตาไว้ล่วงหน้า!

ใช่แล้ว!

ถูกลิขิตชะตา!

ทำไมถึงเกิดความขัดแย้งระหว่างฉินและเยี่ยน แต่ไม่เกิดกับพื้นที่อื่น ชนวนแรกเริ่มไม่ใช่การปะทะแบบหนึ่งต่อเก้าอันน่าตกตะลึงและสุดท้ายแล้วก็จัดการนักเขียนทั้งหมดของเยี่ยนได้หรอกหรือ?

มาดูตอนนี้สิ

ฉู่ขวงเอาชนะในศึกระหว่างสองพื้นที่ได้ อาจารย์หยวนหยวนกลับแพ้ราบคาบ ทั้งสองฝั่งเสมอกันหนึ่งต่อหนึ่ง แต่การปรากฏตัวของฉู่ขวงกลับทำลายสมดุลอีกครั้ง ทำให้ผู้คนรู้สึกสัมผัสได้ถึงโชคชะตาที่ว่า ‘เรื่องราวเริ่มต้นที่ไหน จะจบลงที่นั่น’!

ฉู่ขวงคือจุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง!

แน่นอนว่ามันต้องจบที่ฉู่ขวง!

หลังจากตกใจและสติหลุดลอยไปชั่วขณะ วงการนิทานและชาวเน็ตฉินล้วนตื่นตกใจ ‘คนเยี่ยนไม่ได้กำลังผยองที่อาจารย์อาหู่ชนะประชันวรรณกรรมหรอกเหรอ ตอนนี้ฉู่ขวงมาแล้ว พวกคุณยังกล้าผยองต่ออยู่ไหม’

‘ชนะเก้าครั้งรวดมาแล้วนะครับบอกก่อน!’

‘เจ้าแก่ฉู่ขวงกอบกู้โลก!’

‘ชนะอาจารย์หยวนหยวนได้แล้วไง พวกคุณผ่านด่านเจ้าแก่ฉู่ขวงให้ได้ก่อนเถอะ อาจารย์อาหู่ชนะติดต่อกันเก้าครั้งแล้วยังไง พ่อผมชนะมาสิบครั้งยังไม่ได้ออกโรง ศึกเก้าด้านน่ะดูแล้วจำ จำแล้วนำไปใช้’

‘ฉู่ขวงเทพตลอดกาล!’

‘ฉู่ขวง: อาจารย์หยวนหยวนถอยไปก่อน ในเมื่อผมเป็นคนก่อความขัดแย้งในครั้งนี้ ดังนั้นผมควรยุติมันด้วยตนเอง คู่ต่อสู้ตัวจริงของอาหู่ก็คือผม!’

‘เห็นภาพไปอีก!’

‘ในช่วงเวลาวิกฤตย่อมมีวีรบุรุษปรากฏตัวขึ้นเสมอ ถ้าบอกว่าหมอคือวีรบุรุษของคนไข้ ตำรวจคือวีรบุรุษของประชาชน งั้นฉู่ขวงก็คือวีรบุรุษของวงการนิทานฉิน!’

‘…’

ชาวเยี่ยนโอหังเกินไปแล้ว!

หลังจากอาหู่ชนะประชันวรรณกรรมแล้ว คำเยาะเย้ยถากถางที่ชาวเยี่ยนมีต่อชาวฉิน พานให้ชาวฉินหายใจไม่ทั่วท้อง และข่าวเกี่ยวกับนิทานยาวเรื่องใหม่ของฉู่ขวงจึงเปรียบประหนึ่งน้ำมันที่ราดลงบนกองไฟซึ่งสุมอยู่ในอกของชาวฉิน!

จากนั้นทุกคนถึงได้ค้นพบว่า

เมื่อเทียบกับอาจารย์หยวนหยวนแล้ว ชาวฉินเชื่อมั่นในฉู่ขวงมากกว่า ต่อให้ฉู่ขวงจะเขียนนิทานยาวเรื่องใหม่ ไม่เคยเขียนนิทานยาวเรื่องใดมาก่อน แต่ก็ไม่ได้บั่นทอนความเชื่อมั่นนี้แต่อย่างใด!

ชาวฉี ชาวฉู่ และชาวเยี่ยนล้วนงุนงง

อาหู่ซึ่งอ้างตัวว่าเป็นตัวแทนวงการนิทานยาวจากเยี่ยนก็ชื่นชอบบรรยากาศนี้เช่นกัน กล่าวให้ชัดคือ การปรากฏตัวของฉู่ขวงทำให้อาหู่สัมผัสถึงเลือดซึ่งเดือดพล่านอย่างที่ไม่ได้รู้สึกมานาน เขารู้สึกขอบคุณที่ฉู่ขวงออกโรงด้วยซ้ำไป

“ที่จริงไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่นัก”

“นิทานสั้นที่ผมเขียนไม่ใช่คู่แข่งของฉู่ขวงเลย ถ้าว่ากันในแง่นิทานสั้น ทั้งเยี่ยนโจวไม่มีใครคู่ควรกับการเป็นศัตรูของฉู่ขวง แต่ถ้าแข่งนิทานยาวละก็ นี่คือโอกาสของผมแล้ว!”

ณ โรงแรมแห่งหนึ่งในเยี่ยนโจว

ชายหนุ่มร่างกำยำคนหนึ่งผลักหญิงสาวออกไปโดยไม่ลังเล จ้องมองข่าวบนปู้ลั่วอย่างไม่ละสายตา ถึงแม้จะไม่ยุติธรรมนักที่ให้ฉู่ขวงมาประชันนิทานยาวกับตน จนรู้สึกว่ากำลังฉวยโอกาสจากความเพลี่ยงพล้ำของผู้อื่น แต่ความปรารถนาที่จะเอาชนะฉู่ขวงก็อัดแน่นจนเกินรับไหว!

แววตาของอาหู่เป็นประกาย

ฉู่ขวงคือวีรบุรุษของฉินโจว

ถ้าหากความสำเร็จของอาหู่ในครั้งนี้เหนือกว่าฉู่ขวงที่เพิ่งคว้าชัยชนะแบบหนึ่งต่อเก้า เขาจะกลายเป็นวีรบุรุษของชาวเยี่ยน สถานะของเขาในใจของชาวเยี่ยนและในวงการนิทานบลูสตาร์จะทวีคูณขึ้นในอนาคต!

“ยังมีเวลาอีกห้าวัน?”

ทำไมหนังสือเรื่องใหม่ของฉู่ขวงต้องใช้เวลาอีกตั้งห้าวันกว่าจะปล่อยล่ะ ทำให้คนอื่นตั้งตารออยู่ได้ ตอนนี้อาจารย์อาหู่แทบอยากกดปุ่มเร่งวันคืนบนไทม์แมชชีนไปถึงห้าวันข้างหน้าให้รู้แล้วรู้รอด

แน่นอน

ชายฉกรรจ์อกสามศอกอย่างอาจารย์อาหู่ไม่มีสิ่งที่วิทยาศาสตร์สร้างไม่ได้อย่างไทม์แมชชีนหรอก เขาทำได้เพียงเฝ้ารอเงียบๆ ด้วยความทรมาน จนกระทั่งวันที่ห้ามาถึงอย่างเป็นทางการ

ในที่สุด!

ห้าวันผ่านไป!

ผลงานนิทานยาวเรื่องแรกของฉู่ขวงเรื่อง ‘ซูเค่อกับเป้ยถ่า’ ก็เผยแพร่อย่างเป็นทางการ ภายใต้อารมณ์ความรู้สึกที่หลากหลายของแต่ละคนในแต่ละพื้นที่ กระแสของการซื้อนิทานยาวก็ร้อนแรงขึ้นมาทันที…

……………………………………………….

———————————-