Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 46

ตอนที่ 46 ผู้บุกเบิก

‘รับทราบ’

‘รับทราบ’

‘รับทราบ’

‘คืนนี้จะไปอ่านค่ะ’

บรรณาธิการของสำนักพิมพ์เฟลอริชในกลุ่มต่างตอบกลับไป

ส่วนความคิดว่า ‘บ.ก.บริหารไม่ได้เข้าใจอะไรผิดใช่ไหม’ แน่นอนว่าพวกเขากล้าแค่คิดอยู่ในใจเท่านั้น ไม่มีใครกล้าป่าวประกาศออกไป

หลังเลิกงาน

บรรดาบรรณาธิการของเฟลอริชก็มุ่งหน้าไปยังร้านหนังสือด้วยความสับสน แต่กลับพบว่าบนป้ายหน้าประตูล้วนแต่เขียนข้อความประกาศเหมือนๆ กัน

เนื้อหาในป้ายคือ

‘ปรินซ์ออฟเทนนิสของร้านเราขายหมดแล้ว พรุ่งนี้เติมของเข้าสต็อก ขออภัยในความไม่สะดวก’

ขายหมดแล้ว?

ร้านหนังสือทำป้ายขึ้นมาโดยเฉพาะ?

ในตอนนี้ บรรณาธิการของเฟลอริชถึงลอบเอะใจว่าสถานการณ์นั้นแปลกชอบกล!

เป็นเพราะถ้าทำให้ร้านหนังสือทำป้ายมาแปะได้ เห็นได้ชัดว่านักอ่านที่ต้องการซื้อปรินซ์ออฟเทนนิสนั้นมีมาก นี่เป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นกับหนังสือเรื่องดัง!

หมายความว่า…

หนังสือเรื่องนี้ดังแล้ว?

หนึ่งในบรรณาธิการของเฟลอริชมองไปยังเพื่อนร่วมงานด้วยความตกตะลึง “เธอเคยได้ยินนิยายแนวการแข่งขันกีฬาที่ดังมาก่อนหน้านี้บ้างมั้ย”

“ไม่เคยอะ”

เพื่อนครุ่นคิดอยู่นานทีเดียว ในที่สุดก็ส่ายหน้า จากนั้นก็พูดออกมาเต็มปากเต็มคำว่า “ครั้งแรกในประวัติศาสตร์!”

ยอดขายในร้านหนังสือคือตัวชี้วัดกระแส

หนังสือเล่มไหนดัง หนังสือเล่มไหนไม่ได้เรื่อง ร้านหนังสือรู้ดีที่สุดเสมอ!

และด้วยความสัมพันธ์อันใกล้ชิดของสำนักพิมพ์ใหญ่แต่ละแห่งกับร้านหนังสือ ย่อมไม่ใช่เรื่องยากที่จะล่วงรู้ยอดขายของปรินซ์ออฟเทนนิส

ดังนั้น อีกหลายวันต่อมา!

สายตาของทั้งวงการล้วนจับจ้องไปยังหนังสือเล่มนี้ รวมไปถึงตัวฉู่ขวงซึ่งเป็นนักเขียนด้วย!

‘นึกไม่ถึงเลยนะเนี่ย’

แม้แต่บรรณาธิการอาวุโสในวงการซึ่งผ่านโลกมามากก็ยังส่งเสียงด้วยความตกใจออกมาอย่างเซ็งแซ่ ‘นิยายแนวการแข่งขันกีฬาถึงกลับทำยอดขายได้มากขนาดนี้’

‘เหลือเชื่อ’

‘นักเขียนหน้าใหม่ชื่อฉู่ขวงคนนี้ที่เขียนปรินซ์ออฟเทนนิสพิสูจน์แล้วเรื่องหนึ่ง ขอแค่เขียนดี ถึงจะเป็นแนวการแข่งขันกีฬาก็จะได้ผลตอบรับที่ดี!’

‘เรียกว่าเป็นผู้บุกเบิกได้เลยสินะ?’

‘แนวการแข่งขันกีฬาก็ใช่ว่าจะไม่เคยมีคนเขียน แต่ว่าไม่เคยมีคนเขียนแล้วดังมาก่อน จากเกณฑ์ในวงการแล้ว ใครทำให้นิยายแนวหนึ่งดังได้ คนนั้นก็เป็นผู้บุกเบิกของแนวนั้นเลย เพราะงั้นจะพูดแบบนี้ก็ไม่ผิดหรอก’

‘ใช่แล้ว’

‘ต่อไปน่าจะมีนักเขียนนิยายเขียนแนวการแข่งขันกีฬาตามกระแสอีกมาก ต่อให้เป็นกลุ่มนี้ก็คงยอมรับฉู่ขวงใน ฐานะผู้บุกเบิกนิยายแนวการแข่งขันกีฬา’

‘…’

ไม่เพียงแวดวงบรรณาธิการ

แวดวงนักอ่านก็ถกเถียงเรื่องปรินซ์ออฟเทนนิสเป็นวงกว้างเช่นเดียวกัน โพสต์จำนวนมากเกี่ยวกับหนังสือเรื่องนี้สามารถพบเห็นได้ตามเว็บบอร์ดนิยาย

‘แนะนำปรินซ์ออฟเทนนิส!’

‘หนังสือเล่มนี้ผมก็อ่านแล้ว ดีจริงๆ นั่นแหละ’

‘อ่านนิยายแนวแฟนตาซีเยาวชนมาเยอะ ชอบแนวผจญภัยในต่างโลกมาก พอได้อ่านปรินซ์ออฟเทนนิส ก็เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เกิดความสนใจนิยายแนวนี้’

‘ผมคิดว่านิยายแนวผมมันเฉพาะกลุ่มมาก นึกไม่ถึงเลยว่าคนที่ชอบปรินซ์ออฟเทนนิสจะมากขนาดนี้!’

‘ฮ่าๆๆ ผมก็เหมือนกัน เมื่อวานผมแนะนำปรินซ์ออฟเทนนิสกับพรรคพวก ตอนแรกพวกนั้นก็ไม่อยากอ่าน แนวเทนนิสอะไรไม่สนใจเลย จนผมต้องบังคับให้อ่านบทที่หนึ่ง แล้วหนังสือผมก็กลายเป็นของมันเฉยเลย…’

ตลาดหนังสือของฉินโจวก็ร้อนแรงโดยมาตลอด

ถ้าหากพูดถึงเรื่องยอดขายเพียงอย่างเดียว เรื่องที่ยอดขายสูงกว่าปรินซ์ออฟเทนนิสมีอยู่บ้าง

นักเขียนนิยายเรื่องดังจำนวนมาก ยอดขายเพียงแค่เดือนเดียวก็น่ากลัวมากแล้ว

แต่ถึงอย่างนั้นปรินซ์ออฟเทนนิสก็น่ากลัวตรงที่เห็นอยู่ชัดๆ ว่าเป็นนิยายแนวการแข่งขันกีฬาเรื่องหนึ่ง หากใช้

สายตาทั่วไปในวงการมอง นับว่าเป็นแนวเฉพาะกลุ่มเสียยิ่งกว่าเฉพาะกลุ่มอีก แต่ดันได้รับความนิยมจากนักอ่านเหมือนแนวดังๆ แนวอื่น!

ในฐานะนักกีฬาเทนนิสมืออาชีพ อันที่จริงเขาก็ดีใจที่ได้เห็นผู้คนยินดีอ่านนิยายซึ่งเขียนเกี่ยวกับเทนนิส ใครจะไม่อยากให้อาชีพของตนเองได้รับความนิยมมากขึ้นล่ะ

นักเขียนนิยายแบบนี้ต้องสนับสนุนสักหน่อย

เมื่อกลับถึงหอพัก ฮั่นฉีก็หยิบปรินซ์ออฟเทนนิสออกมาพลิกอ่านอย่างไม่ได้ใส่ใจนัก

“เอ๊ะ?”

อ่านไปได้สองนาที ฮั่นฉีก็ตระหนักได้ด้วยความประหลาดใจ ความรู้เกี่ยวกับเทนนิสในนิยายนั้นมืออาชีพมาก นักเขียนไม่ได้หลอกคนนอกสายอาชีพนี้

ทว่าความรู้เหล่านี้ค่อนข้างพื้นฐาน

ดังนั้นฮั่นฉีจึงลองพลิกดูด้านหลัง ก็พบว่าต่อให้ในนิยายจะเกี่ยวโยงถึงความรู้เรื่องเทนนิสในระดับสูงสักหน่อย เนื้อเรื่องก็บรรยายได้อย่างละเอียดรอบคอบมาก ไม่มีจุดที่ผิดเลยแม้แต่นิดเดียว!

“ดูท่านักเขียนจะรอบคอบมาก”

คนที่เล่นเทนนิสเป็นงานอดิเรกทั่วไปไม่มีทางมีความรู้เรื่องเทนนิสมากขนาดนี้!

เขาเริ่มสนใจใคร่รู้ขึ้นมาอีกหลายส่วน จึงเปิดบทที่หนึ่งอ่านอย่างเป็นทางการ เริ่มอ่านตั้งแต่ต้น

ตอนยังเป็นนักเรียน ฮั่นฉีก็เป็นคนหนึ่งที่ชื่นชอบการอ่านนิยาย

เพียงแต่หลังจากเรียนจบก็ยุ่งอยู่กับการเล่นเทนนิส เขาเลยไม่ได้อ่านนิยายสักเท่าไหร่ วันนี้ได้มาอ่านนิยายก็คิดเสียว่าเป็นการผ่อนคลายก่อนการแข่งขันก็แล้วกัน

พรึ่บ

หน้าหนังสือซึ่งส่งกลิ่นจางของหมึกพิมพ์พลิกไปทีละหน้าๆ ฮั่นฉียิ่งถลำลึกขึ้นเรื่อยๆ ถลำลึกขึ้นเรื่อยๆ …

ในตอนนั้น ท้องฟ้าก็มืดลงแล้ว

ทันใดนั้นเอง โทรศัพท์มือถือก็ส่งเสียงของนาฬิกาปลุก ฮั่นฉีถึงได้สติกลับมา “เชี่ย กี่โมงแล้วเนี่ย พรุ่งนี้ยังมีแข่งอีก!”

เศร้าจริงๆ ฉันละอยากจะร้องไห้!

ฮั่นฉีถูกปรินซ์ออฟเทนนิสดึงดูดเข้าเต็มเปา แทบอยากอ่านให้จบรวดเดียวให้รู้แล้วรู้รอด

แต่ถ้าหากอ่านนิยายเรื่องนี้จนจบ คืนนี้ก็อาจพักผ่อนได้ไม่เพียงพอ ส่งผลกระทบต่อฟอร์มในการแข่งขันได้ง่าย

“แข่งจบค่อยอ่าน!”

ฮั่นฉีกัดฟันกรอดด้วยความฝืนทน ปิดหนังลือลง ก่อนจะปิดไฟนอนด้วยพลังความอดกลั้นอันมหาศาล

……………………………………