Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 490

ตอนที่ 490 คู่แข่งของฉู่ขวงคือตัวฉู่ขวงเอง

หลินเยวียนไม่ได้สนใจรายการอีก

ระหว่างการออกอากาศของทีมที่สอง เขาใช้เวลาไปกับการเขียนนิยาย หรือไม่ก็ชมการถ่ายทำภาพยนตร์ในกองถ่าย

ระหว่างนั้น มีฉากหนึ่งซึ่งเขาแอบใช้น้ำยานักแสดงกับเจี่ยนอี้

เนื่องจากฉากนั้นคือฉากที่คุณลุงของสไปเดอร์แมนเสียชีวิต สไปเดอร์แมนจึงรู้สึกเสียใจที่ตนไม่ได้หยุดยั้งพวกอันธพาล เป็นฉากซึ่งอัดแน่นไปด้วยความเสียใจและเจ็บปวด ไม่เพียงต้องให้นักแสดงหลั่งน้ำตา แต่อารมณ์ยังต้องถึงขั้นอีกด้วย

แสดงยากมาก

ฝีมือการแสดงของเจี่ยนอี้ยอดเยี่ยมอยู่แล้ว ทว่าหลินเยวียนคิดว่าควรทำฉากนั้นให้ซึ้งกินใจมากขึ้นสักหน่อย จึงแอบเปิดสูตรโกงสำหรับทักษะการแสดง

หลังจากแสดงจบ

เจี่ยนอี้กระซิบบอกกับหลินเยวียนซึ่งอยู่ด้านข้าง “เหมือนฉันจะทะลุขีดจำกัดของตัวเองได้แล้ว ซีนเมื่อกี้เป็นฉากที่โหดที่สุดเท่าที่ฉันเลยเล่นมาตั้งแต่เริ่มเรียนการแสดงเลย!”

หลินเยวียน “…”

พูดว่าทะลุขีดจำกัดของตัวเองก็ไม่ผิดหรอก น้ำยานักแสดงของระบบเป็นเทคโนโลยีซึ่งช่วยทลายขีดจำกัดครั้งใหญ่ได้จริงๆ

แต่ที่อัศจรรย์คือ…

หลังจากนั้นการแสดงของเจี่ยนอี้ก็ดูเหมือนจะดีขึ้นมาก แม้ว่าหลินเยวียนจะไม่ได้ใช้น้ำยานักแสดงกับอีกฝ่ายแล้ว อีกฝ่ายก็ยังสามารถตีความถ่ายทอดตัวละครออกมาได้เป็นอย่างดี

น่าสนใจมากทีเดียว

สถานการณ์ที่คล้ายคลึงกันเกิดขึ้นกับเฮ่อเซิ่งในตอนแรก หลินเยวียนจึงถามระบบอย่างอดไม่ได้ “แน่ใจใช่ไหมว่าน้ำยานักแสดงใช้ได้เพียงครั้งเดียว ไม่ได้มีโบนัสถาวรสำหรับการแสดง”

“แน่ใจ”

ระบบตอบ “แต่ถ้าเทียบกับเทคโนโลยีแล้ว ความมั่นใจในตัวเองของมนุษย์คือพลังที่แข็งแกร่งที่สุด”

หลินเยวียนพยักหน้า

เจี่ยนอี้แสดงด้วยความมั่นใจในตัวเองแล้ว

เรื่องนี้อาจเกี่ยวข้องกับที่เจี่ยนอี้เข้ามารับบทด้วยช่องทางพิเศษ

เจี่ยนอี้มักคิดอยู่เสมอว่าตนเองใช้เส้นสายของหลินเยวียนเข้ามา นอกจากนั้นยังเป็นนักแสดงหน้าใหม่ตัวกระจิริดซึ่งโผล่เข้ามารับบทพระเอก เพราะฉะนั้นในใจจึงรู้สึกหวาดระแวงอยู่เล็กน้อย ความรู้สึกวิตกกังวลและน้อยเนื้อต่ำใจนี้เป็นแรงกดดันที่หนักหน่วงที่สุดสำหรับเขา

แรงกดดันสามารถแปรเปลี่ยนเป็นแรงผลักดัน

แต่แรงกดดันที่เกินขีดจำกัดนั้นไม่ใช่เรื่องดี

ตอนนี้เขาต้องการความมั่นใจในตนเอง และน้ำยานักแสดงซึ่งหลินเยวียนใช้นั้นเพิ่มความมั่นใจให้กับเจี่ยนอี้ได้ เมื่อคนเรามีความมั่นใจในตนเองขึ้นมา มุมมองทางจิตใจจะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

นอกจากนี้

ยังมีข่าวดีอีกเรื่องหนึ่งสำหรับหลินเยวียน นั่นคือเรื่องสไปเดอร์แมนกำลังจะถ่ายทำจบลงแล้ว ต่อจากการถ่ายทำหน้ากรีนสกรีน โดยมากเหลือเพียงฉากเอาท์ดอร์ เนื้อหาในส่วนนี้ไม่นับว่ามาก

ความคืบหน้าดีมากทีเดียว

ใช้ระบบผู้เขียนบทเป็นหลัก บวกกับฉากซึ่งออกแบบไว้ล่วงหน้า ส่งผลให้การถ่ายทำของทั้งกองถ่ายดำเนินไปอย่างราบรื่น ทุกคนเพียงทำตามหน้าที่ซึ่งตนได้รับมอบหมายให้ดี ก็สามารถทำให้งานสำเร็จลุล่วงแล้ว

แต่นั่นก็คือสิ่งที่ภาพยนตร์เชิงพาณิชย์สามารถทำได้

การถ่ายทำภาพยนตร์เชิงศิลปะนั้นยากกว่านี้มาก

อีกด้านหนึ่ง

ถึงแม้หลินเยวียนจะไม่ได้ติดตามการแข่งขันของทีมที่สอง ทว่าคนในครอบครัวกลับเป็นแฟนตัวยงของรายการนี้

หลินเซวียนพูดคุยกับเหยาเหยาอยู่บ่อยครั้ง

“วังหลังของพี่ชายเธอนี่น่าสนใจจริงๆ!”

“หนูว่าปลากลุ่มนั้นต้องไปตีกันหลังเวทีแน่เลย”

“จิกวิกทึ้งหัวกันเลยว่างั้น?”

“ผู้ชายไม่จิกวิกหรอก จะดวลวรยุทธ์กันมากกว่า”

“ปล่อยหมัดสายฟ้าแลบงี้เหรอ?”

“…”

เห็นได้ชัดว่าวังหลังของเซี่ยนอวี๋กำลังช่วงชิงความโปรดปราน นำพาความสนุกสนานมาให้ผู้ชมอย่างไม่มีสิ้นสุด

ไม่มีหลานหลิงอ๋อง รายการก็ยังตื่นเต้นดังเดิม!

หลินเซวียนถึงกับสะกิดหลินเยวียน “นายไปออกรายการก็สิ้นเรื่อง พี่อยากฟังนายวิจารณ์”

หลินเยวียน “…”

พูดไปพี่คงไม่เชื่อ

ผมไปออกรายการจริงๆ แถมยังวิจารณ์ทุกสัปดาห์ แต่พอวิจารณ์ไปแล้วผมโดนด่าทุกครั้งเลย

……

ปลายเดือนมีนาคม

ในที่สุดการบันทึกเทปรายการของทีมที่สองก็เป็นอันจบลง

ฉากของ ‘ศึกชิงความโปรดปรานในวังหลังของเซี่ยนอวี๋’ ปิดฉากลงในที่สุด

ในรูปแบบสุดท้ายของทีม ปลาทั้งสามล้วนผ่านเข้ารอบ!

ที่บังเอิญก็คือ…

ในวันนี้ หลินเยวียนเองก็เพิ่งพิมพ์ ‘ปริศนาคดีสีเลือด’ เสร็จ