Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 577
หลินเยวียนรับผิดชอบการคัดเลือกนักแสดงในบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ
ในระบบมีบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศหลากหลายเวอร์ชัน ซึ่งหลินเยวียนสามารถใช้อ้างอิง และดูว่านักแสดงประเภทใดเหมาะสมกับบทแบบใด
แต่ถึงกระนั้น..
สิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดคือ
ตัวละครแรกที่หลินเยวียนเลือกนั้นไม่ใช่อาจารย์และลูกศิษย์ แต่กลับเป็น…
สุนัขฟ้าคำรณ!
ช่วยไม่ได้!
ก็หนานจี๋ตีบทแตก!
หลังจากเรื่องปากง สุนัขยอดกตัญญู หนานจี๋ก็มีงานโฆษณาติดต่อมาโดยตลอด
ทว่าหลินเยวียนแสดงโฆษณาเพียงงานเดียว จากนั้นก็ไม่ให้หนานจี๋ออกหน้าอีก
น้องสาวยังบ่ นว่าหลินเยวียนไม่ควรจับหนานจี๋ขังไว้ในห้องเย็นเช่นนี้
พี่สาวยังย้ำนักย้ำหนากับหลินเยวียนว่าเธอจะเป็นผู้จัดการส่วนตัวของหนานจี๋…
เวลานี้จะถ่ายทำบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ หลินเยวียนฉุกคิดเรื่องนี้ จากนั้นจึงกำหนดนักแสดงสำหรับบทสุนัขฟ้าคำรณ
หนานจี๋ ออกจากถ้ำ!
บริษัทไม่มีความเห็นต่างในเรื่องนี้
และขณะนั้น
ในวงการภาพยนตร์และโทรทัศน์
นักแสดงหลายคนได้รับข่าวเกี่ยวกับการคัดเลือกนักแสดงซีรีส์บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ
เห็นได้ชัด
ว่าเป็นไปไม่ได้ที่สตาร์ไลท์เอนเตอร์เทนเมนต์จะย่อยตัวละครต่างๆ ในบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศให้เพียงนักแสดงภายในบริษัทของตนเองได้
เพราะฉะนั้นนักแสดงหลายคนต่างรีบร้อนติดต่อผู้จัดการของคน โดยหวังว่าจะได้รับสักบทบาทหนึ่งในซีรีส์
การคัดเลือกตัวละครซึ่งได้รับความสนใจมากที่สุดคือบทซุนหงอคง
“ซุนหงอคงเป็นพระเอก ตัวละครนี้ได้รับความนิยมมากที่สุดแน่นอน”
“ถึงซีรีส์บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศจะไม่ได้น่าสนใจเท่าบรรพกาล แต่บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศมีทางการหนุนหลัง ไม่แน่ต่อไปซีรีส์อาจได้รับการโปรโมตจากทางการ ถ้าบวกกับเรื่องนี้ การแสดงบทนี้จะต้องส่งผลดีต่อการเติบโตในอนาคตอย่างแน่นอน!”
“ตัวละครนี้สตาร์ไลท์น่าจะเก็บไว้ให้นักแสดงในบริษัทล่ะมั้ง?”
“งั้นลองไปแคสต์บทภิกษุถังดีไหม?”
“เป็นหยางเจี่ยนก็ได้นะ”
“หยางเจี่ยนไม่น่าสนใจ แอร์ไทม์น้อยเกินไป ไม่เหมือนหยางเจี่ยนในบรรพกาล นั่นเป็นพระเอก”
“…”
นักแสดงแบบใด เหมาะกับบทแบบใด
ยกตัวอย่างเช่นนักแสดงภาพยนตร์ตลกจะอยากรับบทตือโป๊ยก่าย
อย่ามองเพียงว่าตือโป๊ยก่ายมีใบหน้าเป็นหมู คนเขาเป็นตัวละครชายลำดับที่สามเชียวนะ
ถึงแม้คำพูดนี้จะฟังดูแปลกชอบกล ทว่าตือโป๊ยก่ายนับว่าเป็นตัวละครชายลำดับที่สามในบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศจริงๆ
ภิกษุถังคือตัวละครชายลำดับที่สอง
เมื่อเป็นเช่นนี้ สตาร์ไลท์จึงพลอยโล่งใจ
ข้อมูลของนักแสดงฉิน ฉี ฉู่ และเยี่ยน ล้วนกองลงบนโต๊ะในห้องทำงานของหลินเยวียน
เหล่าโจวตบอกกล่าวว่า “นักแสดงเหล่านี้นายเลือกดูได้ตามสบาย ฉันรับผิดชอบไปเจรจากับพวกเขาให้เอง”
เรื่องนี้สบายมาก
หลินเยวียนมีความสุขกับการคัดเลือกนักแสดง
‘ปีศาจกระดูกขาวเป็นปีศาจหญิง มีความงามเป็นประจักษ์ แน่นอนว่าต้องเลือกโจวเสวี่ย’
ก่อนหน้านี้โจวเสวี่ยเคยแสดงเรื่องนักปรับเสียงเปียโนมาก่อน ในภาพยนตร์เรื่องนั้น โจวเสวี่ยรับบทตัวเอกหญิงได้อย่างยอดเยี่ยม จนผู้ชมเกลียดเธอเข้ากระดูกดำ
“หยางเจี่ยนให้หลิ่วเจิ้งเหวินก็แล้วกัน”
หลิ่วเจิ้งเหวินคือตัวเอกชายในเรื่องนักปรับเสียงเปียโน เขาเคยประสบกับความตกต่ำในหน้าที่การงาน และกลับมาสู่สายตาสาธารณชนได้อีกครั้งเพราะเซี่ยนอวี๋
อีกฝ่ายหน้าหล่อเหลา มีสไตล์ที่คล้ายคลึงกับเจียวเอินจวิ้นบนโลก
ตรงกับหยางเจี่ยนในจินตนาการของหลินเยวียน
ตัวละครนี้สำคัญมาก
เพราะหลินหยวนยังมีผลงานภาพยนตร์และโทรทัศน์ซึ่งเกี่ยวข้องกับหยางเจี่ยนที่พร้อมจะถ่ายทำในอนาคต
“เง็กเซียนฮ่องเต้มีแค่จางซิ่วหมิงที่เป็นได้”
จางซิ่วหมิงเคยร่วมงานกับหลินเยวียนในฐานะนักแสดงนำชายในภาพยนตร์เรื่องปากง สุนัขยอดกตัญญู และสร้างความประทับใจให้กับผู้คนนับไม่ถ้วน
นี่คือนักแสดงซึ่งมีสถานะสูงสุดในสตาร์ไลท์ เขาได้รับรางวัลนักแสดงนำชายยอดเยี่ยม เคยรับบทจักรพรรดิมาหลายครั้ง การมอบบทบาทเง็กเซียนฮ่องเต้ให้เขาจึงเหมาะสมเป็นที่สุด
ถึงแม้ตัวละครนี้จะมีฉากไม่มาก นักแสดงระดับราชาภาพยนตร์ทั่วไปไม่มีทางตอบรับ ทว่าเหตุผลประการแรกคือนักแสดงในบริษัทนั้นคุยง่าย ประการที่สองคือหลินเยวียนนับว่าสนิทสนมกับอีกฝ่ายพอสมควร ดังนั้นจึงไม่ใช่ปัญหาใหญ่
……
และระหว่างที่หลินเยวียนกำลังจัดทัพอยู่นั้น
ด้านหลังเวทีของโรงงิ้วแห่งหนึ่งในฉินโจว
นักแสดงชายคนหนึ่งซึ่งแต่งหน้าเป็นลิงกำลังลบเครื่องสำอาง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน