Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 602
“ไม่เลว”
หลังจากทดสอบทุกคน
หลินเยวียนพยักหน้า
นอกจากเว่ยห่าวอวิ้นซึ่งยังมีปัญหาใหญ่ นักร้องคนอื่นๆ ล้วนทำได้ดีมาก
คงพยายามกันน่าดู
โดยเฉพาะอย่างยิ่งซุนเย่าหั่วและเฉินจื้ออวี่ ไม่เพียงอ่านได้ดี แต่การออกเสียงก็ยอดเยี่ยมมาก
หลินเยวียนรู้ภาษาอังกฤษ
ต่างจากนักร้องซึ่งต้องฝึกฝนภาษาอังกฤษอย่างหนัก หลินเยวียนเพียงแค่จ่ายเงินซื้อน้ำยาภาษากับระบบ ก็สามารถพูดภาษาอังกฤษได้อย่างคล่องแคล่ว
ถึงแม้หลินเยวียนไม่จำเป็นต้องร้องเพลงเอง
แต่ในเมื่อเตรียมเพียงภาษาอังกฤษไว้ในอนาคต ตัวหลินเยวียนเองจึงต้องรู้ภาษาอังกฤษ
ไม่เช่นนั้น เรื่องนี้คงอธิบายได้ยาก
หลินเยวียนให้กำลังใจพวกเขา “ทุกคนพยายามต่อไปนะครับ หลังจากนี้ผมจะลองปล่อยเพลงภาษาอังกฤษ”
เขาเตือนทุกคนด้วยวิธีที่แทบชัดเจน
ขณะนี้หลินเยวียนนับว่ามีความรู้สึกที่ดีต่อนักร้องราชวงศ์ปลา
ถ้ามีเพลงที่ดี เขายังอยากแจกจ่ายเป็นการภายในเสียก่อน นอกจากว่านักร้องเหล่านี้ร้องได้ไม่ดีจริงๆ จึงค่อยร่วมงานกับนักร้องนอกราชวงศ์ปลา
เงื่อนไขคือ นักร้องในราชวงศ์ปลาต้องฝึกฝนภาษาอังกฤษจนเชี่ยวชาญเสียก่อน
“ค่ะ/ครับ”
ทุกคนตอบเสียงดัง
เว่ยห่าวอวิ้นใบหน้าแดงก่ำ ตอบว่า ‘ค่ะ’ ตามน้ำไป
เธอในวันนี้ ได้รับบทเรียนอันหนักหน่วง
เธอยืนอยู่ตรงนั้นอย่างตกประหม่า จ่ายให้กับบทเรียนราคาแพงนี้ครั้งแรก
ในที่สุดเธอก็เข้าใจ ว่าทำไปโลกภายนอกจึงบอกว่าในราชวงศ์ปลาแข่งขันกันอย่างดุเดือดเพื่อชิงความโปรดปรานจากเซี่ยนอวี๋
เมื่อก่อนเธอคิดเพียงว่าชาวเน็ตหยอกล้อกัน
ตอนนี้เมื่อได้เข้าร่วมราชวงศ์ปลา เธอถึงได้เข้าใจ
ถ้าหากพ่อเพลงอวี๋คือจักรพรรดิในสมัยโบราณ และจับนักร้องราชวงศ์ปลาเหล่านี้ไปใส่ในวังหลัง เหล่าสนมเจ้าเล่ห์เพทุบายหน้าเดิมก็เตรียมตัววางมือได้เลย
ความสามัคคีอันงดงามของราชวงศ์ปลานั้นเป็นเพียงภาพลวงตา!
การแข่งขันภายในนี้เต็มไปด้วยคาวเลือดคละคลุ้ง!
หลังจากทดสอบภาษาอังกฤษของทุกคนเสร็จ หลินเยวียนจึงให้ทุกคนแยกย้ายกลับไป และเรียกให้ซุนเย่าหั่วอยู่รอเพียงคนเดียว
ขณะเดินออกมา ทุกคนจ้องมองไปซุนเย่าหั่วด้วยแววตาอิจฉาริษยา
รวมไปถึงเว่ยห่าวอวิ้น
เธอเริ่มกลมกลืนจริงๆ แล้ว
“ร้ายมาก!”
“ปากบอกยอมแพ้กับภาษาอังกฤษ แต่พูดคล่องกว่าใครเลย!”
“เขาหลอกให้พวกเราตายใจ!”
“คนไร้เดียงสาอย่างฉัน หลงเชื่อคำพูดของเขาซะได้!”
“เขานี่แหละร้ายที่สุด!”
“เกือบลืมไปแล้วว่าเขาเป็นนายทุนคนเดียวในหมู่พวกเรา!”
“…”
เมื่อออกจากห้อง
เจียงขุยและคนอื่นๆ ก็เริ่มบ่น
เว่ยห่าวอวิ้นมองไปยังคนกลุ่มนั้นด้วยความประหลาดใจ
ควรเป็นฉันที่พูดแบบนั้นไม่ใช่หรือ!
พวกคุณก็เหมือนกับซุนเย่าหั่วทุกกระเบียดนิ้วไม่ใช่หรือ?
ยังกล้าบอกว่าตัวเองไร้เดียงสา?
และในห้อง
ซุนเย่าหั่วยิ้มกว้าง “รุ่นน้อง มีเรื่องอะไร บอกมาได้เลย”
“อัดเพลง”
หลินเยวียนหยิบเพลงออกมาอย่างไม่อ้อมค้อม “รุ่นพี่เย่าหั่วไปทำความคุ้นเคยกับเพลงนี้ครับ สัปดาห์หน้าอัดเพลง”
“ได้เลย!”
ซุนเย่าหั่วจิตใจเบิกบาน สองมือเอื้อมรับโน้ตเพลง
“จูบลา”
“อื้ม”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน