Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 663

ตอนที่ 663 สามวันสามคืน
อันที่จริง​เพลง​ลูกโป่ง​สารภาพ​รัก​เป็น​ผลงาน​ของ​โจว​เจี๋ย​หลุน​ คุณภาพ​เพลง​ไม่ได้​อยู่​ใน​กลุ่ม​ที่​โดดเด่น​ที่สุด​

แต่​ต้อง​บอ​กว่า​ในแง่​ของ​ระดับ​ความโด่งดัง​ เพลง​นี้​ไม่เลว​ทีเดียว​

พูด​ง่ายๆ​ คือ​ เพลง​นี้​คือ​เพ​ลงรัก​ที่​ไพเราะ​เพลง​หนึ่ง​

กอปร​กับ​ที่​เพลง​นี้​เป็น​เพลง​ซึ่งหวัง​อวี่​ขอให้​แฟน​สาว​ บรรยากาศ​อัน​แสน​หวาน​จึงท่วมท้น​ไป​ทั้ง​คอนเสิร์ต​

“คุ้ม​ราคา​บัตร​มาก​!”

“ได้​ฟังเพลง​ใหม่​ของ​เซี่ยนอวี๋​ล่วงหน้า​สอง​เพลง​!”

“ยัง​ได้​เห็น​การ​ถือกำเนิด​ของ​เพลง​ภาษาฉู่เพลง​แรก​ของ​เซี่ยนอวี๋​ด้วย​!”

“เพลง​เกิน​จริง​เวอร์ชัน​ภาษาฉี นับว่า​เป็น​กึ่ง​เพลง​ใหม่​ ตอน​ร้องสด​ปัง​มาก​!”

“เมื่อกี้​ที่​ลูกบอล​ลอย​ขึ้นไป​ ฉัน​รู้สึก​ว่า​โลก​ทั้ง​ใบ​สวยงาม​มาก​ ถึงใน​อากาศ​จะเหม็น​กลิ่น​ความรัก​ แต่​ฉัน​ก็​จะปล่อย​กลิ่นหอม​ของ​คนโสด​กลบ​ซะเลย​!”

“คอ​ใกล้​จะแหบ​แล้ว​”

“กรี๊ด​รัว​ๆ จน​รู้สึก​ขาด​อากาศ​หายใจ​”

“เพลง​ใหม่​เพลง​นี้​เพราะ​มาก​!”

“…”

แฟน​เพลง​พูดคุย​กัน​ด้วย​ความตื่นเต้น​

การ​ฟังเพลง​ใหม่​ล่วงหน้า​ใน​คอนเสิร์ต​ของ​เซี่ยนอวี๋​เป็นเรื่อง​ที่​น่า​ดีใจ​เหลือเกิน​

และ​เรื่อง​ที่​น่า​ดีใจ​ยิ่งกว่านั้น​คือ​

คอนเสิร์ต​ยังคง​ดำเนินต่อไป​!

“เอ่ย​เรียก​พุทธองค์​ ไม่หัน​มอง​ฝั่ง…”

“ใคร​หนอ​กรีด​ผี​ผา​บรรเลง​ลม​บูรพา​ร้าวราน​ คืน​วัน​จารึก​บน​ผนัง​ฉัน​เห็น​มาเนิ่นนาน​…”

“ต๋า​ลา​เปิง​ปา​ปัน​เต๋อ​เป้ย​ตี๋​ปัว​ตัว​ปี่​หลู่​เวิง…”​

“ได้​แต่​ทอด​มอง​เขา​สูงสุด​ตา​ กลับ​มองไม่เห็น​เส้นทาง​ข้างหน้า​…”

“ครั้งหนึ่ง​ฉัน​เคย​ข้าม​ห้วง​สมุทร​ข้าม​ขุนเขา​…”

“ผืนน้ำ​เย้ย​เยาะ​ เกลียวคลื่น​สาด​สอง​ฝั่ง…”

เซี่ยนอวี๋​ร้องเพลง​คลาสสิก​ของ​เขา​หลาย​เพลง​ แต่ละ​เพลง​สามารถ​จุดชนวน​ความสนุก​อัฒจันทร์​ได้​อย่าง​ง่ายดาย​ และ​ปลุก​ความทรงจำ​มากมาย​ใน​ช่วงเวลา​ที่​เพลง​เหล่านี้​ถูก​ปล่อย​ออกมา​ บรรยากาศ​ทั้ง​คอนเสิร์ต​ระเบิด​ขึ้น​มาทันที​!

ผู้ชม​มากมาย​เจ็บ​มือ​!

ผู้ชม​มากมาย​ตะโกน​จน​เสียง​แหบแห้ง​!

ความตื่นเต้น​และ​ความ​บ้าคลั่ง​เข้า​ปกคลุม​ฝูงชน​ใน​คอนเสิร์ต​ ทันใดนั้น​มีแฟน​เพลง​ซึ่งช่างใส่ใจรายละเอียด​มอง​ไป​ยัง​เวที​ “คอนเสิร์ต​ครั้งนี้​ใจกว้าง​ ใช้เวลานาน​มาก​ เซี่ยนอวี๋​ร้อง​ไป​กี่​เพลง​แล้ว​?”

“สิบ​กว่า​เพลง​แล้ว​”

“ยี่​สิบสอง​เพลง​แล้ว​!”

“ใช่ ยี่​สิบสอง​เพลง​แล้ว​!”

“ฉัน​นับ​อยู่​นะ​ ตอนแรก​คิด​ว่า​คอนเสิร์ต​ของ​พ่อ​เพลง​อวี๋​จะจบ​ที่​ประมาณ​ยี่สิบ​เพลง​เหมือน​นักร้อง​คนอื่น​ แต่​ตอนนี้​เห็นที​เพลง​ที่​พ่อ​เพลง​อวี๋​เตรียม​มาน่าจะ​ไม่ได้​มีแค่​ยี่สิบ​เพลง​!”

“ปวดใจ​มาก​!”

“เขา​ไม่ได้​พัก​เลย​!”

“ระหว่าง​นี้​เขา​พัก​ไป​กี่​นาที​กัน​”

“ร่างกาย​เขา​รับ​ไหว​ไหม​นะ​ ถึงเสียง​จะฟังดู​ไม่เหนื่อย​เท่าไหร่​ แต่​ไม่ว่า​จะเป็น​นักร้อง​มืออาชีพ​ขนาด​ไหน​ ร้อง​ติดต่อกัน​หลาย​เพลง​ขนาด​นี้​ต้อง​มีเหนื่อย​กัน​บ้าง​ พวกเรา​อยู่​แค่​ด้านล่าง​เวที​ยัง​เหนื่อย​แทบ​แย่​เลย​”

“…”

ผู้ชม​ร้อนรน​!

ความกังวล​กำลัง​แผ่ขยาย​ออก​ไป​!

หลิน​เยวียน​ปรับ​ลมหายใจ​ของ​ตน​บน​เวที​ การ​ร้องเพลง​ที่​ยาวนาน​เช่นนี้​ทำให้​ร่างกาย​ของ​เขา​เหนื่อยล้า​เล็กน้อย​ แต่​นั่น​ก็​ไม่ได้​ส่งผลกระทบ​ถึงการแสดง​ของ​เขา​ ขณะที่​เขา​กำลัง​เตรียมตัว​สำหรับ​เพลง​ต่อไป​ จู่ๆ ด้านล่าง​เวที​ก็​มีคน​ตะโกน​ขึ้น​มา

“พัก​ก่อน​ก็ได้​!”

แรกเริ่ม​มีผู้ชม​ไม่มาก​ที่​ตะโกน​ หลังจากนั้น​ผู้ชม​จึงร่วม​ประสมโรง​มากขึ้น​เรื่อยๆ​ แฟนคลับ​บางคน​ซึ่งมีอารมณ์​อ่อนไหว​รู้สึก​ปวดใจ​จน​ร้องไห้​ออกมา​ ผู้คน​ส่งเสียงดัง​ขึ้น​ทุกที​

“อาจารย์​เซี่ยนอวี๋​ไม่ต้อง​ร้อง​แล้ว​!”

“พ่อ​เพล​งอ​วี๋​ดูแล​สุขภาพ​ด้วย​!”

“พวกเรา​รอ​ คุณ​พัก​ได้​!”

หยาง​จงหมิง​ซึ่งอยู่​แถวหน้า​ขมวดคิ้ว​เล็กน้อย​ “ร่างกาย​ของ​เซี่ยนอวี๋​น่าจะ​ใกล้​ถึงขีดจำกัด​แล้ว​ ทำไม​ถงซูเห​วิน​ยัง​ไม่ให้​เขา​ลง​ไป​พัก​อีก​ ให้​แขกรับเชิญ​ขึ้น​มาสัก​สิบ​นาที​ไม่ได้​หรือไง​?”

“นั่นสิ​!”

เจิ้งจิงก็​รำคาญใจ​เช่นกัน​

ต่อให้​กังวล​ว่า​บรรยากาศ​ของ​คอนเสิร์ต​จะถูก​ขัดจังหวะ​ ต่อให้​กังวล​ว่า​แขกรับเชิญ​จะรับ​เวที​ต่อ​จาก​เซี่ยนอวี๋​ไม่ได้​ ก็​ไม่สามารถ​เพิกเฉย​ต่อ​ร่างกาย​ของ​เสี่ย​วอ​วี๋​ได้​ มีที่ไหน​กัน​นักร้อง​ร้องเพลง​ติดต่อกัน​มานาน​ขนาด​นี้​ยัง​ไม่ได้​พัก​ คอนเสิร์ต​ยัง​อลังการ​ไม่พอ​อีก​หรือ​อย่างไร​?

“รุ่นน้อง​…”

ซุน​เย่าหั่ว​สีหน้า​เคร่งขรึม​

ใน​แววตา​ของ​นักร้อง​ใน​ราชวงศ์​ปลา​คนอื่นๆ​ ก็​มีความประหม่า​และ​กังวลใจ​แฝงอยู่​เช่นกัน​ ทุกคน​ต่าง​ก็​เป็น​นักร้อง​ จึงเข้า​ใจดี​ว่าการ​ร้องเพลง​อย่าง​ต่อเนื่อง​เป็นเวลา​นาน​เช่นนี้​ทำให้​ร่างกาย​ของ​นักร้อง​แบก​รับภาระ​มาก​เช่นไร​

แต่​ถึงอย่างนั้น​

ขณะที่​ทุกคน​คิด​ว่า​รายการ​จะเข้าสู่​ช่วง​พัก​ชั่วคราว​

จู่ๆ หลิน​เยวียน​ก็​หยิบ​กีตาร์​ขึ้น​มา และ​เริ่ม​บรรเลง​ทำนอง​อย่าง​มีความสุข​

จากนั้น​มือ​ของ​เขา​จึงเร่ง​เร็ว​ขึ้น​เรื่อยๆ​ !

เมื่อ​ถึงจังหวะ​ลมหายใจ​แรก​ เขา​ยืน​อยู่​หน้า​ไมโครโฟน​แล้ว​ เสียง​ของ​เขา​ดัง​แหลม​ทะลุ​เมฆขึ้น​มา

“ไม่เหนื่อย​เลย​สักนิด​!”

“ฉัน​ร้องเพลง​มาสามวัน​สามคืน​!”

“อารมณ์​ตอนนี้​ต่อให้​ดื่ม​โซดา​ก็​เมามาย​ได้​!”

บูม​!

เสียง​ดังสนั่น​กึกก้อง​ไป​ทั้ง​อัฒจันทร์​!

ทั้น​สนาม​ต่าง​ตกตะลึง​!

เจิ้งจิงอึ้ง​

หยาง​จงหมิง​อึ้ง​

นักร้อง​ใน​ราชวงศ์​ก็​ปลา​อึ้ง​

นี่​เป็นครั้งแรก​ที่​พวกเขา​เห็น​เซี่ยนอวี๋​ร้องเพลง​อย่าง​มีความสุข​เช่นนี้​!

ชั่ว​ขณะนี้​ต่อให้​คิด​จะหยุด​เซี่ยนอวี๋​ คง​ไม่มีใคร​ทำได้ลงคอ​

และ​หลังจากที่​สีหน้า​ของ​ทุกคน​นิ่ง​ค้าง​กัน​ถ้วนหน้า​ ทันใดนั้น​ทั่ว​ทั้ง​สนาม​รังนก​ก็​เกิด​เสียงดัง​กัมป​ทาน​จน​น่าสะพรึงกลัว​!

เพลง​ใหม่​!

เพลง​ใหม่​อีกแล้ว​โว้ย​!

แถมยัง​เป็น​เพลง​ใหม่​ที่​ยอดเยี่ยม​จน​เวที​ไฟลุก​อีก​ต่างหาก​!

บางที​อาจ​เป็น​เพราะ​อิทธิพล​จาก​อารมณ์​ของ​เซี่ยนอวี๋​ ความ​ร้อนแรง​ของ​คอนเสิร์ต​จึงทวีคูณ​ขึ้น​อีก​ขั้น​!

หยุดพัก​?

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน