แต่ต้องบอกว่าในแง่ของระดับความโด่งดัง เพลงนี้ไม่เลวทีเดียว
พูดง่ายๆ คือ เพลงนี้คือเพลงรักที่ไพเราะเพลงหนึ่ง
กอปรกับที่เพลงนี้เป็นเพลงซึ่งหวังอวี่ขอให้แฟนสาว บรรยากาศอันแสนหวานจึงท่วมท้นไปทั้งคอนเสิร์ต
“คุ้มราคาบัตรมาก!”
“ได้ฟังเพลงใหม่ของเซี่ยนอวี๋ล่วงหน้าสองเพลง!”
“ยังได้เห็นการถือกำเนิดของเพลงภาษาฉู่เพลงแรกของเซี่ยนอวี๋ด้วย!”
“เพลงเกินจริงเวอร์ชันภาษาฉี นับว่าเป็นกึ่งเพลงใหม่ ตอนร้องสดปังมาก!”
“เมื่อกี้ที่ลูกบอลลอยขึ้นไป ฉันรู้สึกว่าโลกทั้งใบสวยงามมาก ถึงในอากาศจะเหม็นกลิ่นความรัก แต่ฉันก็จะปล่อยกลิ่นหอมของคนโสดกลบซะเลย!”
“คอใกล้จะแหบแล้ว”
“กรี๊ดรัวๆ จนรู้สึกขาดอากาศหายใจ”
“เพลงใหม่เพลงนี้เพราะมาก!”
“…”
แฟนเพลงพูดคุยกันด้วยความตื่นเต้น
การฟังเพลงใหม่ล่วงหน้าในคอนเสิร์ตของเซี่ยนอวี๋เป็นเรื่องที่น่าดีใจเหลือเกิน
และเรื่องที่น่าดีใจยิ่งกว่านั้นคือ
คอนเสิร์ตยังคงดำเนินต่อไป!
“เอ่ยเรียกพุทธองค์ ไม่หันมองฝั่ง…”
“ใครหนอกรีดผีผาบรรเลงลมบูรพาร้าวราน คืนวันจารึกบนผนังฉันเห็นมาเนิ่นนาน…”
“ต๋าลาเปิงปาปันเต๋อเป้ยตี๋ปัวตัวปี่หลู่เวิง…”
“ได้แต่ทอดมองเขาสูงสุดตา กลับมองไม่เห็นเส้นทางข้างหน้า…”
“ครั้งหนึ่งฉันเคยข้ามห้วงสมุทรข้ามขุนเขา…”
“ผืนน้ำเย้ยเยาะ เกลียวคลื่นสาดสองฝั่ง…”
เซี่ยนอวี๋ร้องเพลงคลาสสิกของเขาหลายเพลง แต่ละเพลงสามารถจุดชนวนความสนุกอัฒจันทร์ได้อย่างง่ายดาย และปลุกความทรงจำมากมายในช่วงเวลาที่เพลงเหล่านี้ถูกปล่อยออกมา บรรยากาศทั้งคอนเสิร์ตระเบิดขึ้นมาทันที!
ผู้ชมมากมายเจ็บมือ!
ผู้ชมมากมายตะโกนจนเสียงแหบแห้ง!
ความตื่นเต้นและความบ้าคลั่งเข้าปกคลุมฝูงชนในคอนเสิร์ต ทันใดนั้นมีแฟนเพลงซึ่งช่างใส่ใจรายละเอียดมองไปยังเวที “คอนเสิร์ตครั้งนี้ใจกว้าง ใช้เวลานานมาก เซี่ยนอวี๋ร้องไปกี่เพลงแล้ว?”
“สิบกว่าเพลงแล้ว”
“ยี่สิบสองเพลงแล้ว!”
“ใช่ ยี่สิบสองเพลงแล้ว!”
“ฉันนับอยู่นะ ตอนแรกคิดว่าคอนเสิร์ตของพ่อเพลงอวี๋จะจบที่ประมาณยี่สิบเพลงเหมือนนักร้องคนอื่น แต่ตอนนี้เห็นทีเพลงที่พ่อเพลงอวี๋เตรียมมาน่าจะไม่ได้มีแค่ยี่สิบเพลง!”
“ปวดใจมาก!”
“เขาไม่ได้พักเลย!”
“ระหว่างนี้เขาพักไปกี่นาทีกัน”
“ร่างกายเขารับไหวไหมนะ ถึงเสียงจะฟังดูไม่เหนื่อยเท่าไหร่ แต่ไม่ว่าจะเป็นนักร้องมืออาชีพขนาดไหน ร้องติดต่อกันหลายเพลงขนาดนี้ต้องมีเหนื่อยกันบ้าง พวกเราอยู่แค่ด้านล่างเวทียังเหนื่อยแทบแย่เลย”
“…”
ผู้ชมร้อนรน!
ความกังวลกำลังแผ่ขยายออกไป!
หลินเยวียนปรับลมหายใจของตนบนเวที การร้องเพลงที่ยาวนานเช่นนี้ทำให้ร่างกายของเขาเหนื่อยล้าเล็กน้อย แต่นั่นก็ไม่ได้ส่งผลกระทบถึงการแสดงของเขา ขณะที่เขากำลังเตรียมตัวสำหรับเพลงต่อไป จู่ๆ ด้านล่างเวทีก็มีคนตะโกนขึ้นมา
“พักก่อนก็ได้!”
แรกเริ่มมีผู้ชมไม่มากที่ตะโกน หลังจากนั้นผู้ชมจึงร่วมประสมโรงมากขึ้นเรื่อยๆ แฟนคลับบางคนซึ่งมีอารมณ์อ่อนไหวรู้สึกปวดใจจนร้องไห้ออกมา ผู้คนส่งเสียงดังขึ้นทุกที
“อาจารย์เซี่ยนอวี๋ไม่ต้องร้องแล้ว!”
“พ่อเพลงอวี๋ดูแลสุขภาพด้วย!”
“พวกเรารอ คุณพักได้!”
หยางจงหมิงซึ่งอยู่แถวหน้าขมวดคิ้วเล็กน้อย “ร่างกายของเซี่ยนอวี๋น่าจะใกล้ถึงขีดจำกัดแล้ว ทำไมถงซูเหวินยังไม่ให้เขาลงไปพักอีก ให้แขกรับเชิญขึ้นมาสักสิบนาทีไม่ได้หรือไง?”
“นั่นสิ!”
เจิ้งจิงก็รำคาญใจเช่นกัน
ต่อให้กังวลว่าบรรยากาศของคอนเสิร์ตจะถูกขัดจังหวะ ต่อให้กังวลว่าแขกรับเชิญจะรับเวทีต่อจากเซี่ยนอวี๋ไม่ได้ ก็ไม่สามารถเพิกเฉยต่อร่างกายของเสี่ยวอวี๋ได้ มีที่ไหนกันนักร้องร้องเพลงติดต่อกันมานานขนาดนี้ยังไม่ได้พัก คอนเสิร์ตยังอลังการไม่พออีกหรืออย่างไร?
“รุ่นน้อง…”
ซุนเย่าหั่วสีหน้าเคร่งขรึม
ในแววตาของนักร้องในราชวงศ์ปลาคนอื่นๆ ก็มีความประหม่าและกังวลใจแฝงอยู่เช่นกัน ทุกคนต่างก็เป็นนักร้อง จึงเข้าใจดีว่าการร้องเพลงอย่างต่อเนื่องเป็นเวลานานเช่นนี้ทำให้ร่างกายของนักร้องแบกรับภาระมากเช่นไร
แต่ถึงอย่างนั้น
ขณะที่ทุกคนคิดว่ารายการจะเข้าสู่ช่วงพักชั่วคราว
จู่ๆ หลินเยวียนก็หยิบกีตาร์ขึ้นมา และเริ่มบรรเลงทำนองอย่างมีความสุข
จากนั้นมือของเขาจึงเร่งเร็วขึ้นเรื่อยๆ !
เมื่อถึงจังหวะลมหายใจแรก เขายืนอยู่หน้าไมโครโฟนแล้ว เสียงของเขาดังแหลมทะลุเมฆขึ้นมา
“ไม่เหนื่อยเลยสักนิด!”
“ฉันร้องเพลงมาสามวันสามคืน!”
“อารมณ์ตอนนี้ต่อให้ดื่มโซดาก็เมามายได้!”
บูม!
เสียงดังสนั่นกึกก้องไปทั้งอัฒจันทร์!
ทั้นสนามต่างตกตะลึง!
เจิ้งจิงอึ้ง
หยางจงหมิงอึ้ง
นักร้องในราชวงศ์ก็ปลาอึ้ง
นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นเซี่ยนอวี๋ร้องเพลงอย่างมีความสุขเช่นนี้!
ชั่วขณะนี้ต่อให้คิดจะหยุดเซี่ยนอวี๋ คงไม่มีใครทำได้ลงคอ
และหลังจากที่สีหน้าของทุกคนนิ่งค้างกันถ้วนหน้า ทันใดนั้นทั่วทั้งสนามรังนกก็เกิดเสียงดังกัมปทานจนน่าสะพรึงกลัว!
เพลงใหม่!
เพลงใหม่อีกแล้วโว้ย!
แถมยังเป็นเพลงใหม่ที่ยอดเยี่ยมจนเวทีไฟลุกอีกต่างหาก!
บางทีอาจเป็นเพราะอิทธิพลจากอารมณ์ของเซี่ยนอวี๋ ความร้อนแรงของคอนเสิร์ตจึงทวีคูณขึ้นอีกขั้น!
หยุดพัก?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน