Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 664
“มันหยดดด!”
“เพลงนี้ชื่ออะไร”
สามวันสามคืน!
“คอนเสิร์ตของเซี่ยนอวี๋ พวกเราฟังสามวันสามคืนไม่พอ แต่เขาน่ะควรพักได้แล้ว…”
“พ่อเพลงอวี๋ร้องจนมันหยด ทำให้พวกเรามันหยดไปด้วย!”
“นี่เพลงใหม่เพลงที่สามแล้ว!”
“เสียงสูงของพ่อเพลงอวี๋น่ากลัวมาก!”
“ร้องเสียงสูงมาก!”
“เสียงหวีดยังไม่พอ!”
“นี่คือเสียงสูงที่ทำลายล้างโลก!”
“ฉันยินดีบอกว่าเสียงสูงของพ่อเพลงอวี๋แข็งแกร่งที่สุดในโลก!”
“นี่เป็นคอนเสิร์ตที่สนุกที่สุดเท่าที่ฉันเคยดูมา!”
“…”
ผู้ชมต่างถกเถียงกันอย่างออกรสออกชาติ!
ในคอนเสิร์ต สิ่งที่สร้างให้บรรยากาศตื่นเต้นได้มากที่สุดคือเพลงซึ่งมีเสียงสูง!
แน่นอนว่าหลินเยวียนมีการเตรียมตัวมา!
เดิมทีเขามีแผนว่าจะร้องเสียงหวีด
แต่เมื่อพิจารณาว่าอารมณ์และรูปแบบของเพลงสามวันสามคืนนั้นเ มาะกับคอนเสิร์ตมากกว่า สุดท้ายแล้วเขาจึงเลือกเพลงนี้
หลินเยวียนเป็นคนนิ่งเงียบ
บุคลิกของเขาจึงยากที่จะสร้างความเมามันได้
น้อยครั้งเหลือเกินที่เขาจะกระตือรือร้นเช่นนี้!
ครั้งล่าสุดที่สนุกสุดเหวี่ยงเช่นนี้ ก็ในรอบสุดท้ายของราชาหน้ากากนักร้อง
อย่างไรก็ตาม เขาร้องเพลงติดต่อกันยี่สิบเพลงในคอนเสิร์ต ซึ่งได้รับ การจุดประกายโดยความหลงใหลในการร้องเพลงของเขาทั้งสิ้น ท่าทีของเขาจึงร่าเริงกว่าที่เคยเป็นมา!
……
หลังจากลงจากเวทีไปพักผ่อน
ถึงแม้หลินเยวียนจะยังไม่หนำใจ แรงกายยังคงรับไหว ทว่าเขาจำเป็นต้องลงจากเวทีเพื่อมาเปลี่ยนเสื้อผ้า
สำหรับการแสดงชุดต่อไป…
เวทีหลังจากนั้น ซย่าฝานเป็นนักร้องรับเชิญซึ่งมารับช่วงต่อ
ส่วนหลินเยวียนก็กลับไปยังห้องแต่งตัวหลังเวทีท่ามกลางเสียงกรี๊ดของผู้ชม
……
หลายนาทีผ่านไป
ลิฟต์ไฮดรอลิกเริ่มเดินเครื่อง
หลินเยวียนกลับมายังเวทีอีกครั้ง
ทันใดนั้นก็มีเสียงอุทานดังขึ้นนับไม่ถ้วนจากเวทีทั้งสี่ด้านพร้อมกับเสียงหัวเราะ
“อุก!”
“ชุดอะไรเนี่ย”
“การออกแบบใหม่จากสไตลิสต์”
“เสื้อสีขาวกับกางเกงเก้าส่วนสีดำยังไม่เท่าไหร่ ถุงมือสีขาวกับสูทสีดำก็ดูเท่ดี แต่ประเด็นคือทำไมต้องเป็นรองเท้าหนังสีดำกับถุงเท้าขาว?”
“มีแต่ความไม่เข้ากัน!”
“หักโบนัสสไตลิสต์!”
“อะแฮ่ม ฉันเป็นคนเดียวหรือเปล่าที่คิดว่าพ่อเพลงอวี๋หล่อมาก…”
“ไม่ต้องให้เธอบอกหรอก !”
“ถึงถุงเท้ากับรองเท้าสีดำจะไม่เข้ากันก็จริง แต่จะไปสู้หน้าตากับรูปร่างของพ่อเพลงอวี๋ได้ยังไง!”
“…”
ใช่แล้ว
เสื้อผ้าที่หลินเยวี่ยนเปลี่ยนมาในเวลานี้แปลกประหลาดเหลือเกิน ไม่มีใครรู้ว่าทำไมเซี่ยนอวี๋ถึงเปลี่ยนไปใส่เสื้อผ้าเช่นนี้
ระหว่างที่ผู้ชมถกเถียงกัน
ซย่าฝานซึ่งยังไม่ได้ลงจากเวทีกล่าวหยอกล้อหลินเยวียน “เพิ่งบอกกับทุกคนไปว่าสามวันสามคืนเข้ากับบรรยากาศ แต่ไม่คิดว่าก่อนจะขึ้นเวทีมาฉันได้ยินเจี่ยนอี้พูดว่า เพลงนั้นยังไม่เข้ากับบรรยากาศมากพอ…”
ด้านล่างเวที
เจี่ยนอี้งุนงง
ฉันพูดแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่
“อย่างเช่น?”
หลินเยวียนบนเวทีนึกสงสัย
“ตัวอย่างเช่นในเนื้อเพลงบอกว่าคุณเต้นไปสามวันสามคืน แต่คุณไม่ได้เต้นเลยสักนิด มีแต่นักเต้นแบ็กอัปของคุณที่เต้น…”
ซย่าฝานกะพริบตาให้หลินเยวียน
“เห็นคุณใส่ไมค์คล้องหู คงเต้นง่ายขึ้น งั้นคุณก็เต้นไปสามวันสามคืน แค่เต้นไม่กี่นาทีคงไม่มากเกินไปหรอกใช่ไหม?”
นี่คือเหตุผลที่ซย่าฝานยังไม่ลงจากเวที
นี่คือสิ่งที่ถงซูเหวินเตือนไว้ เขาให้ซย่าฝานอยู่บนเวทีพูดคุยกับเซี่ยนอวี๋ เพื่อกระตุ้นบรรยากาศสำหรับการแสดงต่อไป
ผู้ชมด้านล่างเวทีกู่ร้องในทันที!
“เต้นเลย!”
ซย่าฝานฟังเสียงตะโกนของผู้ชม และเริ่มพูดตามจังหวะไป “เต้นเลย!”
ในแถวหน้า
เจี่ยนอวี้นึกสนุก “ถึงผมจะไม่ได้พูด แต่คุณต้องเต้นให้ทุกคนได้ดูสักหน่อยแล้ว!”
“เอาเลย!”
ซุนเย่าหั่วและคนอื่นๆ ทยอยร่วมประสมโรง ท้ายที่สุดแม้แต่เจิ้งจิงและนักประพันธ์เพลงคนอื่นๆ ก็ร่วมเริ่มตะโกนเช่นกัน
ในที่สุดทั้งสนามรังนกต่างตะโกนเสียงดัง “เต้นเลย!!!”
“เต้นได้ไหมนะ?”
ซย่าฝานหรี่ตา
หลินเยวียนครุ่นคิด “ได้นิดหน่อย”
ซย่าฝานกล่าวกลั้วหัวเราะพลางจากเวทีไป “ฉันช่วยคุณได้เท่านี้แหละ…”
เธอโบกมือและลงจากเวทีไป
……
“ซย่าฝานสุดยอด!”
“พ่อเพลงอวี๋ตอบรับแล้ว”
“จะเต้นจริงหรือ?”
“พ่อเพลงอวี๋เหมือนจะเต้นไม่ได้นะ ในรายการตอนที่ร้องเพลงต๋าลาเปิงปาก็เคยเต้น มองออกว่าเต้นไม่ได้จริงๆ ”
“ฮ่าๆๆ ผมเองก็เคยดูวิดีโอที่พ่อเพลงอวี๋เต้นก่อนหน้านี้ ภายในสตาร์ไลท์แชร์กัน”
“ฉันก็เคยดู!”
“เป็นยังไง”
“หล่อตาแตก”
“คุณพูดถึงวิดีโอมือกับเท้าข้างเดียวกันใช่ไหม ตอนนั้นครูสอนเต้นอึ้งไปเลย!”
“งั้นพ่อเพลงอวี๋ยังบอกอีกเหรอว่าตัวเองเต้นได้นิดหน่อย”
“ความหมายของได้นิดหน่อยคือได้นิดหน่อยจริงๆ ”
“…”
ผู้ชมพูดคุยด้วยความตื่นเต้น!
หลินเยวียนเคยเรียนเต้นที่สตาร์ ไลท์ การเต้นได้ถูกสตาร์ไลท์โพสต์บนโลกออนไลน์ก่อนที่คอนเสิร์ตจะเริ่มต้นขึ้น
หลายคนในคอนเสิร์ตเคยดูวิดีโอนี้
การซ้อมเต้นนี้ทำให้หลายคนดูแล้วหัวเราะตาม
นี่คือเหตุผลที่ทำให้ทุกคนอยากให้เซี่ยนอวี๋เต้น
ไม่ใช่เพื่ออื่นใด
เพื่อความสนุกล้วนๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน